Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα

    Ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος γεννήθηκε στο Λειβάρτζι του Δήμου Καλαβρύτων. Σπούδασε Νοσηλευτική, λειτούργημα το οποίο έχει ασκήσει επί τριάντα επτά χρόνια. Πέραν του λειτουργήματός του δραστηριοποιείται και στο λογοτεχνικό χώρο με τα εξής βιβλία:
- «Λειβάρτζι, σ’ ευχαριστώ!», με λαογραφικά και άλλα δρώμενα του χωριού του, έκδοση 2002.
- «Έμμετρα», ποιητική συλλογή, με θέματα φύσης και παράδοσης. Εκδόσεις «Άπειρος Χώρα», 2008.
- «Η φωτογραφία», συλλογή αφηγημάτων, με "επίκεντρο" παιδικές αναμνήσεις του συγγραφέα, εκδόσεις «Άπειρος Χώρα», 2011.
- «Καταθέσεις από τη Νοσηλευτική μου διαδρομή», ογκώδης εργασία που αφορά το αντικείμενο του λειτουργήματός του.
- «Όταν η ελπίδα άρχισε ν’ ανατέλλει», ιστορική-επιστημονική έρευνα του λειτουργήματός του, εκδόσεις «Άπειρος Χώρα», 2012.
- «Αθόρυβοι Εργάτες», μυθιστόρημα, εκδόσεις «Άπειρος Χώρα», 2014.
- Συμμετοχή στο συλλογικό βιβλίο λαογραφικού περιεχομένου, με τίτλο «Χειμωνιάτικες βραδιές στο τζάκι», εκδόσεις «Άπειρος Χώρα», 2016.
- Συμβολή στην έκδοση του βιβλίου της ΠΑΓΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ «Τα Καλαβρυτινά... με το νερό τ' αθάνατο», εκδόσεις Γραφικές Τέχνες «ΠΑΛΜΟΣ», 2017.
- «Επιλεγμένα» (ποιήματα-διηγήματα), εκδόσεις Άπειρος Χώρα", 2018.

- «Η Ανάσταση στον καιρό της πανδημίας», συλλογή διηγημάτων και ποιημάτων, εκδόσεις «Άπειρος Χώρα», 2022 - Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ στον Πανελλήνιο και Παγκύπριο διαγωνισμό της ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ 2022.  

- Συμβολή στην έκδοση του «πανηγυρικού τόμου» της «Επετηρίδας των Καλαβρύτων», 2021, για την 200στή επέτειο της Ελληνικής Επαναστάσεως.

- Με μεγάλη επιτυχία περιόδευσε το θεατρικό του έργο-κωμωδία «Ζωοκτονία εξ αμελείας», με το θίασο «Ταξιδευτές της Πρόζας» στην Αχαΐα και στην Ηλεία το 2021. Η επιτυχία και οι αυξημένες προσκλήσεις από Συλλόγους, Φορείς και ομάδες για παραστάσεις εντός και εκτός Αχαΐας, οδήγησε τη θεατρική ομάδα στην απόφαση το 2022 να συνεχίσει τις παραστάσεις. Το δε θεατρικό έργο απέσπασε το πρώτο βραβείο ανδρικού ρόλου στο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Σάτιρας Ερασιτεχνικών Θιάσων στην Πάτρα.
    Ο συγγραφέας ασχολείται αρκετά με την καταγραφή της λαογραφίας του τόπου του. Εκατοντάδες είναι τα σχετικά με το θέμα αυτό άρθρα του, που έχουν αναρτηθεί και συνεχίζουν να αναρτώνται στην ηλεκτρονική εφημερίδα http://www.kalavrytanews.com/
και στη στήλη
http://www.kalavrytanews.com/search/label/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%A7%CF%81.%20%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82?max-results=20
     Από τις σημαντικότερες λαογραφικές εργασίες του και το «ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΟ ΛΕΞΙΚΟ», μέρος του οποίου συμπεριλαμβάνεται στα βιβλία του  «Λειβάρτζι, σ’ ευχαριστώ!», «Η Φωτογραφία» και με περισσότερα λήμματα στην ιστοσελίδα του,  ΕΔΩ, και στην ηλεκτρονική εφημερίδα ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ NEWS,  ΕΔΩ, το οποίο έχει αναπαραχθεί και σε πολλά άλλα sites.
    Έχει ασχοληθεί ακόμα με τη μετάφραση Ευαγγελικών Περικοπών της Μεγάλης Εβδομάδας, καθώς και των Κυριακών όλου του έτους. Επίσης, συνεχίζει να δημοσιεύει πολύ συχνά άρθρα και λογοτεχνικά κείμενα στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, καθώς και στον προσωπικό του ιστότοπο http://nikolpapak.blogspot.gr/. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι πολλές ομιλίες του και τα άρθρα του για διάφορα λογοτεχνικά, πολιτιστικά, κοινωνικά θέματα και παρουσιάσεις/κριτικές βιβλίων. Πέραν των ανωτέρω, έχει επιμεληθεί φιλολογικά και την έκδοση βιβλίων φιλικών του προσώπων και συμμετέχει σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές για πολιτιστικού, κοινωνικού και ιστορικού ενδιαφέροντος θέματα.
     Τόσο τα έντυπα, όσο και τα ηλεκτρονικά και ελεύθερης διακίνησης μέσω διαδικτύου έργα του, συγκεντρώνουν πολλές και με τιμητικά λόγια κριτικές από προσωπικότητες του πνεύματος και εν γένει από το ευρύ αναγνωστικό του κοινό.  
    Έργα υπό έκδοση: 
- «Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Λειβαρτζίου», ιστορική έρευνα, με αντικείμενο τη πορεία στο χρόνο και την προσφορά στην παράδοση, στα γράμματα και στην πατρίδα της ιστορικής ομώνυμη μονής του χωριού του, ανεγερθείσης το 1550 μ. Χ..
- «Ευθυμογραφήματα» (συλλογή ευθυμογραφημάτων).  
 Είναι Μέλος της ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ και έχει διατελέσει Μέλος της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ. Πνευματικά του έργα έχουν διακριθεί και βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, έχουν δημοσιευθεί σε ξένα βιβλία και περιοδικά και έχει τιμηθεί από Συλλόγους και Φορείς για την προσφορά του στα Γράμματα.   

    Το Μάιο του 2017 δημιούργησε το προσωπικό του ιστολόγιο http://nikolpapak.blogspot.gr/, το οποίο πολύ συχνά εμπλουτίζει με λογοτεχνικά και λαογραφικά θέματα. Ο ιστότοπος αυτός έχει μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό του κοινό και συν τω χρόνω η επισκεψιμότητά του αυξάνεται. Η αγάπη του για το γενέθλιο τόπο και γενικά για όλη την περιοχή Καλαβρύτων, η νοσταλγία των παιδικών χρόνων, η φύση και ειδικότερα η Καλαβρυτινή φύση, οι Αξίες που εκφυλίζονται ή χάνονται, στέκουν ως εφαλτήριο της συγγραφικής-λογοτεχνικής-λαογραφικής ενασχόλησής του. Αστείρευτη πηγή εμπνεύσεών του η ιδιαίτερη πατρίδα του, η ορεσίβια ζωή και οι παιδικές του αναμνήσεις. Μεταξύ των αγαπημένων του συγγραφέων-λογοτεχνών-ποιητών ο Κρυστάλλης, ο Παπαδιαμάντης, ο Σολωμός, ο Παλαμάς, ο Δροσίνης,  ο Ξενόπουλος, ο Καρυωτάκης, ο Βάρναλης, ο Καρκαβίτσας, ο Λουντέμης, ο Βενέζης κ.ά. 
    Είναι παντρεμένος με την Ελένη Γάλλιου από τον Γοργόμυλο Πρέβεζας και έχουν δύο παιδιά.
 

Βιβλιοπαρουσίαση: «ΠΕΤΡΟΓΕΦΥΡΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ», του Θοδωρή Χαμάκου

     Συνεχίζοντας ο Θοδωρής Χαμάκος την πολύ αγαπημένη του ενασχόληση, την καταγραφή και μελέτη των πέτρινων γεφυριών, αυτή τη φορά «ήλθε» και στα πετρογέφυρα του τόπου μας, με το βιβλίο του «ΠΕΤΡΟΓΕΦΥΡΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ» και με υπότιτλο «Τα Πέτρινα γεφύρια του Ερύμανθου, του Νέδοντα στην Αλαγωνία και των παραποτάμων τους», από τις Εκδόσεις «Βιβλιοπανόραμα» - Γεώργιος Δημητρόπουλος. Ένα έργο πραγματικό απόκτημα που διασώζει πλείστα στοιχεία και πληροφορίες για το θέμα στο οποίο αναφέρεται.
     Ο αναγνώστης έλκεται από την πρώτη στιγμή και από τη φωτογραφία του εξωφύλλου του βιβλίου, με ένα από τα πλέον μεγαλόπρεπα γεφύρια ης περιοχής του Ερυμάνθου, το Παραλογγίτικο.  Μνημείο της τέχνης και της παράδοσης κι αυτό, όπως και όλα τ’ άλλα, που έφτιαξε όχι μόνο η ανάγκη, αλλά και το μεράκι των μαστόρων, για να ενωθούν άνθρωποι και πολιτισμοί, συνήθειες, έθιμα και παραδόσεις, χαρά και πόνος και να διακινηθούν υπηρεσίες και προϊόντα.
     Με πολλή επιστήμη «σκύβει» πάντα ο συγγραφέας, όχι μόνο στα γεφύρια της Πελοποννήσου, αλλά και όλης της Ελλάδος και πολλών του εξωτερικού. Πέρα από τις λεπτομερείς περιγραφές, τους θρύλους, τις ιστορικές πηγές, τις μαρτυρίες, την  ονοματολογία μερών του γεφυριού, τον πολύ μεγάλο αριθμό φωτογραφιών που παραθέτει, τα σχεδιαγράμματα και πολλά ακόμα στοιχεία που συμπεριλαμβάνει στις σελίδες του πονήματός του, καταθέτει στην αφιέρωσή του και την προσωπική του ευγνωμοσύνη «σ’ όλους τους μάστορες, που άφησαν με τα εμπνευσμένα έργα των χεριών τους το ίχνος τους στην ιστορία της νεοελληνικής αισθητικής, σμιλεύοντας την πέτρα και δαμάζοντας το νερό της Πελοποννησιακής γης, με την απαράμιλλη τεχνική τους, τη φλόγα της ψυχής τους και το σεβασμό στη φύση»!
