Το Ευαγγέλιο στη Θεία Λειτουργία (το πρωί) του Μεγάλου Σαββάτου

Ματθαίου ΚΗ΄, 1 – 20
(Μετάφραση: Με τη βοήθεια της Καινής Διαθήκης του Παν. Τρεμπέλα)

    Αργά δε τη νύχτα του Σαββάτου, την ώρα που ξημέρωνε η πρώτη μέρα της εβδομάδας, ήλθε η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία για να δουν τον Τάφο. Και να, έγινε πολύ μεγάλος σεισμός, επειδή άγγελος Κυρίου κατέβηκε από τον ουρανό και ήλθε και κύλησε την πέτρα από τον Τάφο και καθόταν επάνω. Η δε θέα  του προσώπου του ήταν σαν αστραπή και τα ενδύματά του λευκά σαν το χιόνι. Από το φόβο τον οποίο προκάλεσε, συγκλονίστηκαν οι φρουροί και έγιναν σαν νεκροί. Μίλησε ο άγγελος και είπε στις γυναίκες: «Εσείς μη φοβόσαστε, γιατί γνωρίζω ότι ζητάτε τον Ιησού τον Εσταυρωμένο. Δεν είναι εδώ! Αναστήθηκε, όπως είπε! Ελάτε να δείτε τον τόπο όπου ήταν (θαμμένος)! Να πάτε γρήγορα να πείτε στους μαθητές Του ότι Αναστήθηκε από τους νεκρούς και πηγαίνει γρηγορότερα από σας στη Γαλιλαία. Εκεί θα Τον δείτε. Σας είπα εκείνο που είχα εντολή να σας πω». Και αφού βγήκαν γρήγορα από το χώρο του Τάφου με μεγάλο φόβο και χαρά (μαζί), έτρεξαν να το αναγγείλουν στους μαθητές Του. Και να, ο Ιησούς τις συνάντησε και τους είπε: «Χαίρεται»! Αυτές πήγαν κοντά και Του έπιασαν τα πόδια (δεν τόλμησαν να τον αγγίξουν στο σώμα) και Τον προσκύνησαν. Τότε τους λέει ο Ιησούς: «Μη φοβάστε! Πηγαίνετε να αναγγείλετε στους αδελφούς μου να φύγουν από τη Γαλιλαία κι εκεί θα με δούνε. Ενώ δε αυτές πήγαιναν (να αναγγείλουν όλα αυτά στους Αποστόλους), κάποιοι από τη φρουρά (του Τάφου), αφού ήλθαν στην πόλη, είπαν όλα όσα έγιναν στους αρχιερείς. Και αφού αυτοί μαζεύτηκαν μαζί με τους προεστούς και έκαναν συμβούλιο, έδωσαν μεγάλο χρηματικό ποσό στους φρουρούς και τους είπαν: «Θα πείτε ότι οι μαθητές Του ήλθαν τη νύχτα και έκλεψαν το Σώμα Του, ενώ εμείς κοιμόμαστε! Και αν αυτό φτάσει μέχρι τα αυτιά του ηγεμόνα, εμείς θα τον πείσουμε και θα σας απαλλάξουμε από κάθε ευθύνη! Οι δε φρουροί, αφού πήραν τα χρήματα, έκαναν όπως τους είπαν. Και μαθεύτηκε ο λόγος αυτός στους ιουδαίους (περί της δήθεν κλοπής του Σώματος Του Ιησού) μέχρι σήμερα! Οι δε έντεκα μαθητές πήγαν στη Γαλιλαία, στο βουνό όπου τους είχε ορίσει ο Ιησούς. Και μόλις Τον είδαν, Τον προσκύνησαν. Μερικοί δε ήσαν διστακτικοί. (είχαν κάποια, ανθρώπινη, αμφιβολία, αν ήταν Αυτός). Και αφού πλησίασε ο Ιησούς τους μίλησε και τους είπε: «Μου δόθηκε κάθε εξουσία στον ουρανό και στη γη. Πηγαίνετε, λοιπόν, να κάνετε μαθητές σας όλα τα έθνη, βαφτίζοντας αυτούς (όλον τον κόσμο) στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Να τους διδάσκετε να τηρούν όλες τις εντολές που σας έχω δώσει. Και να, εγώ θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρις ότου τελειώσει αυτός ο αιώνας (μέχρι την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας). Αμήν».
-----------------------------
 
     Το δε Μεγάλο Σάββατο, οι προετοιμασίες και τα έθιμα της Μεγάλης Ημέρας που ακολουθεί, μας απορροφούν και δεν μας δίνουν την «άνεση» να πάμε στην Εκκλησία, παρ’ όλο που γιορτάζουμε την «Πρώτη Ανάσταση». Ίσως, για το λόγο αυτό, το Ευαγγέλιο του Μεγάλου Σαββάτου, να μην το έχουμε ακούσει πολλές φορές και να μην έχουμε προσέξει ιδιαίτερα κάποιες λεπτομέρειες για την Ανάσταση του Κυρίου μας. Ακόμα, με λίγη περισσότερη προσοχή, μπορούμε να δούμε ποια εντύπωση έχουν οι σταυρωτές (και κατ’ επέκτασιν οι απόγονοί τους), για την Ανάσταση Του Χριστού, τότε, μεταγενέστερα και σήμερα, αφού  «ο λόγος ούτος διεφημίσθη παρά Ιουδαίοις μέχρι τής σήμερον» (μαθεύτηκε ο λόγος αυτός στους ιουδαίους -περί της δήθεν κλοπής του Σώματος Του Ιησού- μέχρι σήμερα) (Ματθαίου ΚΗ΄, 15).

 
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ! Ν. Π., 30.4.2021

«Ζωή και κότα» (σατιρικό ποίημα)

                         «Λιτότητα» μας έλεγαν, χρόνια και χρόνια τώρα,
                         της δύσκολης κατάστασης να κόψουμε την φόρα.
                         «Ζωή και κότα», υπόσχονταν, θα γέμιζαν τ’ αμπάρια,
                         μ’ αντί να φέρουνε σωσμό, πιο μέσα τα ζωνάρια!
                        «Όλοι μαζί τα φάγαμε», λεν’ κάποιοι χορτασμένοι,
                        αφού σ’ εμάς πετάξανε μια κότα μαδημένη!
                        Μακριά το πολυπόθητο: «καλύτερ’ από πρώτα»,
                        μέν’ η ζωή φτωχότερη, φτερούγισε κι η κότα! 

 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 27.4.2021

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html

Εικόνα: Από το διαδίκτυο

Λίγες προσωπικές σκέψεις στο προφητικό Ευαγγέλιο στη Θ. Λειτουργία (Προηγιασμένη) της Μεγάλης Δευτέρας

Η προσπάθεια μετάφρασης έγινε με τη βοήθεια της Καινής Διαθήκης-Παν. Τρεμπέλα (Ματθαίου, Κεφ. ΚΔ΄, 3 – 35)

     Εκείνο τον καιρό, όταν ο Ιησούς καθόταν στο όρος των Ελαιών, Τον πλησίασαν οι μαθητές Του και Του είπαν: «Πες μας, πότε θα γίνουν όλα αυτά και ποιο θα είναι τη σημάδι που θα προαναγγέλλει την δεύτερη παρουσία Σου και τη συντέλεια του κόσμου;». Και απάντησε ο Ιησούς και τους είπε: «Προσέχετε, μην σας πλανήσει (μη σας ξεγελάσει) κανείς, γιατί θα έλθουν πολλοί που θα χρησιμοποιήσουν το ό-νομά μου και θα λένε: “εγώ είμαι ο Χριστός” και θα ξεγελάσουν πολλούς. Μέλλει να ακούσετε πολέμους και ειδήσεις για πολέμους (που θα γίνονται σε άλλα μέρη του κόσμου). Κοιτάξτε, μην ανησυχείτε και μην νομίζετε ότι όλα αυτά είναι σημάδια που προαναγγέλλουν το τέλος, γιατί (όλα αυτά) είναι να γίνουν, αλλά ακόμη δεν θα είναι το τέλος του κόσμου. Θα ξεσηκωθεί το ένα έθνος εναντίον του άλλου και το ένα βασίλειο εναντίον του άλλου και σε διάφορους τόπους θα παρουσιαστούν μολυσματικές αρρώστιες και πείνες και σεισμοί. Όλα αυτά θα είναι αρχή των δεινών. Τότε θα σας παραδώσουν σε θλίψεις και δοκιμασίες και μερικοί από σας θα θανατωθούν και θα είστε μισητοί από όλα τα έθνη, επειδή είστε οπαδοί μου. Και τότε θα κλονιστεί η πίστη των πολλών. Και θα μισήσει ο ένας τον άλλον και θα παραδώσει ο ένας τον άλλον σε άπιστους άρχοντες. Και θα εμφανιστούν πολλοί ψευδοπροφήτες και θα σας παρασύρουν σε πλανεμένες διδασκαλίες. Και επειδή θα πληθύνει η παρανομία, (και η αμαρτία) θα ψυχραθεί η αγάπη (και η εμπιστοσύνη) των πολλών (προς το Θεό και προς το συνάνθρωπο). Εκείνος δε που θα υπομείνει μέχρι το τέλος όλες τις δοκιμασίες, αυτός μόνο θα σωθεί. Και θα κηρυχθεί το Ευαγγέλιο αυτό της Βασιλείας σε όλη την οικουμένη για να γίνει το κήρυγμα αυτό έλεγχος για όλα τα έθνη που δεν θα πιστέψουν, ώστε να μην μπορούν να βρουν προφάσεις ότι δεν τους δόθηκε ευκαιρία (να ακούσουν το κήρυγμά του). Όταν, λοιπόν, δείτε τη βέβηλο πράξη της καταστροφής και της ερημώσεως της Ιερουσαλήμ, που έχει προφητευτεί από τον προφήτη Δανιήλ, τότε εκείνοι που κατοικούν στις πόλεις της Ιουδαίας ας φύγουν στα βουνά (για να προστατευτούν). Καθένας που το διαβάζει αυτό ας το καταλάβει (και ας λάβει τα μέτρα του). Κι εκείνος που είναι στην ταράτσα του σπιτιού του, ας μην κατέβει (στο σπίτι του) να πάρει τα πράγματά του (ας φύγει το γρηγορότερο). Και αυτός που είναι στο χωράφι του, ας μην πάει στο σπίτι του να πάρει τα ρούχα του (ας φύγει με ό,τι φοράει). Αλίμονο δε σε όσες είναι σε κατάσταση εγκυμοσύνης και σε όσες θηλάζουν τα μωρά τους εκείνες τις μέρες (γιατί θα είναι πολύ δύσκολο να τρέξουν και να σωθούν). Να προσεύχεστε να μην γίνει η φυγή σας αυτή όταν είναι χειμώνας, ούτε ημέρα Σάββατο (που δεν επιτρέπεται από το νόμο να βαδίζετε δρόμο μακρινό). Τότε (όταν γίνει αυτή η βέβηλος πράξη), θα είναι μεγάλη η λύπη σας, τέτοια, που δεν έχει όμοιά της μέχρι σήμερα. Και αν δεν λιγόστευε ο αριθμός των ημερών εκείνων, δεν θα σωζόταν κανένας άνθρωπος. Αλλά για τους εκλεκτούς (του Θεού), θα είναι λίγες οι ημέρες που θα κρατήσει αυτή η συμφορά. Τότε, αν κάποιος σας πει: “να, εδώ είναι ο Χριστός”, ή “εδώ”, μην τον πιστέψετε. Γιατί τότε θα παρουσιαστούν ψευδομεσσίες και ψεδοπροφήτες και θα κάνουν υπεράνθρωπα πράγματα και έργα καταπληκτικά και θα παραπλανήσουν πολλούς, ακόμα, αν είναι δυνατόν, και αυτούς τους εκλεκτούς. Να, εγώ σας τα λέω από τώρα όλα αυτά (να σας προειδοποιήσω). Εάν, λοιπόν, σας πουν: “να, στην έρημο είναι (ο Μεσσίας)”, μην βγείτε να τον συναντήσετε. Αν πάλι σας πουν: “να σε κάποια ιδιαίτερα δωμάτια είναι (ο Μεσσίας)”, μην τους πιστέψετε. Γιατί όπως βγαίνει η αστραπή από την ανατολή και φαίνεται αμέσως μέχρι τη δύση, έτσι θα γίνει και η παρουσία του υιού του ανθρώπου (και όχι σε μέρη ερημικά και ιδιαίτερα δωμάτια). Γιατί εκεί που είναι το πτώμα, εκεί θα μαζευτούν και οι αετοί να το φάνε. Αμέσως δε μετά τη θλίψη των ημερών εκείνων, ο ήλιος θα χάσει τη λάμψη του και το φεγγάρι δεν θα δώσει το φως του και τα αστέρια θα πέσουν από τον ουρανό και οι ουράνιες δυνάμεις των Αγγέλων (που συγκρατούν την τάξη του σύμπαντος) θα σαλευτούν και  θα μετακινηθούν. Και τότε θα φανεί στον ουρανό το σημάδι του υιού του ανθρώπου και τότε θα θρηνήσουν όλες οι φυλές της γης (όσες δεν επίστεψαν) και θα δουν τον υιό του ανθρώπου να έρχεται καθισμένος στα σύννεφα του ουρανού με δύναμη και με δόξα πολλή και με συνοδεία Αγγέλων μεγάλη. Και θα αποστείλει τους Αγγέλους του με σάλπιγγα που θα σημάνει δυνατά και θα μαζέψουν τους εκλεκτούς Του από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, από τα οποία πνέουν οι τέσσερις άνεμοι, από τη μία άκρη του ορίζοντα ως την άλλη. Από τη συκιά να μάθετε την ομοιότητα: όταν πλέον τα κλαδιά της γίνονται απαλά και βγαίνουν τα φύλλα της, γνωρίζετε ότι κοντά είναι και το καλοκαίρι. Έτσι κι εσείς. Όταν δείτε να συμβαίνουν όλα αυτά, να γνωρίζετε ότι η Δευτέρα Παρουσία είναι έξω από την πόρτα. Αλήθεια σας λέω, ότι δεν θα περάσει αυτή η γενιά, μέχρι να γίνουν όλα αυτά. Ο ουρανός και η γη θα γίνουν παρελθόν (και δεν θα υπάρχουν). Τα λόγια μου όμως θα επαληθευτούν. 

Λίγες απλές προσωπικές σκέψεις…

    Είναι αλήθεια πως σαν έρχονται μεγάλες γιορτές, και ιδιαίτερα το Πάσχα, το θρησκευτικό μας συναίσθημα γίνεται πιο έντονο. Ψάχνουμε – θέλουμε κάτι παραπάνω να κάνουμε, για να νοιώσουμε περισσότερο τη συγκίνηση των ημερών. Μας συνεπαίρνουν οι ψαλμοί, τα τροπάρια, τα Ευαγγέλια… Πιστεύουμε πως αν μπορέσουμε να εισχωρήσουμε περισσότερο στο νόημά τους, θα ήταν και το θρησκευτικό μας συναίσθημα και η ψυχική μας ανάταση μεγαλύτερα.
    Η πρώτη ημέρα της «τελικής ευθείας» για το Πάσχα, η Μεγάλη Δευτέρα, είναι μια εργάσιμη ημέρα. Εξ αιτίας των οικογενειακών και των επαγγελματικών υποχρεώσεων, λίγοι έχουμε τη δυνατότητα να πάμε στην εκκλησία και να ακούσουμε αυτή τη σπουδαία Ευαγγελική περικοπή, που είναι και μια σημαντική προφητεία. Μελετώντας, λοιπόν, το Ευαγγέλιο της ημέρας αυτής, κάνουμε κάποιες διαπιστώσεις. Μερικές απ’ αυτές:
    Στη σημερινή εποχή όλο και περισσότερο αμφισβητείται η θρησκεία μας, όχι μόνο από τους μη χριστιανούς, αλλά και από εμάς τους ίδιους που θεωρούμαστε οπαδοί της. Πολλοί είναι οι παράγοντες που συμβάλουν σε αυτό και ας μην προσπαθήσουμε να τους αναλύσουμε τώρα. Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε όμως λίγο περισσότερο τούτο: H συγκεκριμένη Ευαγγελική Περικοπή, επικεντρώνεται στην προφητεία της καταστροφής της Ιερουσαλήμ, που έγινε από τα στρατεύματα του αυτοκράτορα Τίτο, το 70 μ. Χ. και σε γεγονότα που θα προηγηθούν της Δευτέρας Παρουσίας. Εκτιμάται ότι πολλοί είμαστε εκείνοι που έχουμε πειστεί ότι  κάποιες από τις προφητείες αυτές έχουν επαληθευτεί ή επαληθεύονται στις μέρες μας, όπως και αυτή: «Διά το πληθυνθήναι την ανομίαν, ψυγήσεται η αγάπη των πολλών». Γνωρίζουμε πολύ καλά, πώς μεγάλωσαν οι γονείς μας και οι προηγούμενες γενιές: Είχαν αγάπη μεταξύ τους. Ο ένας εμπιστευόταν το άλλον και τα σπίτια τους οι περισσότεροι τα άφηναν ανοιχτά, ιδίως στα χωριά. Άνοιγαν την πόρτα και σε κάθε άγνωστο περαστικό και τον φιλοξενούσαν σαν δικό τους άνθρωπο. Τον κοίμιζαν στο σπίτι τους και του έδειχναν εμπιστοσύνη σαν να τον γνώριζαν χρόνια πριν, σαν να είχαν φάει πολύ «ψωμί κι αλάτι» μαζί. Κι αυτός, βέβαια, φαινόταν αντάξιος των συναισθημάτων τους. Αυτόν τον τρόπο ζωής, τον γευτήκαμε και πολλοί από μας. Σήμερα όμως, πώς είναι οι σχέσεις των μεταξύ των ανθρώπων;…
     Ακόμα, με τις γνώσεις που έχουμε με τη βοήθεια της επιστήμης, μπορούμε να «δούμε» ότι κάποιες άλλες προφητείες θα επαληθευτούν στο μακρινό μέλλον, όπως π.χ. ότι «ο ήλιος σκοτισθήσεται και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής». Αλλά και στο πολύ κοντινό μας μέλλον μια τέτοια εκδοχή είναι πιθανή, από μια πολύ μεγάλη πυρηνική έκρηξη, π.χ..
    Σε κάποιο άλλο σημείο της Αγία Γραφής (Αποκάλυψη Ιωάννου, κεφ. η΄) αναφέρεται: «και απέθανε το τρίτον των κτισμάτων των εν τη θαλάσση». Ερώτηση: Θα μπορούσε να πιστέψει κανείς (όχι πολύ παλιά, αλλά) πενήντα – εξήντα χρόνια πριν ότι θα «ξέρναγαν» τα ποτάμια και οι θάλασσες τόνους και τόνους ψάρια από τη μόλυνση των νερών και γενικότερα του περιβάλλοντος; Απάντηση: Μάλλον όχι, ή καλύτερα: σίγουρα όχι.
     Αν φέρουμε στο νου μας και άλλες, μεταγενέστερες προφητείες, όπως π.χ. αυτές του Κοσμά του Αιτωλού, ίσως «ταρακουνηθούμε» περισσότερο. Μπορεί επειδή τα όσα έχουν ειπωθεί από άγιο τον Κοσμά τον Αιτωλό, να τα θεωρούμε πιο «απτά», πιο κοντινά μας, πιο σημερινά.
     Κάνοντας παρόμοιες σκέψεις, μπορούμε να πούμε με κάποια «άνεση», ότι όλα αυτά έχουν ειπωθεί και έχουν γραφεί τυχαία;…    

   Κ α λ ό Π ά σ χ α! 
Ν.Π., 25/4/2021

 

Καλαβρυτινά έθιμα και κάλαντα του Λαζάρου

     Όπως σε όλα τα έθιμα, έτσι και του Λαζάρου, μπορεί να υπάρχουν μικροδιαφορές από χωριό σε χωριό και από περιοχή σε περιοχή, ο «κορμός», όμως, παραμένει ο ίδιος. Έτσι, λοιπόν, και τα παιδιά έκαναν νωρίτερα τα «κουμάντα» τους και για την ημέρα αυτή: Αν και παλαιότερα δεν ίσχυε το πενθήμερο και τα σχολεία λειτουργούσαν και το Σάββατο, πολλά προτιμούσαν να πάνε για τα κάλαντα. Πριν καλά-καλά ξημερώσει, ξεχύνονταν στους δρόμους και στα σοκάκια, φτάνοντας στις πόρτες των σπιτιών. Ένα λουλουδένιο στεφάνι, στηριγμένο σ’ ένα ξύλο ή καλάμι, που κρατάνε σαν «λάβαρο», συμβολίζει κατά πολλούς και τη ζωή που γεννιέται από το θάνατο: Τον παραλληλισμό που έχει η ανάσταση του Λαζάρου, με την αναγέννηση της φύσης. Απαραίτητο στα χέρια ενός από την παρέα κι ένα καλάθι, στολισμένο κι αυτό με αγριολούλουδα. Μέσα θα βάλουν τα αυγά, γιατί αυτή είναι η «αμοιβή» τους από την νοικοκυρά κάθε σπιτιού. Η παράδοση θέλει να τα βάψουν οι μητέρες και οι γιαγιάδες τους για τη Λαμπρή. Κάποιες ακόμα δοξασίες θέλουν τα αυγά από τα κάλαντα του Λαζάρου να τα βάνουνε στην κλώσα, για να βγαίνουν γερά πουλιά. Η μοιρασιά είναι δίκαιη, χωρίς να λείπουν και οι μικροκαυγάδες, αφού για τους απρόσεκτους που τα σπάζουν, αφαιρούνται από το… μερίδιό τους!
     Τα κάλαντα του Λαζάρου στα χωριά μας, με μικρές, ίσως, παραλλαγές, είναι αυτά:
 

Ήρθ’ ο Λάζαρος, ήρθαν τα βάγια,

ήρθε των Παθών η εβδομάδα,

ήρθ’ η Μάρθα κι η Μαρία

μέσ’ από τη Βηθανία.

Δόξα τω Θεώ φωνάζουν

και το Λάζαρο ’ξετάζουν.

-         Πες μας Λάζαρε τι είδες

κει στον Άδη που επήγες;

-         Είδα φόβους, είδα τρόμους,

είδα βάσανα και πόνους.

Φέρτε μου λίγο νεράκι

να ξεπλύνω το φαρμάκι,

το φαρμάκι των χειλέων

και μη με ρωτάτε πλέον.

 
     Το «και του χρόνου», που είναι πάντα ο επίλογος σε όλα τα κάλαντα, εδώ συνοδεύεται απαραίτητα και με το «Καλή Ανάσταση». Αν δεν έβγαινε η νοικοκυρά στην πόρτα να δώσει την προβλεπόμενη «αμοιβή», τότε το «και του χρόνου» λεγόταν πολύ φωναχτά. Τάχα πόσα αυγά να είχε καθεμιά να δώσει σε όλες τις παιδικές ομάδες που πέρναγαν από το σπίτι της! Και στην… επιμονή της να μη βγαίνει, λέγεται πολύ δυνατά το δίστιχο που ακολουθεί, σκωπτικά περισσότερο, ώστε ν’… αναγκαστεί να εμφανιστεί  με το αυγό στο χέρι:
 

«Το Λάζαρο, το Λάζαρο,

τ’ αυγό το κολοκύθι,

δωσ’ μου θειακούλα έν’ αυγό,

να πάω και στ’ άλλο σπίτι»!

(Θειακούλα: υποκοριστικό της θείας: Θειάκω, θειακούλα)
 
     Οι δάφνες (βαγιές) στα χωριά μας, δεν είναι πολλές, γι’ αυτό και το Σάββατο του Λαζάρου πραγματικά λεηλατούνται! Στον εσπερινό ή πρωί-πρωί την Κυριακή των Βαΐων, είναι καθιερωμένο να τα πηγαίνουν στην εκκλησία οι νέες νύφες κάθε χωριού, αυτές, δηλαδή, που δεν έχουν κλείσει ένα χρόνο γάμου. Οι μεγάλες ποσότητες είναι απαραίτητες να φτάσουν σε κάθε σπίτι για ευλογία. Ακόμη, στα φαγητά που θεωρούνται απαραίτητα να τα νοστιμίσουν, πρέπει να είναι οπωσδήποτε διαβασμένα τα βάγια και χρειάζεται να υπολογίσουν κι αυτές τις ανάγκες για όλο το χρόνο. Λίγα φύλλα αφήνουν και σε ξωκκλήσια, εικονοστάσια στους δρόμους και στους τάφους των νεκρών.
    Μεταξύ των άλλων φροντίδων κάθε νοικοκυριού, είναι και το ξαλμύρισμα του παστού μπακαλιάρου, αφού το ψάρι είναι το παραδοσιακό φαγητό  της Κυριακής των Βαΐων. Δύο μέρες της μεγάλης σαρακοστής καταλύεται: Του Ευαγγελισμού και των Βαΐων. Όμως, ψάρι φρέσκο ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί στα χωριά μας άλλες εποχές. Ανύπαρκτο ήταν και το κατεψυγμένο, πριν ηλεκτροδοτηθούν, γι’ αυτό ο ευρέως διαδεδομένος παστός βακαλάος ήταν η μοναδική λύση, που και έτσι καθιερώθηκε.
 

Νίκος Χρ. Ππακωνσταντόπουλος, 23.4.2021

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html

Συνταγή για προζυμένια-νηστήσιμα κουλούρια

     Σε χωριά των Καλαβρύτων, όπως και σε πολλές ακόμα περιοχές της Πατρίδας μας, οι νοικοκυρές φτιάχνουν και νηστήσιμα κουλούρια για το Πάσχα. Πέρα από το μεθυστικό άρωμά τους και την εξαιρετική νοστιμιά τους, τρώγονται και σε περίοδο νηστείας και σίγουρα τη Μεγαλοβδομάδα.
     Αν και τα υλικά που απαιτούνται είναι λίγα και η όλη εργασία παρασκευής τους είναι πολύ εύκολη, πιστεύεται ότι οι μεγαλύτερες νοικοκυρές τα έφτιαχναν με  περισσότερα υλικά και με τη συνταγή πιο πολύπλοκη, με καλύτερο και το αποτέλεσμα, φυσικά. Σίγουρα, όμως, η «φασαρία» τους είναι το προζύμι και η αρκετή ώρα που απαιτείται για να «γίνουν». Χρειάζεται, δηλαδή να αναπιάσουμε προζύμι, ώρες πριν (π.χ. από το προηγούμενο το βράδυ), να φουσκώσει, να τα ζυμώσουμε, να τα σκεπάσουμε να φουσκώσουν και αυτά - να «γίνουν» όπως και το ψωμί - και μετά να τα ρίψουμε στο φούρνο. Και επειδή τα κουλούρια αυτά δεν τρίβονται, όπως τα πασχαλινά, είναι και το ιδανικότερο κολατσιό και για τα παιδιά στο σχολείο, στο χωράφι και στο βουνό για τον τσοπάνη.

    Υλικά που θα μας χρειαστούν για μια δόση – ένα μεγάλο ταψί:
-  1 κιλό αλεύρι, κοσκινισμένο με την «ψιλή» κρησάρα.
-  Κανέλλα και γαρύφαλλο.
-  Λίγο αλάτι και 150 με 200 γραμμάρια ζάχαρη.
-  50 με 60 γραμμάρια λάδι.
-  Σουσάμι.
-  Προζύμι. Ενναλακτικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και μαγιά, αλλά σίγουρα   με το προζύμι γίνονται πιο νόστιμα.
 
Εκτέλεση:
 
     Ανακατεύουμε στη σκάφη (ή στη λεκάνη της κουζίνας) όλα τα υλικά με το αλεύρι, και ρίχνουμε μέσα το προζύμι που έχουμε προετοιμάσει. Κάποιες νοικοκυρές στο παρελθόν ξεκίναγαν ρίχνοντας πρώτα το λάδι καμένο στο αλεύρι, που δίνει περισσότερη γεύση και άρωμα στα κουλούρια και μετά αναμείγνυαν τα υπόλοιπα υλικά. Προσθέτουμε το ανάλογο νερό και τα ζυμώνουμε καλά. Αφού το ζυμάρι είναι έτοιμο (όχι ρευστό), τα πλάθουμε, δίνοντάς τους το σχήμα που θέλουμε και τα βάζουμε στο λαδωμένο ταψί. Για περισσότερη νοστιμιά και εμφάνιση, βάζουμε επάνω και σουσάμι. Αμέσως μετά τα σκεπάζουμε καλά σε ζεστό περιβάλλον και με ζεστά ρούχα και τα αφήνουμε να «κοιμηθούν» (να «γίνουν»). Μόλις φουσκώσουν, τα τρυπάνε με ένα λεπτό ξυλάκι, π.χ. τον «κορμό» αποξηραμένης ρίγανης και τα ρίχνουμε στον ξυλόφουρνο που έχουμε «κάψει» ανάλογα. Ελλείψει ξυλόφουρνου(!), στην κουζίνα μας και τα αφήνουμε να ψηθούν σε θερμοκρασία 180 βαθμών.
 
     Ευχαριστούμε την εκ Λειβαρτζίου Καλαβρύτων Χρυσούλα (Χρύσα) Καλογήρου (ανιψιά μου) για τη συνταγή!
 
 ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ - ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 22.4.2021

https://nikolpapak.blogspot.com/2017/05/blog-post_22.html

«Κεντημένη» εφημερίδα: Η «δαντέλα» των φτωχόσπιτων για γιορτινές και Πασχαλινές προετοιμασίες!!

     «Εορτών εορτή και πανήγυρις» το Πάσχα, όπως λέει κι ένα Αναστάσιμο τροπάριο του όρθρου. Εντελώς αναμενόμενο, λοιπόν, και οι προετοιμασίες, οι καθαριότητες, τα ασπρίσματα-ασβεστώματα των σπιτιών και κάθε είδους στολισμοί να έχουν την τιμητική τους.
     Δεν ήταν μόνο οι οικονομικές δυσκολίες άλλων εποχών που έφερναν εμπόδια για περίτεχνους στολισμούς, αλλά και οι πολλές ασχολίες των ανθρώπων. Πάντα, όμως, οι νοικοκυρές εύρισκαν εύκολες και γρήγορες λύσεις που ξεχώριζαν τις γιορτινές ημέρες. Αρκετές φορές οι παλιές/ετεροχρονισμένες εφημερίδες έδιναν μια διαφορετική και αρχοντική εικόνα στα χωριατόσπιτα, με τη μέθοδο της απλής χαρτοκοπτικής και χωρίς να απαιτούσαν χρόνο και κόπο. Ας θυμηθούμε την τέχνη των γιαγιάδων μας, που γινόταν σε πέντε απλά και γρήγορα στάδια, όπως δείχνουν και οι παρακάτω εικόνες:

Στάδιο πρώτο: Διπλώνουμε να φύλλο εφημερίδας πολλές φορές.

Στάδιο δεύτερο: Κόβουμε τη μία από τις δύο στενές πλευρές σε μορφή  «βέλους».

Στάδιο τρίτο: «Κεντάμε» κόβοντας με το ψαλίδι τη μία στενή πλευρά του «βέλους», όπως δείχνει κι εδώ η εικόνα.

Στάδιο τέταρτο: Ξεδιπλώνουμε το κεντημένο φύλλο εφημερίδας, που είναι έτοιμο για χρήση!

Στάδιο πέμπτο: «Τσακίζουμε (να κάνει γωνία στο σημείο που θέλουμε), στρώνουμε την «κεντημένη» εφημερίδα στο ράφι και δίπλα της βάζουμε άλλο φύλλο, με τον ίδιο τρόπο κεντημένο. Τοποθετούμε ύστερα επάνω τα αντικείμενα-σκεύη της προτίμησής μας και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό! Σε σημεία που θέλουμε να κολλήσουν οι εφημερίδες, είτε μεταξύ τους είτε στο ράφι ή στον τοίχο, η λύση είναι το ίδιο απλή: Λίγο ζυμαράκι!

 
Καλό Πάσχα!

Σημείωση: Μπορείτε να δείτε και άλλες καθημερινές χρήσεις της εφημερίδας ΕΔΩ.

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 20.4.2021

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html

Σύντομο αφιέρωμα στον Λόρδο Μπάιρον (Λονδίνο 22 Ιανουαρίου 1788 – Μεσολόγγι 19 Απριλίου 1824)

Ο ανδριάντας του Λόρδου Μπάιρον στον Κήπο των Ηρώων στο Μεσολόγγι

«Όταν κανείς για λευτεριά δεν μπορεί να παλέψει

στα μέρη του, τις μάχες του ας δίνει σ´ άλλη γη»

Λόρδος Μπάιρον

 
     Ο Άγγλος ποιητής George Gordon Byron γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου το 1788 στο Λονδίνο. Αν και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια, απόγονος του βασιλιά Εδουάρδου του Γ΄, έζησε δυστυχισμένα παιδικά χρόνια λόγω οικονομικών δυσχερειών, εξ αιτίας της άσωτης ζωής του πατέρα του. Η μεγάλη οικονομική κληρονομιά, όμως, από ένα θείο του, τον Γουίλιαμ Μπάιρον, τον βοήθησε να σπουδάσει και να γίνει μέλος της Βουλής των Λόρδων. Στην πατρίδα μας το όνομά του εξελληνίστηκε  σε «Βύρων» (Byron=Βύρων). Έκανε πολλά ταξίδια σε όλη την Ευρώπη και γενικά πέρασε μια πολυτάραχη ζωή. Παρά το νεαρό της ηλικίας του έγραψε πολλά ποιήματα, με κύριο στοιχείο το ρομαντισμό.
     Σ’ ένα από ταξίδια του για τη Μάλτα, επιβιβάσθηκε σε πλοίο που μετέφερε ένα μέρος φορτίου των μαρμάρινων γλυπτών του Παρθενώνα, που είχε υφαρπάσει ο Έλγιν. Ιδιαίτερα ενοχλημένος για την άνευ προηγουμένου αυτή λεηλασία, εξέφρασε το θυμό του στην πρώτη επίσκεψή του στην Ακρόπολη και μέσα από το ποίημα του «η κατάρα της Αθηνάς» κατηγορεί βάναυσα τον Έλγιν. Τα πολλά ακόμα ποιήματά του, αρκετά εκ των οποίων έχουν γραφεί στα Ελληνικά, έχουν βρει και συνεχίζουν να βρίσκουν παγκόσμια απήχηση. Εκτός από ποίηση έγραψε και λογοτεχνικά έργα, μεταξύ των οποίων το «Μάνφρεντ», εμπνευσμένο από το «Φάουτ» του Γκαίτε.
     Από τη Γένοβα που είχε τελευταία εγκατασταθεί, αποφάσισε και ήλθε το 1823 στη Ελλάδα, για να πάρει μέρος στην Ελληνική Επανάσταση. Αποβιβάσθηκε στην Πρέβεζα και αναζήτησε τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων, τον οποίο συνάντησε στο Τεπελένι. Τις εντυπώσεις του από τη βάρβαρη αίγλη της φιλοξενίας του αιμοσταγή πασά στο εκεί σαράι του, τις αποτύπωσε στο φημισμένο ποίημά του «το προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ». Στους στίχους του ποιήματος γίνεται σύγκριση ανάμεσα στην ένδοξη αρχαιότητα και στον υπόδουλο Ελληνισμό. Το έργο αυτό, όπως και γενικότερα η ποίησή του και η στάση του, επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς και συνέβαλαν στην ενίσχυση του Φιλελληνισμού, που βοήθησε σε μεγάλο βαθμό την Ελληνική Επανάσταση.
     Αν και προορισμός του ήταν ο Μοριάς, εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι. Από εκεί διατηρούσε αλληλογραφία με μεγάλους Άγγλους επιχειρηματίες, για την οικονομική ενίσχυση των επαναστατών. Ήταν από τους πρώτους που συνειδητοποίησαν τις καταστροφικές συνέπειες, στην περίπτωση που η οικονομική αυτή βοήθεια θα εχρησιμοποιείτο όχι για εθνικούς σκοπούς, αλλά για πολιτικές διαμάχες.
     Με τη βοήθεια ξένων εθελοντών που είχαν πάει εκεί, φρόντισε για την άμυνα της πόλης. Όταν η Ελληνική Κυβέρνηση δήλωνε ότι δεν μπορούσε να συγκροτήσει στρατό, ο Μπάιρον ανέλαβε και μισθοδοτούσε και εξόπλιζε άνδρες στρατιωτικών σωμάτων με δικά του χρήματα. Η μεγάλη αναγνώριση δεν άργησε να έρθει κι αυτό έγινε με της ανακήρυξή του ως Αρχιστράτηγο από την Κυβέρνηση.
     Όμως, οι φιλονικίες και οι διχόνοιες των Ελλήνων με τους ξένους αξιωματικούς τον γέμισαν πικρία. Αρνητικά συνέβαλαν και η εξαντλητική δουλειά και το υγρό κλίμα του Μεσολογγίου, με αποτέλεσμα την επιδείνωση της ήδη βεβαρυμμένης υγείας του, που, πιθανότατα, είχε προσβληθεί από ελονοσία. Στις 9 Απριλίου (1824) υπέστη κρίση λόγω υψηλού πυρετού και λίγες μέρες αγνότερα παρουσίασε νέα σοβαρή επιδείνωση, που δεν μπόρεσε ν’ ανακάμψει. Λίγο πριν φύγει από τη ζωή είπε: «Έδωσα στην Ελλάδα τον καιρό, την υγεία μου, την περιουσία μου και τώρα της δίνω τη ζωή μου»! Πέθανε σε μικρή ηλικία, μόλις 37 ετών, το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα, 19 Απριλίου-ξημερώματα Δευτέρας της Διακαινησίμου. Αν και η επιθυμία του ήταν να ταφεί στην Ελλάδα, η σορός του ταριχεύθηκε και μεταφέρθηκε στην Αγγλία. Λέγεται ότι η καρδιά του είναι ενταφιασμένη κάτω από τον ανδριάντα του, στον Κήπο των Ηρώων στο Μεσολόγγι.
     Ο θάνατός του συγκλόνισε το Μεσολόγγι και όλη την Ελλάδα. Προς εκδήλωση πένθους, ρίχτηκαν με την ανατολή του ηλίου της 20ής Απριλίου 1824 37 κανονιοβολισμοί στην πόλη που πολέμησε για την Ελευθερία της, όσοι και τα χρόνια της ηλικίας του. Ένας από τους μεγαλοπρεπείς επικήδειους λόγους, ήταν και αυτός του φίλου του Σπυρίδωνα Τρικούπη, του μετέπειτα πρωθυπουργού της Ελλάδος, που μεταξύ άλλων τόνισε:  
     «Η θυσία του αποκτά μεγαλύτερη αξία, αν αναλογιστεί κανείς ότι, ενώ μπορούσε να προσφέρει την οικονομική βοήθεια χωρίς να έλθει στην Ελλάδα, προτίμησε ν’ αφήσει την άνετη ζωή στην Ευρώπη και να τρέξει να βοηθήσει με τη φυσική του παρουσία τους αγωνιζόμενους Έλληνες».
      Ένας από τους στενούς φίλους του Βύρωνα στο Μεσολόγγι, ήταν ο επίσης σπουδαίος φιλέλληνας Αμερικανός γιατρός από τη Βοστόνη, ο Σαμουήλ Γκρίντλευ Χάου (1801-1878), ο οποίος στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, νεαρός τότε-μόλις απόφοιτος του Πανεπιστημίου, είχε έλθει στην Ελλάδα και για έξι χρόνια πρόσφερε εθελοντικά τις ιατρικές του υπηρεσίες στους Έλληνες αγωνιστές. Μετά τον θάνατο του, ο Χάου κράτησε ως κειμήλιο της φιλίας τους το αγγλικό κράνος-περικεφαλαία του μεγάλου Φιλέλληνα. Το 1925 το έφερε στην Ελλάδα η βραβευμένη Αμερικανίδα συγγραφέας και μικρότερη αδελφή του Σαμουήλ Χάου, η Μοντ Χάου και το δώρισε στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας.
     Πολλοί μεγάλοι λογοτέχνες τίμησαν τον μεγάλο αυτόν Φιλέλληνα. Μεταξύ αυτών και ο εθνικός μας ποιητής, που έγραψε την «ωδή εις τον θάνατον του Λόρδου Μπάιρον», αποτελούμενη από 166 στροφές, κατά οκτώ περισσότερες του Εθνικού μας Ύμνου. Ειδικά την πρώτη στροφή της ωδής, την θυμόμαστε όλοι μας από τα σχολικά μας χρόνια:
 

«Λευτεριά, για λίγο πάψε

να χτυπάς με το σπαθί.

Τώρα σίμωσε και κλάψε

εις του Μπάιρον το κορμί».

 
     Συνήθως, στο όνομά του τιμούμε όλους τους Φιλέλληνες που πολέμησαν στο πλευρό των προγόνων μας για την Ελευθερία, αφού κάθε φορά που μιλάμε γι’ αυτούς, το μυαλό μας πάει «κατ’ ευθείαν» στον Λόρδο Μπάιρον.
     Για πολλές δεκάδες χρόνια  μετά το θάνατό του, μέχρι και σήμερα, η μορφή του συνεχίζει να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο. Τόσο οι Ελληνικές, όσο και πολλές ξένες Ταχυδρομικές Υπηρεσίες έχουν τιμήσει κατά καιρούς το μεγάλο αυτό Φιλέλληνα με έκδοση αναμνηστικών γραμματοσήμων, ενέργεια που αποδεικνύει ότι ήταν πρόσωπο ευρείας αποδοχής, τόσο για τη συμβολή του στην Ελληνική Επανάσταση, όσο και στη λογοτεχνία.

Ελληνικά και ξένα γραμματόσημα που εικονίζουν το Λόρδο Μπάιρον

-----------------------------------------
 
Πηγές:
-  Εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ
-  Εγκυκλοπαίδεια ΕΛΛΑΔΙΚΗ
 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 18.4.2021

https://nikolpapak.blogspot.com/2017/05/blog-post_22.html

 

Σύντομο αφιέρωμα σε ιστορικά πλοία: Θωρηκτό «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΒΕΡΩΦ», αντιτορπιλικό «ΒΕΛΟΣ» και τριήρης «ΟΛΥΜΠΙΑΣ»

 Σύντομος πρόλογος

     Αν κάνει κανείς ένα περίπατο μέχρι το Τροκαντερό, στο Παλιό Φάληρο, θα δει στο Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης το θρυλικό θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ», το αντιτορπιλικό «Βέλος» και την τριήρη «Ολυμπιάς», τα οποία μπορεί και να επισκεφθεί.

     Θεωρώντας χρέος μας τη γνώση και τη διαφύλαξη της ιστορίας μας, κάνουμε ένα σύντομο αφιέρωμα στα τρία αυτά ιστορικά πλοία. Ένα δεύτερο σκεπτικό που με οδήγησε στη συγγραφή του παρόντος άρθρου, είναι ότι θα μπορούσε αυτό να αποτελέσει κίνητρο σε σχολεία, συλλόγους, φορείς, ομάδες, αλλά και στον καθένα και στην καθεμία για μια επίσκεψη στα πλωτά αυτά μουσεία. Σίγουρα θα αποζημιωθεί και θα μάθει πολλά, που ίσως να μην γνωρίζει. Άλλωστε, μια τέτοια επίσκεψη, θα είναι και απότιση φόρου τιμής στους ζωντανούς αυτούς θρύλους της ναυτικής μας ιστορίας.

     Μπορείτε να μεγεθύνετε τις εικόνες "πατώντας" επάνω σε αυτές.

 

Το Θωρηκτό «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΒΕΡΩΦ»

 

     Μεγάλοι είναι οι συναισθηματικοί δεσμοί με συνδέουν με τον ζωντανό αυτό θρύλο το πολεμικού μας ναυτικού, για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι η ευγνωμοσύνη που νοιώθω για τις υπηρεσίες του στην πατρίδα και ο δεύτερος γιατί μ’ αυτό είχε ταξιδέψει και ο βετεράνος των Βαλκανικών πολέμων και Α΄ παγκοσμίου πολέμου παππούς  Κωνσταντίνος Παπακωνσταντόπουλος, ο οποίος πάντα το ανέφερε με πολύ σεβασμό στις πολεμικές του αφηγήσεις.

    Αξέχαστη μένει πάντα στη μήνη μου και η πρώτη μου επίσκεψη το 1987, όταν έτυχα αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας της αφήγησης ενός ναύτη, του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, που με πολύ έντονα συναισθήματα περιέγραφε στο κατάστρωμα του θρυλικού πλοίου τις αναμνήσεις/εμπειρίες/περιπέτειές του! Σε επόμενες επισκέψεις μου, με τελευταία 17 Απριλίου 2021, τα συναισθήματά μου δεν ήταν ούτε λιγότερα, ούτε μικρότερα από την πρώτη.

     Το θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ» είναι ιστορικό πλοίο της νεότερης Ελλάδας. Πρόκειται για το μοναδικό δείγμα του τύπου (θωρακισμένο καταδρομικό) που διατηρείται στο κόσμο ως σήμερα. Ναυπηγήθηκε στο Λιβόρνο της Ιταλίας την περίοδο 1908 - 1911, και εντάχθηκε στο τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό.

     Η τότε κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη δαπάνησε περισσότερες από 23.600.000 δρχ. για την απόκτησή του. Οι 8.000.000 προέρχονταν από το 20% της συνολικής κληρονομιάς Μεγάλου Ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ, που παραχώρησε με τη διαθήκη του στο Ταμείο Εθνικού Στόλου το 1899, στην οποία όριζε ότι το ποσό αυτό διατίθεται για την ναυπήγηση μεγάλου πολεμικού πλοίου που θα φέρει τ’ όνομά του. Το υπόλοιπο ποσό για την προμήθειά του, καλύφθηκε από το Ταμείο Εθνικού Στόλου. Η Ελληνική Κυβέρνηση, μάλιστα, πέτυχε ευνοϊκότερους όρους και τιμή αγοράς, έναντι άλλων ενδιαφερομένων.

Ο Ενικός Ευεργέτης Γεώργιος Αβέρωφ

     Κατά την αρχική του διαμόρφωση, η καύσιμη ύλη του ήταν ο άνθρακας, η ενδεικτική ιπποδύναμη 19.000 ίπποι και η ταχύτητά του 23 κόμβοι. Το πλήρωμά του αποτελούσαν 670 άνδρες, είχε εκτόπισμα 10.118 τόνους  και οι διαστάσεις του ήταν: μήκος 140,5 μ., πλάτος 21 μ., βύθισμα 7,5 μ. Τον οπλισμό του αποτελούσε μεγάλος αριθμός πυροβόλων διαφόρων διαμετρημάτων και τορπιλοσωλήνων.

     Η καθέλκυση του πλοίου έγινε το Μάρτη του 1910 και παραλήφθηκε από την Ελλάδα ένα χρόνο μετά, ύστερα από τις προβλεπόμενες δοκιμές. Πρώτο του ταξίδι ήταν στην Αγγλία, όπου έλαβε μέρος στις εορτές στέψης του Βασιλιά Γεωργίου του Ε΄ και εφοδιάσθηκε με πυρομαχικά. Στις 1 του Σεπτέμβρη του 1911 κατέπλευσε στο Φάληρο, όπου τού επιφυλάχθηκε πρωτοφανής μεγαλειώδης υποδοχή από όλα τα πλωτά μέσα της περιοχής, που ήταν γεμάτα κόσμο. Από τη στιγμή εκείνη το «Γεώργιος Αβέρωφ» ήταν το πιο σύγχρονο και το πιο ισχυρό πολεμικό πλοίο στην Ανατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα στο Αιγαίο.

     Με την έναρξη των εχθροπραξιών των Βαλκανικών πολέμων τον Οκτώβριο του 1912, ο Ελληνικός στόλος κλήθηκε να πετύχει έναν ιδιαίτερα δύσκολο συνδυασμό στόχων: Να εμποδίσει την έξοδο του οθωμανικού στόλου στο Αιγαίο, να αποκτήσει την κυριότητα των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου, να εμποδίσει τη μεταφορά οθωμανικών στρατευμάτων και εφοδίων προς τα ηπειρωτικά μέτωπα των Βαλκανίων, καθώς και να προστατεύσει τις θαλάσσιες μεταφορές της Ελλάδας και των συμμάχων της. Η περίοδος εκείνη υπήρξε  αναντίρρητα η πλέον ένδοξη για το θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ», που τέθηκε επικεφαλής του Στόλου του Αιγαίου υπό τον Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη και απέπλευσε προς τα Δαρδανέλια. Η νικηφόρα ναυμαχία της Έλλης, η κατάληψη του Αγίου Όρους, της Λήμνου και των άλλων νησιών του βορείου Αιγαίου (Θάσου, Σαμοθράκης, Ίμβρου, Τενέδου, Αγίου Ευστρατίου, Μυτιλήνης, Χίου), διέλυσε τις προσδοκίες του Σουλτάνου και της Υψηλής Πύλης για τον έλεγχο του Αιγαίου. Το «Γεώργιος Αβέρωφ» είχε γίνει για την Ελλάδα σύμβολο, ενώ για την Τουρκία «το διαβολοκάραβο» (σεϊτάν παπόρ).

     Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι υπηρεσίες του ήταν ελάχιστες, καθώς ο Τουρκικός Στόλος παρέμεινε κλεισμένος στα Δαρδανέλλια λόγω της ναυτικής υπεροχής των συμμάχων. Με το τέλος του πολέμου εισέπλευσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου αποθεώθηκε από τον Ελληνικό πληθυσμό της περιοχής.

     Κατά τις επιχειρήσεις στην Μικρά Ασία, η κύρια προσφορά του ήταν η μεταφορά στρατιωτών και η κάλυψη των αποβατικών επιχειρήσεων στην Ανατολική Θράκη.

     Το 1925 το θωρηκτό αναβαθμίστηκε στα ναυπηγεία της Τουλόν της Γαλλίας, για να ανταποκρίνεται στις καινούργιες απαιτήσεις. Το 1928 όλες οι εργασίες είχαν αποπερατωθεί και το πλοίο ήταν και πάλι επιχειρησιακά έτοιμο. Εννιά χρόνια αργότερα (1937) βρέθηκε ξανά στην Αγγλία, αυτή τη φορά για την τελετή στέψης του βασιλιά Γεωργίου του ΣΤ΄.

     Κατά την κήρυξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, την μετέπειτα εισβολή και ραγδαία προέλαση των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941, το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού σχεδίαζε να το βυθίσει, λόγω της παλαιότητάς του. Το πλήρωμά του τότε εξεγέρθηκε και με δική του πρωτοβουλία διέφυγε στην Αλεξάνδρεια. Το «Γεώργιος Αβέρωφ» ήταν ένα από τα λίγα Ελληνικά πλοία που κατάφεραν να φτάσουν σώα στην Αιγυπτιακή πόλη, αφού τα περισσότερα βυθίστηκαν από τις επιδρομές γερμανικών αεροπλάνων.

     Στις 17 Οκτωβρίου του 1944, επικεφαλής για άλλη μια φορά του Στόλου, μετέφερε την τότε Ελληνική κυβέρνηση από την εξορία στην απελευθερωμένη Αθήνα, με πλοίαρχο τον μετέπειτα Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας  Σπυρίδωνα Μάτεση, ο οποίος υπήρξε και ο τελευταίος πλοίαρχος του θωρηκτού, το οποίο αποσύρθηκε το 1952 και μέχρι το 1984 ήταν αγκυροβολημένο στον Πόρο.

     Το 1984 το Πολεμικό Ναυτικό αποφάσισε να το μετατρέψει σε πλωτό μουσείο και το μετέφερε στο Φάληρο. Εκεί βρίσκεται από τότε και τιμάει με την παρουσία του το Ελληνικό Ναυτικό και την ναυτική κληρονομιά της Ελλάδος.

     Όσα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού εισέρχονται στο λιμάνι του Φαλήρου τού αποδίδουν τιμές: Ο κυβερνήτης διατάζει το πλήρωμα από στάση προσοχής να κάνει κλίση κεφαλής προς το «Γεώργιος Αβέρωφ» και, με το σχετικό σφύριγμα του πλοίου στο οποίο επιβαίνουν, στρέφονται οι κεφαλές όλων στο θρυλικό θωρηκτό, ενώ οι αξιωματικοί το χαιρετούν στρατιωτικά.

     Το 2003 βραβεύτηκε για τις υπηρεσίες που στην πατρίδα με το χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών.

     Από τον Απρίλιο 2017 έγιναν στο «Γεώργιος Αβέρωφ» οι απαραίτητες  εργασίες συντήρησης. Για το λόγο αυτό ταξίδεψε με τη βοήθεια ρυμουλκών από το Φάληρο έως τα ναυπηγείο Σκαραμαγκά. Τρεις μήνες μετά επέστρεψε στο Τροκαντερό, όπου συνεχίστηκαν εκεί οι εργασίες συντήρησης. Με την αποπεράτωση των εργασιών αυτών, άνοιξε τις πύλες του στους επισκέπτες του.

     Σχετικά πρόσφατα διαβάσαμε ότι η τελευταία αυτή συντήρησή του αναθέρμανε το όνειρο να αποκτήσει πάλι τη δυνατότητα να ταξιδέψει σε νησιά του Αιγαίου τα οποία και απελευθέρωσε! Ποιος δεν θα συγκινηθεί όταν γίνει αυτό! Ποιος δεν θα ριγήσει όταν ξαναδεί τον δοξασμένο «γέροντα» του πολεμικού μας ναυτικού να βγαίνει υπερήφανος στο Αρχιπέλαγος! 

     Στις 5 Οκτωβρίου 2017 το θωρηκτό αναχώρησε για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, για τους εορτασμούς της επετείου απελευθέρωσης της πόλης, του ΟΧΙ και της εορτής του αγίου Δημητρίου. Τότε, 26 Οκτωβρίου 2027, η πολεμική σημαία του  τιμήθηκε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας επί του πλοίου, που βρισκόταν στο λιμάνι της συμπρωτεύουσας.              

 

Ο ναός του αγίου Νικολάου του θωρηκτού Αβέρωφ

 

     «Τα χριστιανικά αισθήματα της τότε Ελληνικής κοινωνίας αλλά και οι προσωπικές πεποιθήσεις των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού και της ηγεσίας του, φρόντισαν ώστε στη ναυαρχίδα του Ελληνικού στόλου να υπάρχει εκκλησία επί του καταστρώματος, παρότι δεν προβλεπόταν από τα αρχικά σχέδια του πλοίου, τα οποία προσαρμόστηκαν κατόπιν σχετικής επιθυμίας και παραγγελίας του Πολεμικού Ναυτικού», περιγράφει ο αρχιμανδρίτης Ιουστίνος Μαρμαρινός, συνταγματάρχης - ιερέας του ΓΕΝ. Το εκκλησάκι έγινε στο σημείο που ήταν σχεδιασμένη η πυριτιδαποθήκη. Πρόκειται για το μοναδικό πολεμικό πλοίο με ναό και μάλιστα πάντα υπηρετούσε ιερέας.

     Ο ναός του αγίου Νικολάου στο θωρηκτό επέδρασε ουσιαστικά στην ψυχολογία του πληρώματος και συνετέλεσε στην επιτυχία της αποστολής του. Καθ’ όλη τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, επέβαινε του πλοίου στρατιωτικός ιερέας ως κανονικό μέλος του πληρώματος, λειτουργούσε Κυριακές και γιορτές και εμψύχωνε το πλήρωμα τις δύσκολες στιγμές.

     Στο μικρό αυτό ναό τελέσθηκαν και μυστήρια, όπως γάμοι και βαπτίσεις, ιδιαίτερα παιδιών ομογενών κατά τα ταξίδια του θωρηκτού στη βόρεια Αφρική.

     Για κάποιους ο ναός του πλοίου και η προστασία του αγίου Νικολάου ήταν ο λόγος που το «Γεώργιος Αβέρωφ» δεν έχασε ούτε μία μάχη και δεν υπέστειλε ποτέ τη σημαία του από την ημέρα της καθέλκυσής του.

 

Το Αντιτορπιλικό «ΒΕΛΟΣ»

     Το «Βέλος» είναι ένα από τα τέσσερα όμοια αντιτορπιλικά, που παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα από τις ΗΠΑ κατά την περίοδο 1959-60. Κατά την διάρκεια εκπαιδευτικών ασκήσεων του ΝΑΤΟ το 1973, το πλοίο αποστάτησε υπό τον Αντιπλοίαρχο Νικόλαο Παππά και ζήτησε άσυλο στο Φιουμιτσίνο της Ιταλίας, ως μια εκδήλωση αντίδρασης προς τη στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα. Ο Κυβερνήτης, 6 αξιωματικοί και 25 υπαξιωματικοί και ναύτες παρέμειναν στο εξωτερικό ως πολιτικοί φυγάδες. Η ενέργεια αυτή επέφερε μεγάλο πλήγμα στο εδώ στρατιωτικό καθεστώς. Όταν το 1974 εισέβαλαν οι Τούρκοι στην Κύπρο, το αντιτορπιλικό «Βέλος» έσπευσε να βοηθήσει στην άμυνα του νησιού.

     Στις 26 Μαρτίου 1991 παροπλίσθηκε και το 1994 το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό το ανακήρυξε σε μουσείο για τον αγώνα ενάντια στην δικτατορία και το πλοίο αγκυροβόλησε στον Πόρο. Τον Δεκέμβριο του 2000 μεταφέρθηκε στην Ναυτική βάση της Σαλαμίνας για επισκευή και ανάπλασή του σε επισκέψιμο ναυτικό μουσείο.

     Από τον Ιούνιο του 2002 ευρίσκεται αγκυροβολημένο στο Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης στο Παλαιό Φάληρο.

 

Η τριήρης «Ολύμπιάς»

     Η τριήρης «Ολυμπιάς» παραγγέλθηκε για λογαριασμό του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και το 1987 ολοκληρώθηκε η ναυπήγηση και καθέλκυσή της, σε ομοίωμα αρχαίας ελληνικής τριήρους και σύμφωνα με όλα τα αρχαιολογικά στοιχεία και τους νόμους της  ναυπηγικής μηχανικής. Μετά τη ναυπήγηση αυτή, δόθηκε τέλος σε ορισμένες αντιρρήσεις και διαφωνίες, τόσο ως προς τις πραγματικές διαστάσεις, όσο και προς τη λειτουργικότητα που είχε αυτός ο τύπος σκάφους κατά την αρχαιότητα.

     Στις δοκιμές που ακολούθησαν την καθέλκυση, οι επιδόσεις της «Ολυμπιάδος» ήταν αξιοθαύμαστες. Ανέπτυξε ταχύτητα εννέα κόμβων και έπλεε επί ώρες με 4-5 κόμβους και με το μισό αριθμό κωπηλατών, εκ περιτροπής.

     Το μήκος της είναι 37 μέτρα, το πλάτος της 5,5, το βύθισμα 1,25, το εκτόπισμά της 70 τόνοι και το υλικό κατασκευής ξύλο (δρυς). Έχει δύο ιστούς, έναν μεγαλύτερο κι έναν μικρότερο, πάνω στους οποίους των φέρονται ισάριθμα τετράγωνα πανιά. Η κωπηλασία γίνεται από ίδιο αριθμό κωπηλατών, όπως και στην αρχαιότητα.

     Tο «Ολυμπιάς» συμμετείχε σε πολλές πολιτιστικές δραστηριότητες. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

- 1988: Ταξίδια σε νησιά του Αργοσαρωνικού, Θεσσαλονίκη και Αλεξανδρούπολη και συμμετοχή στις εκεί πολιτιστικές εκδηλώσεις.

- 1989 (Αύγουστος): Μεταφορά της ολυμπιακής φλόγας από την Ελευσίνα στο Φάληρο.

- 1993 Συμμετοχή στις εκδηλώσεις του εορτασμού των 2.500 ετών του δημοκρατικού πολιτεύματος στο Λονδίνο. 

 1994: Συμμετοχή σε εκδηλώσεις στην Κέρκυρα.

- 2004: Ύστερα από επισκευές, εργασίες συντήρησης και δοκιμές, παραδίδεται στο Δήμο Πειραιώς, όπου και συμμετείχε στη μεταφορά της Ολυμπιακής φλόγας (11 Αυγούστου). Ένα μήνα μετά παραδόθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό.

- 2005: Το υψηλό κόστος συντήρησης, ο μεγάλος αριθμός πληρώματος που απαιτείται και η έλλειψη πρακτικού οφέλους για το Πολεμικό Ναυτικό, οδήγησαν στην απόφαση να τεθεί σε εκθεσιακή χρήση στο Τροκαντερό, δίπλα στο θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ», στο οποίο υπάγεται και οργανικά.

Η θέα προς τον Πειραιά, τον Αργοσαρωνικό και το Φάληρο
από το κατάστρωμα των πλοίων είναι μαγευτική!

----------------------------------------------

 

Πηγές:

-  Εγκυκλοπαίδεια «ΔΟΜΗ»

-  Εγκυκλοπαίδεια «ΓΙΟΒΑΝΗ»

-  Επίσημη ιστοσελίδα Πολεμικού Ναυτικού

-  http://www.dogma.gr/ellada/to-ekklisaki-tou-ag-nikolaou-prostatefse-to-averof/13936/

 

                          Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 17.4.2021

                            ( Σύντομο βιογραφικό σημείωμα δείτε ΕΔΩ )

 

Η Θεία Κοινωνία κατ’ οίκον*

     Στις περιπτώσεις που οι πιστοί αδυνατούν να εκκλησιαστούν και να λάβουν τη Θεία Κοινωνία τη δεδομένη στιγμή της Θείας Λειτουργίας, έχει ληφθεί μέριμνα από τη Χριστιανική Λατρεία η Μετάληψη να γίνεται κατ’ οίκον. Μπορούμε να διακρίνουμε δύο περιπτώσεις: Αν πρόκειται για ασθενή με κινητικά προβλήματα, συνήθως μεταβαίνει ο ιερέας στο σπίτι του μετά τη Θεία Λειτουργία. Αν πρόκειται για ασθενή που η υγεία του έχει επιδεινωθεί και κρίνεται απαραίτητο να κοινωνήσει άμεσα, λόγω πιθανότητας θανάτου, η μετάβαση του ιερέα στο σπίτι του γίνεται οποιαδήποτε ώρα.
     Στην πρώτη περίπτωση η Θεία Κοινωνία λαμβάνεται, συνήθως, από τη Λειτουργία της ημέρας. Στη δεύτερη περίπτωση λαμβάνεται από το αρτοφόριο, μέσα στο οποίο φυλάσσονται τα Προηγιασμένα Τίμια Δώρα από τη Λειτουργία της Μεγάλης Πέμπτης. Το μεγάλο χρονικό διάστημα φύλαξής τους, αποξηραίνει τον εμποτισμένο στο Τίμιο Αίμα Άγιο Άρτο και η διαχείρισή του γίνεται αυστηρά και μόνο από τον Ιερέα, πάντα με τους ιερούς κανόνες. Λίγες σταγόνες εκκλησιαστικού οίνου είναι ικανές να τα αναζωογονήσουν και η Θεία Μετάληψη να γίνει κανονικά. Το αρτοφόριο είναι ιερό σκεύος, που έχει μορφή μικρού ναΐσκου και είναι τοποθετημένο επάνω στην Αγία Τράπεζα του ναού.

 Αρτοφόριο

     Κατά την μεταφορά, ο ιερέας καλύπτει με το πετραχήλι του το ιερό δισκοπότηρο, κι αυτό έχει κυρίως συμβολική σημασία. Δεν είναι άξιος ούτε ο ίδιος, ούτε οι πιστοί να βλέπουν τα Τίμα Δώρα, που είναι Ο Ίδιος Ο Χριστός. Όπως, δηλαδή, και στη Μεγάλη Είσοδο κατά τη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων. Της ιερής αυτής μεταφοράς προηγείται ο βοηθός του ιερέα, συνήθως το «παπαδάκι», που κρατάει αναμμένη λαμπάδα. Η λαμπάδα αυτή συμβολίζει τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, που προηγήθηκε του Χριστού.   Τόσο η μετάβαση, όσο και η επιστροφή στο ναό,  γίνεται με απόλυτη σιωπή. Ο ιερέας με το βοηθό του δεν συνομιλούν, ούτε απαντούν σε πιθανές ερωτήσεις όσων συναντούν. Οι οδηγίες για την διαδρομή που θα ακολουθήσουν, έχουν δοθεί και καθοριστεί πριν την εκκίνηση. Όσοι τους συναντούν, μένουν ακίνητοι στην άκρη του δρόμου και σταυροκοπιούνται «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης». Οι άνδρες με καλυμμένη την κεφαλή (που φορούν καπέλο) αποκαλύπτονται σε ένδειξη σεβασμού στη διέλευση του μυστηρίου των μυστηρίων. Η εικόνα του ιερέα που μεταβαίνει σε σπίτι να κοινωνήσει ασθενή ή ετοιμοθάνατο, προκαλεί πάντα δέος και ιερή κατάνυξη.
     Το σπίτι του πιστού που πρόκειται να λάβει τη Θεία Κοινωνία είναι περιποιημένο, το καντήλι στο εικονοστάσι είναι αναμμένο και καίει και θυμίαμα, ει δυνατόν και κερί ή λαμπάδα. Οι συγγενείς του διευκολύνουν με κάθε τρόπο τον ιερέα και σ’ αυτή την «επίσκεψη» δεν δίνεται φιλοδώρημα.
     Στις πόλεις, όμως, και ειδικά στις μεγάλες πόλεις, η τάξη αυτή μεταδόσεως των Αχράντων Μυστηρίων κατ’ οίκον, δεν μπορεί να είναι η ίδια, λόγω της πολυπολιτισμικότητας των κατοίκων. Δεν μπορεί, επίσης, να αποκλειστεί και η πιθανότητα κάποιος να ασχημονήσει ή να χλευάσει τη Θεία Κοινωνία κι αυτό πρέπει να προληφθεί.  Εδώ ο ιερέας μεταβαίνει στο σπίτι του πιστού με διακριτικότητα και μεταφέρει το Θείο Μαργαρίτη ειδικά προστατευμένο σε ιερό σκεύος, μέσα σε χαρτοφύλακα ή άλλο προσωπικό του αντικείμενο.

