Μια ακόμα όμορφη πνευματική συνάντηση, με
οικοδεσπότη τον εκδοτικό οίκο «Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές» στο
κέντρο της Αθήνας, μας έδωσε μια ακόμα ευκαιρία για ξεχωριστή και δημιουργική
συνάντηση με τον πολύτιμο φίλο, εκπαιδευτικό και συγγραφέα παιδικών βιβλίων Σωτήριο
Χριστόπουλο. Εκεί μου χάρισε και το τελευταίο του πνευματικό δημιούργημα,
το βιβλίο του «Τα Παιδιά μας Οδηγούν ΙΙΙ», με ιδιόχειρη αφιέρωση
εκτίμησης. Εκτός από τα άλλα βιβλία του συγγραφέα, έχουν προηγηθεί το «Ι»
και το «ΙΙ» με τον ίδιο τίτλο και από τις ίδιες εκδόσεις.
Πέρα από το πιστοποιημένο χάρισμα που έχει ο πολύ αγαπητός Σωτήρης να αγγίζει με πολλή ευαισθησία τις παιδικές ψυχές μέσα από τα βιβλία του, δίνει και σ’ εμάς τους μεγάλους μηνύματα, όπως έχω γράψει και άλλοτε. Αν η παιδική αθωότητα, η αγάπη, η ειλικρίνεια και τα αγνά αισθήματα των μικρών φίλων μας ήταν και δικό μας προτέρημα, σίγουρα θα ήταν πολύ διαφορετικός ο κόσμος, γεμάτος αγάπη, χωρίς μίση, χωρίς πολέμους, χωρίς καταστροφές. Αν τα τόσα και τόσα υπερ-αστρονομικά ποσά που δαπανώντα για την καταστροφή πήγαιναν σε έργα αγάπης, πόσο διαφορετικοί θα είμαστε και ως άνθρωποι!
Σε τούτο το βιβλίο του, η δασκάλα ενός σχολείου, πήγε στους μικρούς μαθητές της ένα μεγάλο χάρτινο κουτί, ζωγραφισμένο με αστέρια και καρδιές, το «κουτί των ευχών». Με πολλή χαρά για το πρωτότυπο αυτό παιχνίδι τα παιδιά, έριχναν μέσα χαρτάκια με ευχές, σαν να «ψήφιζαν» στην κάλπη! Μερικές από τις αγνές και άδολες ευχές τους: «Να μην μαλώνουμε ποτέ»! «Να γελούν όλοι κάθε μέρα»! «Να βρεθεί φίλος για εκείνον που νοιώθει μόνος»! Αργότερα, που μέσα από το παιχνίδι και τις δράσεις τους οι ευχές γίνονται ελπίδες και αρχίζουν να πραγματοποιούνται.
Ας δούμε μερικά από τα μηνύματα του βιβλίου:
Βλέποντας ο πατέρας του Πέτρου τα παιδιά να παίζουν σε αμυδρό φωτισμό, λόγω διακοπής ρεύματος, λέει στη γυναίκα του: «δες τα… σκοτάδι κι όμως φέγγουν περισσότερο απ’ όλες τις λάμπες»!
- Ο Στέφανος, ένα από τα παιδιά, λέει: «Το φως δεν είναι μόνο στα καλώδια. Είναι στα μάτια όσων αγαπούν»!
- Η Μαρίνα ψιθύρισε: «Δεν χρειαζόμαστε ρεύμα. Έχουμε το φως της καρδιάς μας»!
- Ο Αντώνης που είχε χάσει το ποδήλατό του και αργότερα είδε να το έχει ένα άλλο αγόρι, του είπε: «Ξέρεις… ήταν δικό μου, αλλά βλέπω ότι το αγαπάς. Κράτησέ το»!
- Βλέποντας τα παιδιά τον ανθόκηπο, που με τα χέρια τους φύτεψαν και τα ίδια τον φρόντιζαν να έχει ανθίσει και να είναι πανέμορφος, «ένοιωσαν ότι η καλοσύνη δεν είναι πράξη, αλλά τρόπος να υπάρχουμε»!
Το βιβλίο είναι υπερπολυτελούς έκδοσης με ενισχυμένα φύλλα που προστατεύεται έτσι από τη φθορά και πολύ πλούσια εικονογράφηση, που προσελκύει πολύ τα παιδιά – ένα ακόμα μεγάλο πλεονέκτημα των εκδόσεων «Συμπαντικές Διαδρομές».
