Ομιλία
σε εκδήλωση*
προς τιμήν του Καθηγητού μου
κ. Δημήτρη
Χατζόπουλου-Κοινωνιολόγου
(Ναύπλιο, 23.02.2019)
Είναι περισσότερα από τριάντα χρόνια από τότε που ήμουν
σπουδαστής του κ. Δημήτρη Χατζόπουλου, αλλά τόσο ο ίδιος, όσο και η διδασκαλία του
είναι από τις αξίες που δεν ξεθωριάζουν στο χρόνο.
Τον γνώρισα ως καθηγητή μου στις σπουδές Νοσηλευτικής. Από την
πρώτη στιγμή είδα στα μάτια του μια γλυκιά μελαγχολία, αλλά και μια αρχοντιά
στο ντύσιμό του, στη συμπεριφορά και στους τρόπους του. Η κίνηση των χεριών
έδινε τέτοια έμφαση στα όσα δίδασκε, που μαγνήτιζε τα βλέμματα επάνω του. Πολύ
σύντομα διαπίστωσα ότι είναι καθηγητής και όχι καθοδηγητής.
Με την ίδια άνεση και ισονομία δίδασκε Μάρξ και Μάξ Βέμπερ.
Ιδιαίτερα προσιτός και ως άνθρωπος, πολύ
σύντομα με άλλους συναδέλφους και συμφοιτητές του θέσαμε την αφελή ερώτηση, «πού
ανήκει πολιτικά». Η απάντησή του ήρθε ύστερα από πιέσεις και ήταν αποστομωτική:
«Είμαι αναρχοαυτόνομος»!
Ο κ. Δημήτρης Χατζόπουλος έχει το
αριστοτεχνικό χάρισμα να συνεπαίρνει το ακροατήριό του και να κρατάει αμείωτο
το ενδιαφέρον και την εγρήγορση στην αίθουσα διδασκαλίας. Δεν θυμάμαι να
κοιτάξαμε ποτέ ρολόι για το διάλειμμα! Δεδομένη, όμως, ήταν η κατάχρηση του
διαλείμματος, αφού η ώρα του μαθήματος ποτέ δεν έφτανε!
Προέβλεπε από τότε ο κ. Δημήτρης Χατζόπουλος
τον ευτελισμό και την κρίση που ερχόταν να αλώσει τις παραδοσιακές μας Αξίες
μας. Προσπαθούσε με κάθε τρόπο να προλάβει και να αποτρέψει την κάθε χαλαρότητα
στο θέμα αυτό, ως καθηγητής, ως κοινωνιολόγος και ως άνθρωπος.
Στο κύτταρο της κοινωνίας, την οικογένεια,
και στη διατήρηση των ισορροπιών του γάμου έδινε ιδιαίτερα μεγάλη βαρύτητα. Θυμάμαι
και θα θυμάμαι πάντα τα λόγια του: «Τα
υγιή κύτταρα κάνουν τον υγιή οργανισμό».
Ένα άλλο χαρακτηριστικό που τον διέκρινε,
ήταν η αυστηρότητα στο μάθημά του. Την αυστηρότητά του, όμως, την «απορροφούσαν»
δύο άλλα χαρίσματά του: η αντικειμενικότητα και η δικαιοσύνη.
Την κάθε προσωπική μου άποψη, έρχονται να
επιβεβαιώσουν και οι στίχοι συναδέλφου και ποιήτριας, από ποίημά της,
αφιερωμένο στον κ. Χατζόπουλο:
«Είσαι ο
δίκαιος και ο καλός,
της
δικαιοσύνης ο φρουρός».
Και, βέβαια, δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα
στιγμιότυπο, στο οποίο άθελά μου βρέθηκα αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας: Ήμουν
για προσωπικό μου θέμα κοντά στο Υπουργείο Πολιτισμού, στο οποίο ο κ.
Χατζόπουλος ήταν Διευθυντής του Υπουργικού Γραφείου και πέρασα για ένα
στιγμιαίο χαιρετισμό. Με υποδέχθηκε πολύ χαρούμενος, όπως έκανε πάντα. Στην
κουβέντα μας με ενημέρωσε ότι ήταν θέμα ημερών η μετακίνησή του στο Υπουργείο
Δικαιοσύνης, στην αντίστοιχη θέση. Τη στιγμή που μιλούσαμε, εισήλθε στο γραφείο
η Διευθύντρια Προσωπικού, τόσο πολύ φορτισμένη συναισθηματικά εν όψει της μετακίνησής
του, που πραγματικά έμεινα άναυδος! Ακόμα ηχούν στ’ αυτιά μου τα λόγια της προς
τον κ. Χατζόπουλο: «Ασκείτε τα καθήκοντά
σας με πολιτική και δικαιοσύνη! Θα κινήσουμε γη και ουρανό να μην φύγετε!».
Με την ακεραιότητα του χαρακτήρα του ο κ. Χατζόπουλος έχει πετύχει και κάτι άλλο στη ζωή του: τηρεί τα όσα διδάσκει ως καθηγητής. Τα τηρεί στην οικογένειά του, στον επαγγελματικό, στον κοινωνικό του κύκλο.
Να σημειώσω, τελειώνοντας, ότι φοιτήτρια του κ. Χατζόπουλου υπήρξε και η σύζυγός μου. Διπλή, λοιπόν, η εμπειρία, διπλές οι αναμνήσεις,
διπλός ο σεβασμός, διπλή η εκτίμηση, διπλή η αγάπη! Και το σημαντικότερο: αμοιβαία!
Κύριε Δημήτρη Χατζόπουλε,
Μας δείξατε και μας δείχνετε πάντα στο
δρόμο της αρετής. Υπήρξατε χαρισματικός ΔΑΣΚΑΛΟΣ,
όχι απλά με «Δ» κεφαλαίο, αλλά με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Υπήρξατε από τους καθηγητές
μας, που όταν ανατρέχουμε στη διδασκαλία σας, το σχολείο δεν τελειώνει ποτέ!
Σας
ευχαριστούμε για το «εύ ζην»!
=============================
* Η
εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Βουλευτικό
του Ναυπλίου, με διοργάνωση του Δήμου
Ναυπλιέων, προς τιμήν του Καθηγητή μου στις σπουδές Νοσηλευτικής,
Κοινωνιολόγου κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΙΩΑΝ.
ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ. Θερμές οι ευχαριστίες μου και μεγάλη η τιμή για την
ταπεινότητά μου, που προτάθηκα από τον ίδιο και επελέγην ως ένας εκ των τριών βασικών ομιλητών.
Το
Βουλευτικό κτίστηκε το 1730 ως τζαμί στο κέντρο του Ναυπλίου. Αργότερα στέγασε
την πρώτη Βουλή της Νεότερης Ελλάδος (φθινόπωρο 1825-άνοιξη 1826). Στην πορεία
του χρόνου, η αίθουσα έχει χρησιμοποιηθεί και για πολλούς ακόμα σκοπούς, όπως φυλακή
και σχολείο. Αξιοσημείωτο να
υπογραμμιστεί ότι λειτούργησε και ως δικαστήριο, στη δίκη των Θ. Κολοκοτρώνη
και Δ. Πλαπούτα. Σήμερα το καλοσυντηρημένο Βουλευτικό λειτουργεί ως χώρος
συνεδρίων, διαλέξεων, εκθέσεων, συναυλιών και άλλων πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου