Εύθυμες ιστορίες του χωριού: Ο Ηρακλής και το λιοντάρι της Νεμέας!

Εικόνα: Βικιπαίδεια

     Γνωστός όχι μόνο στο χωριό του, αλλά και στα γύρω, ακόμα και σε μακρινότερα χωριά ο μπάρμπ’-Αλέξης για την εύθυμη διάθεση που πάντα τον διέκρινε και όλοι περίμεναν ν’ ακούσουν κάτι από το στόμα του για να γελάσουν. Και είχε ένα τέτοιο χάρισμα, που έλεγε τ’ αστεία του και ο ίδιος παρέμενε σοβαρός, έτσι που αν κάποιος δεν τον ήξερε, σίγουρα τον παρεξηγούσε.
     Το πρωί εκείνου του χινοπώρου, όπως κι όλα τ’ άλλα, ετοιμάστηκε ο ίδιος, σαμάρωσε γαϊδαράκο του και φόρτωσε όλα τα χρειαζούμενα για το χωράφι του. Έπρεπε να κάνει τις σχετικές προετοιμασίες, γιατί την επόμενη μέρα τα πήγαινε ο ζευγολάτης να οργώσει με τα βόδια και να σπείρει το στάρι της χρονιάς του.
     Βγαίνοντας στη δημοσιά, συναντήθηκε με τα παιδιά που πήγαιναν σχολείο, όπως κάθε πρωί. Πάντα χαιρόταν αυτή τη στιγμή, γιατί χόρταινε με τις καλημέρες τους και απαντούσε κι αυτός, πάλι με καλημέρα ή και με διάφορα αστεία. Είδε τότε ανάμεσα σ’ όλο αυτό το μαθητόκοσμο κι ένα μικροκαμωμένο αγοράκι, που δεν θυμόταν να το είχε δει άλλη φορά. Μπορεί να 'ητανε και πρωτάκι. Έκοψε το βήμα του, κάρφωσε το βλέμμα του στα μάτια του μικρού και το ρωτάει, με κάπως αυστηρό τόνο:
     «Εσύ, ρε μικρέ, τίνος είσαι;».
     «Του Θανάση του Καλαντζή», απάντησε εκείνο συνεσταλμένα.
     «Χμ!... Και πώς σε λένε, ρε;».
     «Ηρακλή», ήταν η απάντησή του.
     «Εσύ, ρε, σκότωσες το λιοντάρι της Νεμέας;», ήταν η επόμενη ερώτηση του μπάμπ΄-Αλέξη, με περισσότερη αυστηρότητα αυτή το φορά!
     Ο μικρός σύγχρονος «ήρωας» άλλαξε χρώμα από το φόβο του, έβαλε τα κλάματα και προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από τον μεγαλύτερο αδελφό του! Τα άλλα παιδιά γέλασαν, ενώ ο Ηρακλής απάντησε μ' ένα «όχι», πνιγμένο στο κλάμα!
 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 21.2.2023

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html