Μπορείτε να δείτε/διαβάσετε και για τα δύο προηγούμενα βιβλία της σειράς του Σωτηρίου Χριστόπουλου, το «τα παιδιά μας οδηγούν Ι», ΕΔΩ, και «τα παιδιά μας οδηγούν ΙΙ», ΕΔΩ.
Πέρα από το πιστοποιημένο χάρισμα που έχει ο πολύ αγαπητός Σωτήρης να αγγίζει με πολλή ευαισθησία τις παιδικές ψυχές μέσα από τα βιβλία του, δίνει και σ’ εμάς τους μεγάλους μηνύματα, όπως έχω γράψει και άλλοτε. Αν η παιδική αθωότητα, η αγάπη, η ειλικρίνεια και τα αγνά αισθήματα των μικρών φίλων μας ήταν και δικό μας προτέρημα, σίγουρα θα ήταν πολύ διαφορετικός ο κόσμος, γεμάτος αγάπη, χωρίς μίση, χωρίς πολέμους, χωρίς καταστροφές. Αν τα τόσα και τόσα υπερ-αστρονομικά ποσά που δαπανώντα για την καταστροφή πήγαιναν σε έργα αγάπης, πόσο διαφορετικοί θα είμαστε και ως άνθρωποι!
Σε τούτο το βιβλίο του, η δασκάλα ενός σχολείου, πήγε στους μικρούς μαθητές της ένα μεγάλο χάρτινο κουτί, ζωγραφισμένο με αστέρια και καρδιές, το «κουτί των ευχών». Με πολλή χαρά για το πρωτότυπο αυτό παιχνίδι τα παιδιά, έριχναν μέσα χαρτάκια με ευχές, σαν να «ψήφιζαν» στην κάλπη! Μερικές από τις αγνές και άδολες ευχές τους: «Να μην μαλώνουμε ποτέ»! «Να γελούν όλοι κάθε μέρα»! «Να βρεθεί φίλος για εκείνον που νοιώθει μόνος»! Αργότερα, που μέσα από το παιχνίδι και τις δράσεις τους οι ευχές γίνονται ελπίδες και αρχίζουν να πραγματοποιούνται.
Ας δούμε μερικά από τα μηνύματα του βιβλίου:
Βλέποντας ο πατέρας του Πέτρου τα παιδιά να παίζουν σε αμυδρό φωτισμό, λόγω διακοπής ρεύματος, λέει στη γυναίκα του: «δες τα… σκοτάδι κι όμως φέγγουν περισσότερο απ’ όλες τις λάμπες»!
- Ο Στέφανος, ένα από τα παιδιά, λέει: «Το φως δεν είναι μόνο στα καλώδια. Είναι στα μάτια όσων αγαπούν»!
- Η Μαρίνα ψιθύρισε: «Δεν χρειαζόμαστε ρεύμα. Έχουμε το φως της καρδιάς μας»!
- Ο Αντώνης που είχε χάσει το ποδήλατό του και αργότερα είδε να το έχει ένα άλλο αγόρι, του είπε: «Ξέρεις… ήταν δικό μου, αλλά βλέπω ότι το αγαπάς. Κράτησέ το»!
- Βλέποντας τα παιδιά τον ανθόκηπο, που με τα χέρια τους φύτεψαν και τα ίδια τον φρόντιζαν να έχει ανθίσει και να είναι πανέμορφος, «ένοιωσαν ότι η καλοσύνη δεν είναι πράξη, αλλά τρόπος να υπάρχουμε»!
Το βιβλίο είναι υπερπολυτελούς έκδοσης με ενισχυμένα φύλλα που προστατεύεται έτσι από τη φθορά και πολύ πλούσια εικονογράφηση, που προσελκύει πολύ τα παιδιά – ένα ακόμα μεγάλο πλεονέκτημα των εκδόσεων «Συμπαντικές Διαδρομές».
Μπορείτε να δείτε/διαβάσετε και για τα δύο προηγούμενα βιβλία της σειράς του Σωτηρίου Χριστόπουλου, το «τα παιδιά μας οδηγούν Ι», ΕΔΩ, και «τα παιδιά μας οδηγούν ΙΙ», ΕΔΩ.
Νίκος
Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 19.12.2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου