Βιβλιοπαρουσίαση: «Η ΙΕΡΑ ΣΙΝΔΟΝΗ & Η ΑΓΙΑ ΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - Η διέλευση από την Αθήνα», του Χάρη Κουδούνα.

 

     Ένα εξόχως ενδιαφέρον νέο βιβλίο στολίζει τη βιβλιοθήκη μου και πλουτίζει σε μεγάλο βαθμό τις γνώσεις μου. Είναι το «Η ΙΕΡΑ ΣΙΝΔΟΝΗ & Η ΑΓΙΑ ΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - Η διέλευση από την Αθήνα», του κ. Χάρη Κουδούνα, εκδόσεις «Φυλάτος». Μου εστάλη κατόπιν προτροπής του συγγραφέα, από την πιστοποιημένη φίλη στα Γιάννενα Κωνσταντίνα Ζήδρου, αρχαιολόγο, η οποία προλογίζει και το έργο. Ο πρόλογός της μεστός, όπως όλα τα κείμενά της, οι συγγραφικές ενασχολήσεις της και οι επιστημονικές έρευνες και δημοσιεύσεις της, προϊδεάζουν από την πρώτη στιγμή για την βαρύτητα ενός πραγματικά «συναρπαστικού» έργου.
     Έχοντας μια ιδιαίτερη σχέση και ευαισθησία σε θρησκευτικά θέματα, εντρύφησα με πολλή προσοχή και ενδιαφέρον στο βιβλίο του Χάρη Κουδούνα. Ο τίτλος του και μόνο, άλλωστε, δεν μπορεί ν’ αφήσει αδιάφορο καθέναν που βαδίζει σε αυτές τις ράγες.
     Φυσικά, σε μια βιβλιοπαρουσίαση λίγων παραγράφων, είναι φύσει αδύνατον να μπορέσει να μιλήσει κάποιος επάξια για ένα τέτοιας βαρύτητας έργο. Παράκλησή μου προς τούτο, να κριθεί με επιείκεια η ασήμαντη αυτή προσπάθειά μου, τόσο από τον μεγάλο ερευνητή και συγγραφέα, όσο και από το αναγνωστικό κοινό.
     Στην πολύ προσεγμένη-πολυτελή έκδοση των 340 σελίδων, αποτελούμενη από τρία μέρη, ο καταξιωμένος ερευνητής και συγγραφέας ακολουθεί τον 12^ο-13^ο-14^ο αιώνα την διαδρομή των ιερών συμβόλων από τους Αγίους Τόπους – Ναζαρέτ, που μέσω Κύπρου φτάνουν στην Ελλάδα, για να «σταθμεύσουν» και εδώ σε διάφορες ιστορικές Μονές, π.χ. Δαφνίου-Πόρτα Παναγιάς (Θεσσαλία)-Άρτας, μέχρι να καταλήξουν στο Λορέτο της Ιταλίας. Πραγματικά θαυμαστό αυτό το «ξετύλιγμα» της πορείας των ιερών αυτών συμβόλων, της Αγίας Σινδόνης του Χριστού και των Ιερών Λίθων της «[…]Αγίας Οικίας της Θεοτόκου Μαρίας (που) αποτελείτο από τρεις τοίχους οι οποίοι περιείχαν και μια σπηλιά, σκαμμένη στο βράχο, η οποία μέχρι σήμερα συνυπάρχει και τιμάται στα εσωτερικά του Ι.Ν. του Ευαγγελισμού στη Ναζαρέτ[…]».
     Πολλά έχουν ακουστεί κατά καιρούς για την Αγία Σινδόνη, πολλές οι αμφισβητήσεις που έχουν εγερθεί, πολλές οι έρευνες που ανατρέπουν η μία την άλλη, όμως ο καταξιωμένος ερευνητής και συγγραφέας κ. Χάρης Κουδούνας δίνει το στίγμα στις σελίδες 186-187 του βιβλίου του, δανεισμένο από άλλη πηγή (βιβλίο της Εμμανουέλας Μαρινέλλι): «Η Σινδόνη είναι ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο: εάν είναι αυθεντική, είναι καρπός μιας υπεράνθρωπης αγάπης. Εάν δεν είναι αυθεντική, είναι καρπός μια υπεράνθρωπης ιδιοφυίας». Και βέβαια, ο ίδιος δεν ξεκίνησε την έρευνά του ούτε με προκαταλήψεις, ούτε με αμφισβητήσεις, παρά μόνο με πολύ ξεχωριστό ενδιαφέρον σ’ αυτή του την μεγάλης βαρύτητας διατριβή και ιδιαίτερη αγάπη στο αντικείμενο, αφού «[…]ο άνθρωπος πάντα αισθάνθηκε την ανάγκη ν’ ακουμπήσει την πίστη του σε κάτι το χειροπιαστό και αντιληπτό, ώστε να γίνει ο ενδιάμεσος μεταξύ αυτού και της θεότητας[…]» (σελ. 50). «Μακρύς ο δρόμος» για μια τέτοια «Ιθάκη», όπως μας λέει ο μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής Κ. Καβάφης, που στίχους του ομώνυμου ποιήματός του επικαλείται και παραθέτει και η Κωνσταντίνα Ζήδρου στον πρόλογό της. Και είναι εύκολο ν’ αντιληφθεί κανείς το χρόνο (τα χρόνια) που αφιέρωσε ο ερευνητής-συγγραφέας στην παρατήρηση, στις μεγάλου αριθμού συμβολολογίες, στις επισταμένες μελέτες του, στις αποκρυπτογραφήσεις κρυμμένων κωδικών, στις αναζητήσεις στοιχείων και πληροφοριών από πάμπολλες πηγές και με διασταυρωμένες θέσεις, για να καταλήξει σε επιστημονικές τεκμηριώσεις, με δεδομένο, μάλιστα, ότι «τα κείμενα και οι διαθέσιμες πληροφορίες στο ελληνικό έδαφος, αποδεικνύεται ότι μέχρι σήμερα είναι σχεδόν ανύπαρκτες», και να δώσει στον αναγνώστη άπειρα στοιχεία για τα ιερά αυτά κειμήλια της πίστης μας και της παράδοσής μας.
     Προχωρώντας στην ιστορική έρευνά του, «σταθμεύει» και  αποκωδικοποιεί επισταμένα πολλές βαρύνουσες συμβολολογίες. Ενδεικτικά να σημειωθεί αυτή στις σελίδες 43-44, όπου γράφει: «Πάντα κατά το ίδιο έτος, (1285 μ.Χ.) στο άγιο μοναστήρι, την τωρινή Πόρτα Παναγιά (Θεσσαλίας), τοποθετήθηκαν οι δύο εικόνες του Χριστού και της Παναγίας κατά αντίθετο τρόπο, (Θεοτόκος στα δεξιά), κωδικοποιώντας έτσι τη σημασία του μοναστηριού και το ρόλο του, στο να είναι έτοιμο να δεχθεί κάτι πολύ σημαντικό (τα αναφερόμενα ιερά κειμήλια), όπου η εικόνα της Θεοτόκου ήταν περισσότερο σημαντική από εκείνη του Χριστού. Κανένα άλλο μέρος της προσευχής της ορθοδόξου πίστεως μέχρι σήμερα, είχε τοποθετήσει τις δύο εικόνες με αντίστροφο τρόπο».  
     Εξ ίσου θαυμαστές, ενδεικτικά πάντα, και οι παραδόσεις της «φιλοσοφικής λίθου» και του «Santo Graal»  (Αγίου Δισκοπότηρου) - (σελ. 183-184). Είναι πολλές οι παραδόσεις που προσέγγισαν στο Santo Graal τον αρχαίο συμβολισμό της γνώσης, της σοφίας […] ή αρχέγονης παράδοσης, που θα μπορούσε […] να εκπροσωπούσε τον “χαμένο λόγο”[…] του Αδάμ, που συμβολικά προσεγγίζεται στο δέντρο της ζωής. Ακολουθώντας αυτή τη λογική, η δυτική μυστική παράδοση χαράζει την παρακάτω ιστορία του Graal: Το δισκοπότηρο, στην ουσία ένα διαμάντι, έπεσε από το μέτωπο του εωσφόρου, χάνεται από τον Αδάμ, ανακτιέται από τον Σεθ και ξαναχάνεται, για να σωθεί κατά τη διάρκεια του κατακλυσμού του Νώε και κατόπιν να χρησιμοποιηθεί από τον Μελχισεδέκ, για να ευλογήσει τον Αβραάμ και τη Σάρα. Ακόμα μια φορά το Graal επιστρέφει στο Μωυσή, άρα στους Πατριάρχες, για να εξαφανιστεί στη συνέχεια οριστικά. Η παράδοση υποστηρίζει ότι ξαναβρέθηκε από μια γυναίκα γνωστή ως Βερόνικα η θεραπεύτρια, που το παρέδωσε στο Χριστό για τη λειτουργία του Μυστικού Δείπνου[…]».
     Η επεξεργασία, μελέτη και παράθεση εικόνων και σχεδίων από το συγγραφέα, σε ειδικό παράρτημα στο τέλος του βιβλίου (σελ. 209-245), δίνει οπωσδήποτε μια σφαιρικότερη και απτή άποψη στον αναγνώστη. Επίσης, στις σελίδες 249-292 παραθέτει χρονολογικό πίνακα του κειμένου, αρχής γενομένης από το 600 μ.Χ. έως και σήμερα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αναφορές στο έργο του πολύ νωρίτερα χρονολογικά, με παραδόσεις και από την Παλαιά Διαθήκη. Τηρώντας απόλυτο σεβασμό στη δεοντολογία, αναφέρεται και στις εκατοντάδες πηγές-βιβλιογραφία που ανέτρεξε, μεταξύ των σελίδων 293-305. Το ίδιο αξιοθαύμαστες και οι επίσης εκατοντάδες παραπομπές στις σελίδες του, που δίνουν εισέτι μεγάλο αριθμό πληροφοριών στον αναγνώστη. Σπουδαία, τέλος, και η εικονογράφηση του εξωφύλλου, με το αποτύπωμα Του Προσώπου Του Ιησού στην Ιερά Σινδόνη στο κέντρο, σε μια εικόνα που συνειρμικά παραπέμπει στον Πανάγιο Τάφο.
     Θέλω να ευχαριστήσω θερμά το συγγραφέα και τη φίλη Αρχαιολόγο Κωνσταντίνα Ζήδρου, τόσο για το ανεκτίμητο αυτό δώρο τους, όσο και γι’ αυτή την εντρύφηση που μου προσέφεραν και να ευχηθώ και στους δύο για την δεδομένη «καλή συνέχεια»!
 
Λίγα λόγια για το συγγραφέα (από το βιογραφικό σημείωμα στο βιβλίο του)
 
     Ο Χάρης Κουδούνας γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι πτυχιούχος Ιστορίας του τμήματος ιστορικών και θρησκευτικών μελετών του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης. Διδάσκει μαθήματα Ελληνικού Πολιτισμού επί της έδρας του Αρχαιολογικού Κρατικού Μουσείου του νομού των Μάρκε Ιταλίας. Είναι ιδρυτής και διευθυντής  του Ελληνικού Ινστιτούτου Πολιτιστικής Διπλωματίας, με έδρα την Ανκόνα της Ιταλίας. Συγγραφέας, ποιητής ακαδημαϊκός, ιστορικός ερευνητής, και καθηγητής των συστημάτων αποκωδικοποίησης της Ελληνικής γλώσσας, είναι μέλος της Ακαδημίας επιστημών Γραμμάτων και Τεχνών «Ακαδημία Marchigiana» και Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Ινστιτούτου της Ανκόνας της Ιταλίας της Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών «Angelica Costantiniana» της Ρώμης και μέλος μιας ομάδας επιστημόνων και ιστορικών μελετών για την Ιερά Σινδόνη. Συνεργάζεται με ακαδημαϊκούς ιστορικούς ερευνητές και αρχαιολόγους, τόσο στην Ιταλία, όσο και στην Ελλάδα.
     Οι μελέτες του, οι εκδόσεις του και γενικά το ερευνητικό, επιστημονικό και συγγραφικό έργο του είναι πολυδιάστατο και θαυμαστό.
 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 2.12.2022

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html