Το λάλημα της κότας και άλλοι κακοί οιωνοί, προερχόμενοι από ζώα και πτηνά

      Από τα πρώτα του βήματα στη γη ο άνθρωπος αγωνιούσε για το τί του επιφυλάσσει το μέλλον, το άμεσο και το απώτερο. Για το λόγο αυτό άρχισε να παρατηρεί και να προσπαθεί να ερμηνεύσει διάφορα φαινόμενα, είτε επίγεια, είτε ατμοσφαιρικά, είτε αστρικά, για να βγάλει συμπεράσματα που θα του φανούν χρήσιμα. Τα ζώα και τα πτηνά, και ειδικά εκείνα που παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή του, μπορούσε και μπορεί να τα παρακολουθεί καλύτερα. Έτσι, η αλλαγή στη συμπεριφορά τους ίσως να προμηνύει καλούς ή κακούς οιωνούς. Και επειδή μια ευχάριστη εξέλιξη είναι πάντα καλοδεχούμενη στη ζωή και δεν απαιτεί προετοιμασία και προφύλαξη, η βαρύτητα πάντα δινόταν και δίνεται στα κακά σημάδια. Στη συνέχεια θα δούμε, θα θυμηθούμε το σωστότερο, πώς η λαογραφία μας ερμηνεύει ακόμα και σήμερα συμπεριφορές των ζώων και ειδικά αυτών που βρίσκονται κοντά στη ζωή του ανθρώπου.
     Πέρα όμως από τη λαογραφία μας, οι άνθρωποι που ζουν κοντά στα ζώα, ξέρουν και τη «γλώσσα» τους. Το κακάρισμα της κότας με το που θα γεννήσει το αυτό, π.χ., είναι διαφορετικό από το κακάρισμά της όταν αντιμετωπίζει κάποιον κίνδυνο. Χαρακτηριστικό και διαφορετικό είναι και το κακάρισμα τη στιγμή που βρίσκει τροφή και καλεί («μαυλάει»-αυ=αβ) τις άλλες κότες, όπως χαρακτηριστικό και τη στιγμή που «μιλάει» στον άνθρωπο για να τον ευχαριστήσει που τη φροντίζει!

     Το λάλημα του κόκορα ήταν (και είναι) το γνωστό πρωινό ξυπνητήρι για τους ανθρώπους των αγροτικών περιοχών. Αν όμως ο κόκορας λαλήσει το βράδυ, αυτό είναι προάγγελος μεταβολής του καιρού. Είναι και κάποιες φορές που η κότα μιμείται τον κόκορα στο λάλημα! Αυτό θεωρείται δυσοίωνο προμήνυμα και για να μην επαληθευτεί («στρέξει») στους ανθρώπους, συνήθως φροντίζουν να… επαληθευτεί στην ίδια την κότα(!): Παρακολουθούν ποια είναι που «λαλάει» και αμέσως μετά τη θυσία και τη «βάφτιση» σε ζεματιστό νερό, παίρνει… θέση στο τραπέζι. Οι προβλέψεις συνεχίζονται με το «διάβασμα» του στήθους του («στηθαμιού») την ώρα του φαγητού, που αν κι εκεί οι ενδείξεις δεν είναι καλές, οι άνθρωποι μπορεί και να τροποποιούν το πρόγραμμα των εργασιών τους, π.χ. αναβάλλουν για λίγες μέρες κάποιες επικίνδυνες εργασίες, αποφεύγουν να χρησιμοποιούν μεγάλα κοπτερά αντικείμενα (όπως τσεκούρια), προσέχουν ιδιαίτερα σε δύσβατα περάσματα, κλπ.

     Άλλος ένας κακός οιωνός από τα οικόσιτα πουλερικά, μπορεί να προέρχεται από το «σημαδαύγουλο». Αυτό είναι αυγό διαφορετικού του κανονικού μεγέθους (συνήθως μικρό και χωρίς κρόκο), που όσοι ξέρουν να το «διαβάζουν», προβλέπουν και τι πιθανόν να συμβεί!

     Άλλα κακά προμηνύματα μπορεί να προέρχονται από μη οικόσιτα ζώα και πτηνά. Π.χ., το κράξιμο του κόρακα πάνω από το χωριό, προμηνύει θάνατο κάποιου χωριανού. Το κουτσούλισμα συγκεκριμένου μεγάλου πουλιού (πελαργού;) στο κοπάδι, προμηνύει ξεκλήρισμά του από αρρώστια ή από επιδρομή λύκων. Κακό σημάδι μπορεί να είναι και το κουτσούλισμα πουλιού στο κεφάλι ανθρώπου. Μπορεί όμως να είναι ακριβώς το αντίθετο, αν η κουτσουλιά προέρχεται από περιστέρι.

     Άσχημα προμηνύματα για την οικονομία της οικογένειας, ίσως να είναι η είσοδος «αμάλαιγου» ζώου στο σπίτι, π.χ. βατράχου, κάβουρα, σαύρας, ενώ το φίδι θεωρείται και καλό σημάδι!

     Η επιστροφή του κοπαδιού στο σπίτι σε μη αναμενόμενη ώρα και χωρίς την παρέμβαση του βοσκού, μπορεί να προμηνύει κακοκαιρία. Επίσης, η ανησυχία των ζώων στο στάβλο, ίσως να προμηνύει σεισμό. Μην ξεχνάμε ακόμα, ότι και στην αρχαιότητα τα σπλάχνα των προς θυσία ζώων εξετάζονταν από τους μάντεις, οι οποίοι έδιναν διάφορες ερμηνείες, π.χ. για την έκβαση των πολέμων.
     Γνωστά ακόμα και το «κλάμα» του σκύλου και η φωνή του Γκιώνη τη νύχτα, ως κακά προμηνύματα, όπως και πολλά ακόμα. Για το κλάμα του Γκιώνη δείτε/διαβάστε περισσότερα εδώ: 
https://www.kalavrytanews.com/2015/11/blog-post_94.html

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 09.02.2019

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html