-----------------------------------------
 
* Σημείωση: Διαβάζοντας Πασχαλινά Διηγήματα του κυρ-Αλέξανδρου (Παπαδιαμάντη), θυμήθηκα στιγμές από τα παιδικά μου χρόνια, που είχα χρηματίσει «παπαδάκι». Αυτές τις στιγμές θέλησα να μοιραστώ με αναγνώστες της σελίδας μου, αφού ανήκουν στη θρησκευτική μας παράδοση.
 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 17.4.2021

https://nikolpapak.blogspot.com/2017/05/blog-post_22.html

 

O Iνδός Φιλέλληνας Ujjal Ghosh και η Φιλελληνική του δραστηριότητα

     Έχοντας και ο γράφων προσωπικές φιλικές σχέσεις με σύγχρονους και μεγάλους Φιλέλληνες, ήταν μια ευλογημένη στιγμή η κουβέντα μας με την ταλαντούχο και πολυβραβευμένη ποιήτρια και εκλεκτή προσωπική φίλη κ. Παρασκευή (Βούλα) Μέμου, από το Σκεπαστό Καλαβρύτων, για τον Φιλέλληνα κ. Ujjal Ghosh από την Καλκούτα της Ινδίας. Ειδικά μόλις πληροφορήθηκα ότι ο Ujjal Ghosh αποδίδει τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδος στην Ελληνική και στην Ινδική γλώσσα, θαύμασα, ενθουσιάστηκα και συγκινήθηκα. Επόμενο, λοιπόν, τα συναισθήματα να φέρουν την ανάγκη έκφρασης μέσω της πένας.
     Ευχαριστώ θερμά τη Βούλα Μέμου, φίλη του Ujjal Ghosh, που με καθιστά κοινωνό του ενδιαφέροντος αυτού θέματος και πρόθυμα μου παραχώρησε υλικό για τη δημοσίευση του παρόντος άρθρου. Είναι τιμή όλων μας η αγάπη των Φιλελλήνων για την Πατρίδα μας. Τιμή και για τη Βούλα Μέμου και για τα Καλάβρυτα η φιλία της με τον Ujjal Ghosh.
 
     Λίγα λόγια για τον Ujjal Ghosh και τους τρόπους εκδήλωσης των Φιλελληνικών του αισθημάτων και δραστηριοτήτων
 
     Ο Φιλέλληνας Ujjal Ghosh προέρχεται από μια φτωχή αγροτική οικογένεια και γεννήθηκε το 1966 στο μικρό χωριό Raninagar, στην περιοχή North North Parganas της δυτική Βεγγάλης της Ινδίας, 90 χιλιόμετρα βόρεια της Καλκούτας. Γονείς του είναι ο Debendra Nath Ghosh και η Ashalata Ghosh. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Καλκούτας Φυσική, Χημεία και Μαθηματικά το 1987.
     Στη σχολική του ζωή διδάχθηκε για τους αρχαίους Έλληνες. Τον επηρέασαν πολύ θετικά ο Όμηρος, ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Πυθαγόρας, ο Αρχιμήδης, ο Ευκλείδης, ο Μεγασθένης και πολλοί άλλοι κι αυτό τον έκανε να νοιώσει μια βαθιά αγάπη για τον Ελληνικό πολιτισμό.
     Όταν το 1988 ιδρύθηκε η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΚΥΚΛΟΣ» στην Καλκούτα, από τον διάσημο Asit Chakraborty (1935-2003), ο Ujjal Ghosh ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη. Άρχισε να μαθαίνει Ελληνικά υπό την επίβλεψη του Asit Chakraborty. Το 1995 είχε λάβει πρόσκληση από το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας. Εκείνη την εποχή είχε μια ακόμα ευκαιρία να πλουτίσει τις γνώσεις του στα Ελληνικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σ’ αυτήν την περίοδο πέρασε πολλές όμορφες στιγμές με ευγενείς Έλληνες. Ο ίδιος ομολογεί ότι ήταν μια πραγματικά αξέχαστη αυτή η εμπειρία του.
     Έγραψε και δημοσίευσε πολλά ποιήματα και άρθρα στα τοπικά περιοδικά. Έγραψε και για την εμπειρία του στην Ελλάδα και τη δημοσίευσε ως βιβλίο στα Μπενγκάλι (τοπική γλώσσα της Βεγγάλης), με την ονομασία PARAPARER PATHE SHESH NIRDESH (Τελευταία εντολή για θαλασσινά ταξίδια / Τελευταία οδηγία κατά τη διάρκεια των ταξιδιών και των διασταυρώσεων), η οποία αναγνωρίστηκε σε μεγάλο βαθμό από το λαό της Βεγγάλης. Διετέλεσε, επίσης, συντάκτης ενός τριμηνιαίου περιοδικού της Πατρίδας του, με τον τίτλο «ΠΑΡΘΕΝΩΝ»(!), το 1997-1998.
     Έχει μεταφράσει και δημοσιεύσει πολλά Ελληνικά ποιήματα στα Μπενγκάλι και αντίστροφα σε διάφορα περιοδικά. Σήμερα ασκεί το λειτούργημα του καθηγητή και είναι ενεργό μέλος του «ΚΥΚΛΟΥ» (Ελληνική Λέσχη της Καλκούτας). Παντρεύτηκε το 2011 με τη Rama Ghosh.
     Μεταξύ των μεγάλων-μέγιστων πράξεων που εκφράζουν τα Φιλελληνικά αισθήματα του Ujjal Ghosh, είναι και η απόδοση του Εθνικού μας Ύμνου, που έψαλλε στην Ελληνική και στην Ινδική γλώσσα, την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου 2021), σε διαδικτυακή συγκέντρωση ποιητών από όλη την γη! Επίσης, ο Ινδός Φιλέλληνας συμμετείχε την Κυριακή 27 Μαρτίου στον εορτασμό των 200 χρόνων Παλιγγενεσίας σε διαδικτυακή συνάντηση ποιητών απ’ όλο τον κόσμο! Στον εορτασμό αυτό μίλησε στα Ελληνικά για Ήρωες του 1821 και απήγγειλε στίχους από το Θούριο του Ρήγα! Θα είναι, βεβαίως, μεγάλη  παράλειψη, αν δεν αναφερθεί ότι ο επίσης Φιλέλληνας και ιδρυτής «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΚΥΚΛΟΣ» στην Καλκούτα Asit Chakraborty που προαναφέραμε, μετέφρασε στη γλώσσα της Πατρίδας του τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδος, την οποία μετάφραση παραθέτουμε αυτούσια:

 

Ύμνος εις την Ελευθερίαν  Διονύσιος Σολομός (1798—1857)

 

Σε γνωρίζω από την κόψη

του σπαθιού την τρομερή,

σε γνωρίσω από την όψη

που με βία μετράει τη γη.

 

Απ' τα κόκκαλα βγαλμένη

των Ελλήνων τα ιερά,

και σαν πρώτα ανδρειωμένη

χαίρε, ω χαίρε, Ελευθερία!

 

Μετάφραση στην Ινδική γλώσσα από τον Asit Chakraborty:

 

মুক্তিগীতি দিয়নিসিয়স সলোমস (১৭৯৮—১৮৫৭) ------

 

- মুক্তি তোরে চিনেছি তোর

খর অসির ভীষণ ধারে,

চিনেছি তোর দৃষ্টি-তীরে

মাপিস যখন ধরার হৃদয় তীব্র ঝড়ে।

 

মুক্তি ওরে ললাম-ভূতা

যুগান্তরের হাজার গ্রিকের অস্থি-পূতা,

আদি শূরের রুধির স্নাতা

মুক্তি ওরে, মুক্তি ওরে!

 
    Στη συνέχεια παραθέτουμε φωτογραφικό υλικό που ευγενώς παραχώρησε η κ. Βούλα Μέμου:

Το πρωτοσέλιδο του «Τρίμηνου Περιοδικού της κλασικής σκέψης» 

της Καλκούτας, «ΠΑΡΘΕΝΩΝ»-φύλο του 1998.
Διακρίνουμε:
1: Η ονομασία του περιοδικού είναι στα Ελληνικά
και το «Π» σχηματίζουν δυο Καρυάτιδες που στηρίζουν μέρος του επιστυλίου του Ερεχθείου!
2: Την προτροπή του περιοδικού στα Αγγλικά:
«ΜΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΔΙΔΑΞΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΔΙΕΔΩΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ»
και την πληροφορία στην Ινδική και την Αγγλική γλώσσα ότι
«Στην Ελλάδα η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική»!
3: Το όνομα του Έλληνα αρθρογράφου «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ»

Πανό της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΚΥΚΛΟΣ» της Καλκούτας

Διακρίνουμε, μεταξύ άλλων, στην ξεθωριασμένη χαρτεπικόλληση (κολλάζ)  
της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΚΥΚΛΟΣ» της Καλκούτας:
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Διακρίνουμε ακόμα το πρώτο εδάφιο του πρώτου κεφαλαίου
του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, και μάλιστα με πολυτονικό σύστημα:
«Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν».

Ο Ujjal Ghosh με τη σύζυγό του Rama Ghosh
και φιλικά του πρόσωπα.