Μόλις λίγες δεκαετίες πριν, μπορεί να μην εύρισκες
τίποτα άλλο σε μια ανδρική τσέπη, θα εύρισκες απαραίτητα, όμως, καθρεφτάκι και
χτένα (τσατσάρα)! Ειδικά οι νέοι, οι έφηβοι και οι ελεύθεροι τα δύο αυτά μέσα
περιποίησης της κώμης, δεν τα αποχωρίζονταν ποτέ! Και,
σίγουρα, ήταν μια σοβαρή ένδειξη -μάλλον απόδειξη-, ότι κάθε νέος που τα
χρησιμοποιούσε συστηματικά, «γάμπριζε»!
Εκτός από τις ανδρικές χτένες μικρού
μεγέθους, για να μην περισσεύουν και από την τσέπη, είχε, οπωσδήποτε, και το
καθρεφτάκι μια περίοπτη θέση σε καταστήματα γενικού εμπορίου, ψιλικατζίδικα και
περίπτερα. Καθρεφτάκια κάθε είδους, που συγκρατιούνταν
σταθερά στην παλάμη, τετράγωνα ή στρογγυλά, με ή χωρίς πλαστική προστασία από
τη μια πλευρά, άλλα με κάποιον αγαπημένο ποδοσφαιριστή ή ποδοσφαιρική ομάδα και
πολλές ακόμα επιλογές για την ικανοποίηση όλων των γούστων του αγοραστικού κοινού.
Δεν θα μπορούσε να μην είναι εναρμονισμένος με τη μόδα της εποχής του και ο Γρηγόρης, ο οποίος σε κάθε διάλειμμα του γυμνασίου του, πήγαινε σε μια γωνιά και με το καθρεφτάκι στο ένα χέρι και τη χτένα στο άλλο, περιποιόταν την κώμη του. Τον είχε επισημάνει κι ένας καθηγητής του και συχνά τον πείραζε. Δεν άντεξε, όμως, κάποτε ο Γρηγόρης στο κάπως καυστικό πείραγμα του καθηγητή του και του απάντησε, μάλλον ευθαρσώς:
«Η ομορφιά είναι η καλύτερη συστατική επιστολή», κύριε καθηγητά! Το λέει κι ο Αριστοτέλης!
«Μπα, μπα, μπα! Βλέπω σ’ αυτά είσαι πλήρως ενημερωμένος, απάντησε χαριτολογώντας ο καθηγητής του, υπονοώντας ότι δεν ήταν το ίδιο ενημερωμένος και για τα μαθήματά του!
Τέλειωσε το σχολείο ο Γρηγόρης και πήρε το απολυτήριό του, να πετάξει για τη ζωή. Την επόμενη χρονιά, ένα πρωτάκι στο γυμνάσιο, ο Ανδρέας, έκανε ακριβώς ό,τι και ο Γρηγόρης στα διαλείμματα: Περιποιόταν με τον ίδιο τρόπο την κώμη του!
«Ήταν κι ένας άλλος μαθητής, ο Γρηγόρης, που σε κάθε διάλειμμα πήγαινε στη γωνία και χτενιζότανε! Πέρυσι πήρε απολυτήριο…» του είπε ο καθηγητής!
«Είναι εξάδελφός μου ο Γρηγόρης!», απάντησε ο Ανδρέας!
Δεν θα μπορούσε να μην είναι εναρμονισμένος με τη μόδα της εποχής του και ο Γρηγόρης, ο οποίος σε κάθε διάλειμμα του γυμνασίου του, πήγαινε σε μια γωνιά και με το καθρεφτάκι στο ένα χέρι και τη χτένα στο άλλο, περιποιόταν την κώμη του. Τον είχε επισημάνει κι ένας καθηγητής του και συχνά τον πείραζε. Δεν άντεξε, όμως, κάποτε ο Γρηγόρης στο κάπως καυστικό πείραγμα του καθηγητή του και του απάντησε, μάλλον ευθαρσώς:
«Η ομορφιά είναι η καλύτερη συστατική επιστολή», κύριε καθηγητά! Το λέει κι ο Αριστοτέλης!
«Μπα, μπα, μπα! Βλέπω σ’ αυτά είσαι πλήρως ενημερωμένος, απάντησε χαριτολογώντας ο καθηγητής του, υπονοώντας ότι δεν ήταν το ίδιο ενημερωμένος και για τα μαθήματά του!
Τέλειωσε το σχολείο ο Γρηγόρης και πήρε το απολυτήριό του, να πετάξει για τη ζωή. Την επόμενη χρονιά, ένα πρωτάκι στο γυμνάσιο, ο Ανδρέας, έκανε ακριβώς ό,τι και ο Γρηγόρης στα διαλείμματα: Περιποιόταν με τον ίδιο τρόπο την κώμη του!
«Ήταν κι ένας άλλος μαθητής, ο Γρηγόρης, που σε κάθε διάλειμμα πήγαινε στη γωνία και χτενιζότανε! Πέρυσι πήρε απολυτήριο…» του είπε ο καθηγητής!
«Είναι εξάδελφός μου ο Γρηγόρης!», απάντησε ο Ανδρέας!
«Έπρεπε να το καταλάβω! Καλά λένε ότι “το σόι πάει βασίλειο”»,
σχολίασε με πλατύ χαμόγελο ο καθηγητής!
Νίκος
Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 22.11.2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου