Εύθυμες ιστορίες του χωριού: Η κρεμμύδα της πρωτοχρονιάς

    Παραμονή πρωτοχρονιάς, αργά το απόγευμα. Σε λίγο θα λέμε «πέρυσι», σκέφθηκε ο Σταύρος, που εκείνη την ώρα σχόλασε από το εργοστάσιο που δούλευε στη βιομηχανική ζώνη του Πειραιά. Με πλατύ χαμόγελο ευχήθηκε στους συναδέλφους του «καλή πρωτοχρονιά» και «χρόνια πολλά» και τράβηκε για την αγορά, να προλάβει να κάνει κάποια τελευταία ψώνια, όπως είχαν συνεννοηθεί με τη γυναίκα του.

     Χωριατόπαιδα κι οι δυο, δεν είχαν πολύ καιρό που παντρεύτηκαν και εγκαταστάθηκαν στη μεγαλούπολη, που είχε βρει δουλειά αρκετά πριν το γάμο τους ο Σταύρος. Οι συνήθειές τους είχαν αλλάξει πολύ από αυτές του χωριού κι ενώ εκείνος ήταν «χύμα» παλληκάρι, η γυναίκα του, η Θωμαή, έδειχνε να «μεγαλοπιάνεται», νοιώθοντας πλέον χειραφετημένη, αλλά και κάτοικος της πόλης.  
     Κρατώντας χαρούμενος στα χέρια του τις τσάντες με τα λίγα τελευταία ψώνια, πήρε το αστικό, όπως κάθε που σχόλαγε από το εργοστάσιο, να γυρίσει σπίτι του, να ετοιμαστούν και ν’ «αλλάξουν» το χρόνο με την αγαπημένη του. Ευτυχισμένος που θα έκαναν το δικό τους «ρεβεγιόν» στο σπίτι τους, όπως της άρεσε να λέει η Θωμαή στις φίλες της, που είχε αποκτήσει στο λίγο χρονικά διάστημα της ζωής της στην πόλη.
     Λίγο μετά, αφού μπήκε στο λεωφορείο, είδε τον συγχωριανό του και γείτονά του, τον Αργύρη, που δούλευε κι αυτός σε άλλο εργοστάσιο στην ίδια περιοχή και μετά τις ευχές έπιασαν την κουβέντα. Είπαν διάφορα και ο Αργύρης τον ρώτησε τί ψώνισε, αφού η οικειότητα μεταξύ τους ήταν μεγάλη, από τα χρόνια του δημοτικού.
-  Να, κάτι μικροπράγματα, παραγγελιές της Θωμαής…
-  Κι αυτό το πράσινο, με τα χοντρά φύλλα, λαχανικό για σαλάτα είναι;
-  Όχι. Κρεμμύδα, για το καλό του νέου χρόνου!
-  Τι κρεμμύδα, ρε μαύρε; Ποιο «καλό» του χρόνου; Αυτή θα σου φέρει καλό;…
-  …Λένε πως φέρνει γούρι!... Επιθυμία της Θωμαής!...
-  Άσε μας, ρε Σταύρο! Ξέραμε και στο χωριό μας από κρεμμύδες και γούρια και τέτοιες βλακείες; Τα πλάγια και τα βουνά μας γεμάτα τέτοιες κρεμμύδες είναι. Είδες κανέναν να τις μαζεύει για να του φέρει γούρι πρωτοχρονιάτικα; 

     Αυτή ήταν η αποστομωτική απάντηση του Αργύρη, με μια γκριμάτσα αποστροφής, που τον έκανε να νοιώσει άβολα. 
     Το λεωφορείο έφτανε σε λίγο στη στάση που ήταν κοντά στο σπίτι του Σταύρου. Εκείνος χτύπησε το κουδούνι και κατέβηκε. Στην ευχή του στον Αργύρη «χρόνια πολλά» και «καλή χρονιά», αντευχήθηκε και ο εισπράκτορας, αφού ήταν απέναντί τους. Του φάνηκε, μάλιστα, πως τον είδε να χαμογελάει αποδοκιμαστικά, όταν έλεγαν για την κρεμμύδα με τον φίλο του και συγχωριανό του.

     Γύρω στα εκατό μέτρα ήταν η στάση από το σπίτι του. Όμως, λίγο πριν φτάσει στην αυλόπορτα, είχε καεί η λάμπα της κολώνας και το σκοτάδι που είχε πέσει, δυσκόλευε την κατάσταση. Λίγο η απροσεξία του Σταύρου, λίγο μια λακκούβα με νερά της βροχής, παραπάτησε κι έπεσε μέσα! Του έφυγαν τα πράγματα από τα χέρια και, πέφτοντας, βρέθηκε πάνω στο «γούρι» της πρωτοχρονιάς, που με το βάρος του το παραμόρφωσε! Πώς θα πήγαινε τώρα βρεγμένος και με «άδεια χέρια» στη Θωμαή του;
     Άρχισε να βρίζει με την απρόσμενη δυσάρεστη εξέλιξη και να τα βάζει με τη λάμπα που είχε καεί και την «κακιά ώρα»! Σύντομα άρχισε να συνέρχεται από τον πόνο στον αριστερό ώμο και σκέφθηκε ότι η γυναίκα του θα τον καταλάβαινε. Μάζεψε όπως όπως τα ψώνια του, ταλαιπωρημένα κι αυτά, κι άρχισε να χαμογελάει σαρκαστικά στη σκέψη ότι, τελικά, η κρεμμύδα δεν του έφερε το αναμενόμενο γούρι και να τη βρίζει κι αυτή! Μα κι έτσι, όπως στραπατσαρίστηκε, τί γούρι θα έφερνε και στο σπιτικό τους;…
- Μάλλον είχε δίκιο ο Αργύρης, ψέλλισε στον εαυτό του και χαμογέλασε περισσότερο με το αριστερό μέρος του προσώπου του, μπαίνοντας κατηφής και με κατεβασμένο το κεφάλι στην αυλή του σπιτιού τους.
 

Νίκος Χρ. Παπακωνασταντόπουλος, 1.1.2024

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html