ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Φωτογραφία: Το εικονοστάσι του πατρικού μου σπιτιού

     (Πρώτη δημοσίευση στην ποιητική μου συλλογή «έμμετρα», εκδόσεις «Άπειρος Χώρα», 2008.

     Προς μεγάλη μου τιμή, την έκδοση προλόγισε ο συμμαθητής μου στα γυμνασιακά θρανία, συντοπίτης, αδελφικός φίλος και πνευματικός συνοδοιπόρος Κωνσταντίνος Νικολόπουλος-Καμενιανίτης, Λογοτέχνης-Συγγραφέας, τ. Αντιπρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, Αντδήμαρχος Πολιτισμού του Καποδιστριακού Δήμου Αροανίας Αχαΐας ). Τον ευχαριστώ, που με μια ανάρτησή του στο facebook, με έκανε να το ανασύρω από τις σελίδες του βιβλίου! 

Στου σπιτιού το εικονοστάσι,

όταν σκέψη θα με πιάσει,

πάω, σκύβω, γονατίζω,

την ψυχή μου ανακουφίζω.

Πλαστουργέ μου, Συ, Θεέ μου,

τη ζωή οδήγησέ μου.

Μη μ’ αφήνεις να ‘μαι μόνος,

είν’ αγκαθωτός ο δρόμος.

Βλέπω γύρω δυστυχία,

πόλεμοι, παρανομία,

την απάτη προσκυνάμε,

την αγάπη την ξεχνάμε.

Έδαφος κερδίζ’ ο φθόνος

και του δυνατού ο νόμος,

οι μικροί, δεν αγνοούμε,

σύγχρονη σκλαβιά περνούμε.

Ποιος τη φτώχεια συμπονάει

και το ορφανό βοηθάει;

Τον ανήμπορο; Το γέρο;

Λίγοι ειν’ αυτοί που ξέρω.

Σαν το σκέφτομαι, φοβάμαι.

Άρα αύριο πώς θα ‘ναι;

Τα παιδιά μας πώς θα ζήσουν;

Πώς το μέλλον τους θα χτίσουν;

Νοιώθω να μ’ ακούς, Χριστέ μου,

Κύριέ μου κι οδηγέ μου.

Φώτισέ μας, κράτυνέ μας

και σε Σένα γύρισέ μας.

Δώσε σύνεση και γνώση

κι η αγάπη μας να δώσει

τη γαλήνη στις ψυχές μας,

να μερέψουν οι καρδιές μας.

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 30.4.2020

( Σύντομο βιογραφικό σημείωμα δείτε ΕΔΩ )