     Με ανάλογο τρόπο εκφράζει και την αγωνία του στο επίλογό του (σελ. 253): «[…]Η προσπάθεια ανάδειξης, μελέτης και καταγραφής των πέτρινων γεφυριών θα συνεχιστεί με όποιο κόστος. Το οφείλουμε σ’ αυτούς που με μόνα όπλα το μεράκι και τη δύναμη της ψυχής τους έφτιαξαν και μας άφησαν απίθανα χτίσματα λαϊκής αρχιτεκτονικής, που δένουν άριστα με το γύρω περιβάλλον και συνθέτουν ένα υψηλής ποιότητας και μοναδικής ομορφιάς τοπίο.
     Στη διαδρομή του χρόνου, μέσα από απάνθρωπες και βέβηλες συμπεριφορές αλλά και φυσικές καταστροφές, έφτασαν στις μέρες μας όπως έφτασαν!
     Τα θαυμαστά αυτά έργα της λαϊκής γεφυροποιίας πρέπει να παραδοθούν αλώβητα και με σεβασμό στη μνήμη και στο θαυμασμό των επόμενων γενιών».
     H ευαισθησία του συγγραφέα δεν σταματάει στην τέχνη της πέτρας και στην αρχιτεκτονική των γεφυριών μόνο. Συνεχίζεται και προχωράει και σε κάθε είδους ιστορική/πέτρινη/παραδοσιακή κατασκευή, όπως σε σπίτια, εκκλησίες, μοναστήρια, βρύσες, λιθόστρωτα κλπ. Χαρακτηριστική μία από τις πολλές ατόφιες μαρτυρίες που παραθέτει, είναι κι αυτή του Διβραίου Άγγελου Αλμπάνη, απόσπασμα της οποίας παραθέτουμε, από τη σελίδα 80:
     «[…]Ήτανε μαστόροι Λαγκαδινοί, καμιά δεκαριά-δεκαπέντε και είχανε είκοσι μουλάρια. Το βράδυ τα επαίρνανε τα μουλάρια και τα πηγαίνανε στο βουνό, τα βόσκανε… χτίζανε σπίτια… χτίσανε και το δικό μου. Και δουλεύανε οι φουκαράδες για το ψωμάκι… μόνο για το ψωμάκι. Και κει πέρα στην κορφή, αποκάτω αν πας, είναι βουνό το πελεκίδι… κάτου… τις πελεκάγανε επιτόπου. Οι γωνίες πούνε στα σπίτια… τις πελεκάγανε επιτόπου. Τα φορτώνανε… με τα ζώα και τα φέρνανε για να μη κουβαλάνε όγκο πολύ. Δηλαδή αιματηρή θυσία κάνανε… δουλεύανε επί το πλείστον για το ψωμάκι…  λέει φέρτε μας να φάμε, να δουλέψουμε … αν δεν έχετε λεφτά δεν πειράζει, όσα έχεις[…]».
     Το πολύ προσεγμένης/πολυτελούς έκδοσης βιβλίο της αποτελείται από 260 σελίδες και, όπως προαναφέρθηκε, «ντύνεται» με πληθώρα έγχρωμων φωτογραφιών. Τη δική του ιδιαίτερη βαρύτητα έχει και το σημείωμα του κ. Ανδρέα Μπουντουβή, Πρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, καθώς και το σημείωμα της κ. Παναγιώτας Ηλία Κυριακοπούλου, Καθηγήτριας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
 
     Αγαπητέ μου Θοδωρή,
     Μαζί με τις από καρδιάς ευχαριστίες μου για το ανεκτίμητο δώρο σου, που με ιδιόχειρη αφιέρωση αγάπης και εκτίμησης μου προσέφερες, θέλω να σου εκφράσω και τις ολόθερμες ευχαριστίες μου που συμπεριέλαβες στο βιβλίο σου «ΠΕΤΡΟΓΕΦΥΡΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ» και προσωπικές μου μαρτυρίες και στοιχεία από το βιβλίο μου «Λειβάρτζι σ’ ευχαριστώ!». Σου εύχομαι να έχεις πάντα υγεία και το «όποιο κόστος» που αναφέρεις στον επίλογό σου, να φέρνει (και φέρνει και θα φέρνει) την ηθική αμοιβή σου στη μεγάλη και ανεκτίμητη προσφορά σου!
     Πάντα με εκτίμηση και θαυμασμό, Ν.Π.
 
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
 
     Ο Θοδωρής Χαμάκος γεννήθηκε στον Άγιο Ηλία Πύργου, με καταγωγή (εκ μητρός) από το Λεχούρι Καλαβρύτων. Μόνιμος κάτοικος Πειραιά, μετά τις γυμνασιακές και πανεπιστημιακές του σπουδές εργάστηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού.  Ασχολήθηκε από πολύ νωρίς με τον αθλητισμό, λαμβάνοντας πολλές διακρίσεις και φθάνοντας σε ύπατα αξιώματα αθλητικών οργανώσεων, όπως, π.χ. Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Πάλης για τα έτη 1985-2003, Μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (1997-2005), Μέλος της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων 2004, Μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Πάλης (United World Wrestling) από το 1996 έως σήμερα και Αντιπρόεδρος από τον Απρίλιο του 2021, καθώς και Αντιπρόεδρος  της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Πάλης (1994-σήμερα).
     Δίδαξε τη φιλοσοφία του «εύ αγωνίζεσθαι» και ειδικά της Πάλης σε διάφορα σεμινάρια και σε σχολεία.  Έχει πάει σε οκτώ Ολυμπιακούς αγώνες από το 1988 μέχρι το 2016, ως αρχηγός αποστολής της Πάλης και από το 2000 ως Μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Πάλης. Στην Ολυμπιάδα του 2020 στο Τόκιο (που λόγω της πανδημίας έγινε τον Αύγουστο του 2021) ήταν υπεύθυνος (Technical Delegate) για το άθλημα της Πάλης.
     Είναι Γενικός Γραμματέας του Κέντρου Μελέτης Πέτρινων Γεφυριών (ΚΕ.ΜΕ.ΠΕ.Γ.) και το 1998 ίδρυσε το Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου (Α.Γ.Π.). Έχει γράψει το βιβλίο «Ελληνική Πάλη» από τις εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ και μαζί με το Σπύρο Μαντά το «Η Σκάλα του Βραδέτου-Οδοιπορώντας στο Ζαγόρι», των εκδόσεων «Νίκας Ελληνική Παιδεία». Ακάματη και πλούσια η συμμετοχή του και σε συλλογικά βιβλία του Κέντρου Μελέτης Πέτρινων Γεφυριών. Μέγα και το πλήθος των δημοσιευμάτων του σε περιοδικά και εφημερίδες, με θέμα τα γεφύρια. Η συμμετοχή του σε σεμινάρια και ημερίδες σχετικά με τα πετρογέφυρα, είναι εξ ίσου σημαντική.
 
     Να σημειώσουμε, τέλος, ότι την κεντρική διάθεση του βιβλίου «ΠΕΤΡΟΓΕΦΥΡΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ - Τα Πέτρινα γεφύρια του Ερύμανθου, του Νέδοντα στην Αλαγωνία και των παραποτάμων τους», έχουν οι Εκδόσεις «Βιβλιοπανόραμα» - Γεώργιος Δημητρόπουλος, Αθανασίου Διάκου 4 και Ερμού  27200  Αμαλιάδα Ηλείας. Τηλ: 2622021221, 2622029638. Ιστότοπος: www:  ebibliopanorama.gr. email (1): info@bibliopanorama.gr και email (2): bibliopanorama2@yahoo.gr
 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 24.8.2021

( Σύντομο βιογραφικό σημείωμα διαβάστε ΕΔΩ )

Ανοιχτή ευχαριστήρια και συγχαρητήρια επιστολή στους «ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΖΑΣ»

Μία από τις εκατοντάδες φωτογραφίες που έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο:
Γ΄πράξη, "στο δικαστήριο"

                                             

Προς:  

1: Την Υπεύθυνη της Ερασιτεχνικής Θεατρικής Ομάδας «Ταξιδευτές της Πρόζας», κ. Αφροδίτη Σκαλτσά-Δημητρακοπούλου
2: Όλα τα Μέλη της Ερασιτεχνικής Θεατρικής ομάδας «Ταξιδευτές της Πρόζας»
 
     Αγαπημένη/πολυαγαπημένη φίλη και φίλη του χωριού μου, κ. Αφροδίτη Σκαλτσά-Δημητρακοπούλου,
     Αγαπημένη/πολυαγαπημένη «ιπτάμενη» θεατρική Ομάδα, φίλοι μου και φίλοι του χωριού μου, «Ταξιδευτές της Πρόζας»,
     Ίσως θα έλεγε κανείς ότι ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ θα ήταν αρκετό, για την τεράστια επιτυχία που σημείωσε στο χωριό μου, το Λειβάρτζι του Δήμου Καλαβρύτων, η πρεμιέρα του θεατρικού μου έργου-κωμωδία «ζωοκτονία εξ αμελείας». Σίγουρα είναι κι αυτό, αλλά είναι και κάτι πολύ περισσότερο, που συνήθως λαμβάνει χώραν στα «παρασκήνια» κι έτσι θ’ αρχίσω την, όσο μπορώ πιο σύντομη, αυτή επιστολή μου.
     Δεν κρύβω ότι ένοιωσα ιδιαίτερη τιμή, αγαπημένη μου Αφροδίτη, όταν από την πρώτη στιγμή που έπιασες στα χέρια σου το «ζωοκτονία εξ αμελείας», μου μίλησες με πολύ θερμά λόγια γι’ αυτό. Σε «πειραματικό» στάδιο ακόμα κι εγώ, σαν πρώτο θεατρικό τόλμημα, κι ακόμα όχι πλήρως ολοκληρωμένο τότε, αναθάρρεψα! Σε λίγες μέρες ένα τηλεφώνημά σου επιβεβαίωνε τους πρώτους σου ενθουσιασμούς! Μα και πάλι, σε σύντομο χρονικό διάστημα μου είπες: «αρχίζουμε τις πρόβες»!
     Θέλω με πολύ απλά λόγια να σ’ ευχαριστήσω, Αφροδίτη μου, που πίστεψες στο έργο αυτό της ταπεινότητάς μου, που «έσκυψες» επάνω του και «δούλεψες» σ’ αυτό. Με τα ίδια απλά λόγια θέλω να ευχαριστήσω και όλη την ομάδα των «Ταξιδευτών», που κάνατε/έκαναν το ίδιο!
     Φαντάζομαι, όπως και ξέρω από κατ’ ιδίαν μας συνομιλίες, πως στην πορεία υπήρξαν και εμπόδια. Εμπόδια μικρά, μεγαλύτερα και μέγιστα-απροσπέλαστα. Όμως η επιδέξια «τεχνική» των ελιγμών σου, η «τεχνική» των ελιγμών όλων σας, καταδεικνύει τη δική σου αξιοσύνη, την αξιοσύνη όλης της θεατικής ομάδας που «πετάει», της «ιπτάμενης» ομάδας των Ταξιδευτών. Δεν θ' αφήσω απέξω το εμπόδιο τιης τελευταίας στιγμής, που προέκυψε λίγα λεπτά πριν την ώρα της προγραμματισμένης έναρξης της παράστασης-πρεμιέρας στο Λειβάρτζι, και στο οποίο ήμουν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς. Μα και εκεί, η αξιοσύνη όλων σας δυναμικά παρούσα. Και όχι μόνο παρούσα, αλλά και αθόρυβα αντιμετωπίσιμο το εμπόδιο, που κανείς τίποτα δεν «πήρε» χαμπάρι! Ούτε το δικαιολογημένο άγχος, το στρες και οι ιδρώτες που έτρεχαν σαν ποτάμι στα πρόσωπά σας από τη ζέστη επηρέασαν την υποκριτική σας πληρότητα, τη διάθεση και το κέφι που πάντα σας διακατέχει. Και όλ' αυτά για την χωρίς την παραμικρή υλική αμοιβή στην υποκριτική τέχνη που αγαπάτε και πιστά υπηρετείτε. 

     Η μεγάλη παρουσία του κόσμου, τα παρατεταμένα χειροκροτήματα, τα συνεχή γέλια των θεατών, το κέφι και η διάθεση που «σκορπίσατε», ήταν καθολικά! Στην μεγάλη παρουσία του κόσμου να σημειωθεί και τούτο: Αν και Κυριακή βράδυ (1^η Αυγούστου) και οι εκδρομείς του Σαββατοκύριακου είχαν φύγει από το χωριό, το μεγάλο προαύλιο του σχολείου όπου δόθηκε η παράσταση είχε γεμίσει.
     Και έρχεται η ώρα του ύπνου, που η τεράστια επιτυχία της πρεμιέρας τον είχε διώξει! Και μου τον είχε διώξει, γιατί πέρναγαν από το μυαλό μου η μία μετά την άλλη οι σκηνές της παράστασης κι έλεγα στον εαυτό μου: «Κι αυτή η σκηνή είχε επιτυχία…». «Και η άλλη…». «Και αυτή που φάνταζε δυσκολότερη…». «Και τα μηνύματα που ήθελα να περάσω μέσα από το κείμενό μου, τα πέρασαν πολύ καλύτερα από εμένα με την υποκριτική τους τέχνη πάνω στο σανίδι…». «Κι εκεί που ήθελα να γελάσει ο κόσμος, γέλασε με την ψυχή του... Κι εγώ μαζί…!». «Κι εκεί που ήθελα να προβληματιστεί το κοινό, προβληματίστηκε και δεν ακουγόταν ούτε ανάσα!...». Και μαζί με όλη αυτή την μεγαλειώδη επιτυχία, επιτυχία και στην ανθρωπιστική βοήθεια, που και αυτή υπηρετείτε πιστά και ανελλιπώς.  Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα, αφού οι σκέψεις μου αυτές κράτησαν μέχρι τα χαράματα, που τότε με πήρε ο ύπνος!
     Και έρχεται η επόμενη μέρα, που όλοι μίλαγαν και συνεχίζουν να μιλάνε για την επιτυχία αυτή! Και δεν μίλαγαν μόνο σε μικρές ομάδες και μεταξύ τους. Ο σύγχρονος τρόπος επικοινωνίας, το διαδίκτυο, «πήρε φωτιά»! Άκρατος ο ενθουσιασμός! Άπειρα τα εύσημα, τα ευγενικά και τα τιμητικά σχόλια! Πολλές εκατοντάδες οι φωτογραφίες και τα σύντομα βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης! …Πώς να τα περιγράψει κανείς όλ’ αυτά με λόγια, όσο κι αν θεωρείται καλός χειριστής του λόγου!
     Αφήνω για το τέλος της σύντομης αυτής αναφοράς μου την προβολή που λαμβάνει το χωριό μου, το Λειβάρτζι του Δήμου Καλαβρύτων, μέσα από τη δική σας αυτή μεγάλη θεατρική παράσταση. Και, βέβαια, είναι εν πολλοίς γνωστό ότι αυτή η προβολή είναι μία από τις πρώτες επιδιώξεις και φιλοδοξίες μου.
     Αγαπημένη/πολυαγαπημένη φίλη κ. Αφροδίτη Σκαλτσά-Δημητρακοπούλου,
     Αγαπημένη/πολυαγαπημένη «ιπτάμενη» Θεατρική Ομάδα «Ταξιδευτές της Πρόζας», αξιοθαύμαστοι θετράνθρωποι, απλά, πολύ απλά ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και μοιράζομαι τη χαρά αυτή μαζί σας, τόσο προσωπικά, όσο και εκ μέρους ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΕΙΒΑΡΤΖΙΝΩΝ και όλων των επισκεπτών/θεατών που είχαν προσέλθει από τα γύρω χωριά, ακόμα και από την πρωτεύουσα του Νομού μας!                                                                                                                    

Πάντα με απέραντη εκτίμηση, θαυμασμό και αγάπη,

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος

Νοσηλευτής, Συγγραφέας-Λογοτέχνης-Λαογράφος