Σε χωριά των Καλαβρύτων, όπως και σε πολλές ακόμα περιοχές
της Πατρίδας μας, οι νοικοκυρές φτιάχνουν και νηστήσιμα κουλούρια για το Πάσχα. Πέρα από το μεθυστικό άρωμά τους και την
εξαιρετική νοστιμιά τους, τρώγονται και σε περίοδο νηστείας και σίγουρα τη
Μεγαλοβδομάδα.
Αν και τα υλικά που απαιτούνται είναι λίγα
και η όλη εργασία παρασκευής τους είναι πολύ εύκολη, πιστεύεται ότι οι μεγαλύτερες νοικοκυρές τα έφτιαχναν με περισσότερα υλικά και με τη συνταγή πιο πολύπλοκη, με καλύτερο και το αποτέλεσμα, φυσικά. Σίγουρα, όμως, η «φασαρία» τους είναι το
προζύμι και η αρκετή ώρα που απαιτείται για να «γίνουν». Χρειάζεται, δηλαδή να
αναπιάσουμε προζύμι, ώρες πριν (π.χ. από το προηγούμενο το βράδυ), να φουσκώσει,
να τα ζυμώσουμε, να τα σκεπάσουμε να φουσκώσουν και αυτά - να «γίνουν» όπως και
το ψωμί - και μετά να τα ρίψουμε στο φούρνο. Και επειδή τα κουλούρια αυτά δεν
τρίβονται, όπως τα πασχαλινά, είναι και το ιδανικότερο κολατσιό και για τα παιδιά
στο σχολείο, στο χωράφι και στο βουνό για τον τσοπάνη.
Υλικά που θα μας χρειαστούν για μια δόση – ένα
μεγάλο ταψί:
- 1 κιλό αλεύρι, κοσκινισμένο με την «ψιλή» κρησάρα.
- Κανέλλα και γαρύφαλλο.
- Λίγο αλάτι και 150 με 200 γραμμάρια ζάχαρη.
- 50 με 60 γραμμάρια λάδι.
- Σουσάμι.
- Προζύμι. Ενναλακτικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε
και μαγιά, αλλά σίγουρα με το προζύμι
γίνονται πιο νόστιμα.
Εκτέλεση:
Ανακατεύουμε στη σκάφη (ή στη λεκάνη της κουζίνας)
όλα τα υλικά με το αλεύρι, και ρίχνουμε μέσα το προζύμι που έχουμε
προετοιμάσει. Κάποιες νοικοκυρές στο παρελθόν ξεκίναγαν ρίχνοντας πρώτα το λάδι καμένο στο αλεύρι, που δίνει περισσότερη γεύση και άρωμα στα κουλούρια και μετά αναμείγνυαν τα υπόλοιπα υλικά. Προσθέτουμε το ανάλογο νερό και τα ζυμώνουμε καλά. Αφού το ζυμάρι
είναι έτοιμο (όχι ρευστό), τα πλάθουμε, δίνοντάς τους το σχήμα που θέλουμε και
τα βάζουμε στο λαδωμένο ταψί. Για περισσότερη νοστιμιά και εμφάνιση, βάζουμε
επάνω και σουσάμι. Αμέσως μετά τα σκεπάζουμε καλά σε ζεστό περιβάλλον και με
ζεστά ρούχα και τα αφήνουμε να «κοιμηθούν» (να «γίνουν»). Μόλις φουσκώσουν, τα
τρυπάνε με ένα λεπτό ξυλάκι, π.χ. τον «κορμό» αποξηραμένης ρίγανης και τα
ρίχνουμε στον ξυλόφουρνο που έχουμε «κάψει» ανάλογα. Ελλείψει ξυλόφουρνου(!),
στην κουζίνα μας και τα αφήνουμε να ψηθούν σε θερμοκρασία 180 βαθμών.
Ευχαριστούμε την εκ Λειβαρτζίου Καλαβρύτων
Χρυσούλα (Χρύσα) Καλογήρου (ανιψιά μου) για τη συνταγή!
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ - ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου