Εύθυμες ιστορίες του χωριού: Τα δώρα του αϊ-Βασίλη

     Όλη η οικογένεια του Πέτρου και τέσσερις ακόμα οικογένειες από το μαχαλά είχαν μαζευτεί στο σπίτι του για την αλλαγή του χρόνου. Στο τραπέζι με δυσκολία χωρούσαν τα χίλια δυο καλομαγειρεμένα φαγητά και οι πολλές μοσχοβολιές τους συναγωνίζονταν, λες, η μία την άλλη, για το ποια θα υπερισχύσει. Τα δυο μεγάλα κούτσουρα στο τζάκι έκαιγαν  και σκορπούσαν την απολαυστική εικόνα και τη θαλπωρή τους μαζί σε όλο το χώρο, συμπληρώνοντας με το δικό τους τρόπο το εορταστικό κλίμα. Τα καιρικά φαινόμενα, η βροχή που έπεφτε από το πρωί και το τσουχτερό κρύο, γίνονταν ιδιαίτερα αισθητά μόλις άνοιγε η εξώπορτα.
     Μετά την προσευχή από το νοικοκύρη, τον Πέτρο, και όλους που σταυροκοπήθηκαν και τον συνόδεψαν στο «Πάτερ ημών», τα ποτήρια υψώθηκαν, ακολούθησαν οι ευχές κι αμέσως τα μαχαιροπίρουνα «πήραν φωτιά». Όσο πλησίαζαν μεσάνυχτα, η Αθηνά, η γυναίκα του, βοηθούμενη από τις δυο μεγαλύτερες κόρες τους και τις καλεσμένες τους, μάζεψαν τα πιάτα κι ετοίμαζαν τη βασιλόπιτα, για τη στιγμή της αλλαγής του χρόνου.
     Ο Πέτρος είχε «χαθεί» από το τραπέζι και όλοι τον αναζητούσαν, εκτός από την Αθηνά και τις δυο κόρες τους, που χαμογελούσαν σιωπηλά, προσπαθώντας να κρύψουν την έκπληξη που θα ακολουθούσε.
     Λίγα δευτερόλεπτα πριν τις δώδεκα, χτύπησε δυνατά η πόρτα. Η νοικοκυρά άνοιξε και, ω! τι έκπληξη! Ήταν ο αϊ-Βασίλης! Μπήκε μέσα με την κόκκινη στολή, το σκούφο του και τη μεγάλη άσπρη γενειάδα του! Με χειροκροτήματα και επιφωνήματα χαράς, έκπληξης και θαυμασμού τον καλωσόρισαν μικροί και μεγάλοι! Αμέσως όλοι έψαλλαν μαζί του τα κάλαντα κι εκείνος άνοιξε το σακούλι με τα δώρα που είχε στην πλάτη! Καθένα που έβγαζε από μέσα, φώναζε και το όνομα μικρών και μεγάλων και τους έδινε το δικό του.
     Ο μικρός Λευτέρης, το τρίτο παιδί του Πέτρου και της Αθηνάς, που σε λίγο θα έκλεινε τα τέσσερα, κοίταζε τον αϊ-Βασίλη με θαυμασμό και δέος! Μόλις πήρε το δώρο του στα χέρια του, τα ματάκια του έλαμψαν από χαρά! Κοίταζε μία αυτό, μία τον αϊ-Βασίλη, εκφράζοντας με το βλέμμα του την ευγνωμοσύνη του, απόλυτα βέβαιος ότι μπήκε ολοζώντανος ο άγιος στο σπίτι τους και τους μοίρασε δώρα!
     Μόλις όλοι είχαν πάρει τα δώρα τους, ο επισκέπτης φωτογραφήθηκε μαζί τους, τους χαιρέτισε κι έφυγε, να «πάει να μοιράσει τα δώρα του και σε άλλα σπίτια»! Μα τη στιγμή εκείνη, πάγωσε ξαφνικά το χαμόγελο και η χαρά στο πρόσωπο του Λευτέρη και χώθηκε στην αγκαλιά της μητέρας του!
    «Τι είναι, λεβέντη μου;», τον ρώτησε εκείνη, κάπως θορυβημένη από την ξαφνική αλλαγή της συμπεριφοράς του.
     Ο Λευτεράκης πλησίασε στο αυτί της μάνας του και, δείχνοντας με το δαχτυλάκι του τον «άγιο» που έφευγε, της λέει χαμηλόφωνα με δέος και απορία μαζί:
     «Μαμά!... Εκείνος φοράει τα παπούτσια το μπαμπά!...»!

 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 30.12.2021

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html