Είναι δεινά που φέρνουνε φρίκη και στην
ελπίδα
κι απεγνωσμένα αναζητά να δει μια ηλιαχτίδα.
Πολλές Αξίες χάνονται, ιδανικά ξεχνιούνται
κι ευτελισμοί στη θέση τους πανεύκολα γεννιούνται.
Πόλεμοι, φόνοι, συμφορές, ο σεβασμός να λείπει
και άνθρωπος τον άνθρωπο συχνά εγκαταλείπει.
Ελπίδα, δώρο που ’μεινες μονάχη στο πιθάρι,
γίνεσαι στ’ αξεπέραστα στερνό απομεινάρι.
Κι αν κάποιοι θέλουνε κι εσύ στο τέλος να πεθαίνεις,
θάρρος να έχεις δυνατό κι αθάνατη θα μένεις.
------------------------
* Τίτλος δανεισμένος από το ποίημα του Ιωάννη Πολένη «κρυφό σχολειό».
κι απεγνωσμένα αναζητά να δει μια ηλιαχτίδα.
Πολλές Αξίες χάνονται, ιδανικά ξεχνιούνται
κι ευτελισμοί στη θέση τους πανεύκολα γεννιούνται.
Πόλεμοι, φόνοι, συμφορές, ο σεβασμός να λείπει
και άνθρωπος τον άνθρωπο συχνά εγκαταλείπει.
Ελπίδα, δώρο που ’μεινες μονάχη στο πιθάρι,
γίνεσαι στ’ αξεπέραστα στερνό απομεινάρι.
Κι αν κάποιοι θέλουνε κι εσύ στο τέλος να πεθαίνεις,
θάρρος να έχεις δυνατό κι αθάνατη θα μένεις.
------------------------
* Τίτλος δανεισμένος από το ποίημα του Ιωάννη Πολένη «κρυφό σχολειό».
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 11.11.2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου