Αφιέρωμα στον μεγάλο Ευεργέτη του Λειβαρτζίου και των Καλαβρύτων Κωνσταντίνο Β. Κωνσταντίνου (1901-1983)

Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου σε νεαρή ηλικία

                      «Χάριν λαβών μέμνησο»

(αν δεχτείς μια χάρη, να τη θυμάσαι)

Μένανδρος  

 
     Από τις πλέον εμβληματικές μορφές Μεγάλων Ευεργετών του Λειβαρτζίου και των Καλαβρύτων είναι και ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου. Γεννήθηκε στο Λειβάρτζι το 1901. Δεξιοτέχνης Ηπειρώτης μάστορας-κτίστης ο πατέρας του, από τα μπουλούκια των Ηπειρωτών μαστόρων που "όργωναν" την Ελλάδα, έμεινε στο Λειβάρτζι και παντρεύτηκε την Ερασμία, χήρα σε νέα ηλικία του Ιατρού Μπρίμη. Επιδιώκοντας ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους ο «Μαστροβασίλης», τον Κωνσταντίνο (Ντίνο), τον Θεόδωρο (Λάκη) και τον Παναγιώτη, επιστρέφοντας από τη διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου, που κι εκεί δούλεψε, έφυγε για την Αμερική. Με την από εκεί οικονομική βοήθεια, ο Ντίνος σπούδασε στη Γερμανία και ειδικεύθηκε σε λιμενικά έργα. Ο Θόδωρος σπούδασε Θεολόγος-καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης. Υπηρέτησε σε πολλά σχολεία της χώρας μας και στο Σχολαρχείο Λειβαρτζίου που λειτουργούσε και ήταν στην ακμή του τότε, τη βιβλιοθήκη του οποίου πλούτισε με πολλούς τόμους σπάνιων βιβλίων. Εκτός από καθηγητής, ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία, γράφοντας πολλά αξιόλογα βιβλία, συμβάλλοντας σημαντικά στην Ελληνική Γραμματολογία. Για τα βιβλία του «Ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης» και «Εκκλησιαστική Ιστορία», που διδάσκονταν και στη Μέση Εκπαίδευση, βραβεύτηκε από το Υπουργείο Παιδείας. Ο τρίτος γιος του «Μαστροβασίλη» και της Ερασμίας, ο Παναγιώτης, έγινε γιατρός.

Οι αδελφοί Κωνσταντίνου
Από αριστερά προς δεξιά: Θεόδωρος, Κωνσταντίνος, Παναγιώτης

     Ως μηχανικός-λιμενιολόγος ο Κωνσταντίνος, διέπρεψε ιδρύοντας την κατασκευαστική εταιρία «ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ», με πολλά και μεγάλα έργα στο ενεργητικό της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μερικά από αυτά είναι στην Κρήτη, στην Ηγουμενίτσα, στην Τρίπολη της Λιβύης, τμήμα στο λιμάνι του Πειραιά, το λιμάνι Αστακού Αιτωλοακαρνανίας, άλλα λιμάνια στη Μέση Ανατολή, συμβάλλοντας σημαντικά στην οικονομία της χώρας μας.
     Στη γενέτειρά του, το Λειβάρτζι, κεφαλοχώρι των Καλαβρύτων, έκανε πολλές γενναιόδωρες προσφορές, όπως χρηματοδότηση έργων συντήρησης και επισκευής στο ηγουμενείο της ιστορικής μονής Αγίας Τριάδος και στο σχολείο. Εξ ίσου αξιόλογες και οι δωρεές στο χιονοδρομικό Κέντρο και στο γηροκομείο Καλαβρύτων, τμήμα δε της Δημοτικής βιβλιοθήκης της πόλης φέρει το όνομά του. Στην ιστορική μονή της Αγίας Λαύρας, έχει προσφέρει συλλογή με αρχαιολογικά ευρήματα και νομίσματα της περιοχής της Αρχαίας Ψωφίδος (ευχαριστώ τον συγγραφέα-λογοτέχνη Κωνσταντίνο Νικολόπουλο-Καμενιανίτη για την πληροφορία αυτή).

Η συντήρηση του επιβλητικού πύργου του ηγουμενείου 
της ιστορικής μονής Αγίας Τριάδος Λειβαρτζίου
φέρει την υπογραφή του Μεγάλου Ευεργέτη

     Η μεγάλη αυτή ευεργεσία, όμως, που άγγιξε περισσότερο την καρδούλα κάθε φτωχού «Λειβαρτζινόπουλου» και που πάντα θυμόμαστε με πολλή νοσταλγία και απέραντη ευγνωμοσύνη, είναι τα δώρα του κάθε χρόνο στους μαθητές των σχολείων Λειβαρτζίου και Λειβαρτζινού: Ένα ολοκαίνουργιο κοστουμάκι ή ένα ζευγάρι παπούτσια στα αγόρια, τα μοναδικά καινούργια που είχαμε οι περισσότεροι, και μια σχολική ποδιά στο κορίτσια. Τα δώρα του αυτά ήταν πάντα Χριστουγεννιάτικα, αφού έφταναν στα χέρια μας λίγες μέρες πριν τις σχολικές διακοπές των Χριστουγέννων.

Το σπίτι των Κωνσταντίνου στο Λειβάρτζι

     Η μεγάλη αυτή προσφορά ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, σε μια εποχή, δηλαδή, που η οικονομική κατάσταση των σπιτιών μας δεν ήταν και στα καλύτερά της, ειδικά μετά τα όσα άφησε πίσω του ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος και ο εμφύλιος που ακολούθησε. Κι αν αναλογιστεί κανείς ότι κάθε οικογένεια είχε τρία και τέσσερα και πέντε παιδιά στο σχολείο, μπορεί εύκολα να καταλάβει την οικονομική ανακούφιση που δινόταν στα φτωχά νοικοκυριά μας. Κι αν ακόμα αναλογιστεί ότι τα σχολεία Λειβαρτζίου και Λειβαρτζινού αριθμούσαν πάνω από 250 παιδιά, μπορεί κι εδώ να καταλάβει την οικονομική βαθειά ανάσα όλου του χωριού.

     Μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου το 1983, την προσφορά αυτή στους μαθητές συνέχισαν οι συγγενείς του, μέχρι την ημέρα που το σχολείο έκλεισε, τον Ιούνιο του 2012.
     Τα δώρα αυτά του αείμνηστου Μεγάλου Ευεργέτου μας, πάντα «στα μέτρα μας», που όπως προαναφέρθηκε ήταν και τα μοναδικά μας καινούργια, τα προσέχαμε ως κόρην οφθαλμού! Τα φοράγαμε στην εκκλησία, τις επίσημες ημέρες, στις παρελάσεις, όταν περιμέναμε τον επιθεωρητή. Πέρα από την ομοιομορφία, εκπέμπαμε και αξιοπρέπεια. «Πάλιωναν» μόνο όταν δεν μας… χωρούσαν πλέον, αλλά τίποτα δεν πετιόταν! Τα δίναμε σε μικρότερα παιδιά!
     Νοιώθοντας απέραντη την ευγνωμοσύνη στους γονείς του, ο Μεγάλος Ευεργέτης Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, αφιέρωσε στο ιστορικό μοναστήρι του χωριού, την Αγία Τριάδα, λείψανα τριών αγίων, ως αιώνιο μνημόσυνο σε αυτούς: Του αγίου Τρύφωνα, του αγίου Στυλιανού και του αγίου Αντωνίου. Στη χάλκινη λειψανοθήκη έχουν χαραχθεί οι λέξεις: «ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΡΑΣΜΙΑΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΜΟΥ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ».
     Υπηρετώντας πιστά τις Αξίες και τους σκοπούς του Συλλόγου Λειβαρζινών Αθήνας και το σημερινό Διοικητικό Συμβούλιο, υπό την προεδρία του κ. Παναγιώτη Φράγκου, σε συνέχεια παρόμοιων προηγούμενων εξαιρετικών και πολύ αξιέπαινων δραστηριοτήτων του, ετοιμάζει αναθηματική στήλη προς τιμή και μνημόσυνο εις τους αιώνες του Μεγάλου Ευεργέτη, η οποία σύντομα θα λάβει τη θέση της στο σχολείο. Να σημειωθεί ακόμα εδώ, πως η μεγάλη βιβλιοθήκη του σχολείου, πρότυπο Κέντρο Λαογραφίας και Λειβαρτζινής Παράδοσης (ΚΕ.ΛΑ.ΛΕΙ.ΠΑ.) σήμερα, ιδρυθείσα και αυτή από το Σύλλογο και με τις άοκνές φροντίδες, την προσωπική εργασία και συντονισμό του κ. Φράγκου, έχει το όνομα του καθηγητή και συγγραφέα Θεοδώρου Β. Κωνσταντίνου.
 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 15.12.2021

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html