Εύθυμες ιστορίες του χωριού: Τσέπες με καβούρια…

      

     Το ήξερε όλο το χωριό ότι η Βαρβάρα θα πήγαινε στη Σύρο, που παντρευότανε ο ανιψιός της, γιος της αδερφής της. Η χαρά της και για το γάμο και για το ταξίδι δεν κρυβότανε και πρωί, μεσημέρι, βράδυ δεν έλεγε τίποτα άλλο, σε όποιον κι αν εύρισκε.
     «Να δούμε τι θα μας φέρεις», της έλεγαν πειράζοντάς της κάποιοι συγχωριανοί της, ξέροντας ότι οι τσέπες της ήταν γεμάτες καβούρια. Άλλοι της εύχονταν να είναι η θάλασσα ήρεμη και να μην «θαλακουνηθεί», γιατί οι «θαλασσοκουνημένοι» είναι και λίγο «λοξοί»!
     «Μπουμπουνιέρες από το γάμο! Τι άλλο να σας φέρω; » ήταν πάντα η απάντησή της.
     Το πρωί της ημέρας που έφευγε, αρκετοί την συνόδεψαν μέχρι τη δημοσιά που πέρναγε το λεωφορείο, να την χαιρετίσουν.
     Μεγάλο το ταξίδι και η Βαρβάρα γύρισε στο χωριό πέντε ημέρες μετά. Και τί δεν είχε να αφηγηθεί από τη μοναδική αυτή εμπειρία της για το γάμο, το νησί, τον κόσμο που γνώρισε, το μεγάλο γλέντι μετά το μυστήριο, που ήτανε κι ο δεσπότης. Είχε φέρει και κάμποσες μπουμπουνιέρες και τις μοίρασε στους πιο κοντινούς της συγγενείς, να ευχηθούν στο ζευγάρι.
     Κάνα δυο μέρες μετά, πήγε να επισκεφθεί  την καλύτερη φίλη της, την Ιουλία. Με τις ώρες κι εκεί οι διηγήσεις της. Κάποια στιγμή της είπε για τα συριανά λουκούμια:
     «Μωρ’ τι λουκούμια ήταν εκείνα! Τι γλύκισμα! Τι άρωμα! Λιώνουνε στο στόμα σου! Δεν έχω ξαναδοκιμάσει τέτοιο πράγμα!...» και από μια τσάντα που κρατούσε, έβγαλε ένα κουτί, που έγραφε με κόκκινα κεφαλαία γράμματα «ΣΥΡΙΑΝΑ ΛΟΥΚΟΥΜΙΑ». Πολλές οι ευχαριστίες της Ιουλίας, που ήδη της έτρεχαν τα σάλια της από την περιγραφή και μόνο. Μα όταν άλωσε το χέρι της να το πάρει, έμεινε άφωνη! Το κουτί ήταν σχεδόν άδειο!
     «…Δυο λουκούμια σου έφερα, να τα δεις και να τα δοκιμάσεις! Αν σου αρέσουνε και πάει κανείς άλλος, ή αν πας εσυ καμιά φορά, να ξέρεις τι να ζητήσεις», συνέχισε την κουβέντα της η Βαρβάρα, αφήνοντας στήλη άλατος τη φιλενάδα της!
 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 2.3.2023

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html