«Ο Μάρτης και το βουτσάκι των δώδεκα μηνών»-παράδοση του Σοποτού του Δήμου Καλαβρύτων»

     (Πιστή αντιγραφή κειμένου από το βίβλο ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ του Νικολάου Πολίτη, τόμος Α΄, εκδοτικός οίκος «ΕΡΓΑΝΗ», 1965)

     «Οι δώδεκα μήνες μια φορά τον παλαιό καιρό είχαν ένα βουτσάκι γεμάτο κρασί και είχε εκείνο το βουτσάκι δώδεκα πίρους. Μια μέρα είπαν να μοιράσουν το κρασί και να πάρη ο καθένας τον πίρο του. Οι πίροι ήταν ο ένας απουπάνου ’ς τον άλλον. Τότε που μοιράζανε, ο γέρο Μάρτης, πονηρός είπε ’ς τους άλλους: «Αφήστε ’ς εμέ τον κάτου πίρο, γιατ’ είμαι γέροντας και δεν μπορώ ν’ ανεβαίνω ψηλά». Οι άλλοι τότες δεν εκατάλαβαν την πονηριά του, και του τον αφήκανε. Τότες ο καλός σου ο γέρο Μάρτης άνοιξε τον πίρο του, και άρχισε να κουτσοπίνη μοναχός του, γιατί οι άλλοι το φυλάγανε και δεν το πίνανε το μερδικό τους.
     Επέρασε κάμποσος καιρός και οι άλλοι μήνες ηθελήσανε ν’ ανοίξουνε ο καθένας τον πίρο τους για να πιούνε. Ανοίγει ο ένας, τίποτε κρασί. Ανοίγει ο άλλος, τίποτε. Έτσι ανοίξανε όλοι τους πίρους τους, και κανενός δεν έβγανε κρασί, αλλά του γέρο Μάρτη κάτι έβγανε ακόμη. Τότε κι αυτοί οι κουτοί το καταλάβανε ότι τους εγέλασε ο γέρος και τους ήπιε το κρασί. Και τον πιάσανε το φίλο, και τον πήγανε να τον δικάσουνε. Εκεί που τον πηγαίνανε τη μια ώρα λέγανε να τον κρεμάσουνε τον παλιόγερο που τους ήπιε το κρασί και τότε αυτός έκλαιγε. Την άλλη ώρα λέγανε να τον συχωρέσουνε, και τότε αυτός εγέλαγε.
     Γι’ αυτό και τώρα, που τον δικάζουνε ακόμα, άμα λένε να τον κρεμάσουνε οι άλλοι μήνες, κλαίει και έχει βροχή και άμα λένε να τον συχωρέσουνε, γελάει και έχει ήλιο.».
 ---------------------------------------
Σημείωση: Τα βιβλία «ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ», τόμοι Α΄ και Β΄ του Νικολάου Πολίτη, έχουν πολλές παραδόσεις για το Σοποτό και για όλα τα χωριά των Καλαβρύτων.
 

Επιμέλεια: Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 10.2.2024

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html