Τί ήταν «ο γύρος του κρεβατιού» ή «κρεβατόγυρος»;

     Σε προηγούμενα χρόνια και ειδικά στα σπίτια των αγροτικών περιοχών, η θέση των κρεβατιών, είτε μονά είτε διπλά, δεν ήταν στη μέση του δωματίου, όπως συνηθίζεται σήμερα, αλλά σε κάποια άκρη -σε μια «γωνία»- για την εξοικονόμηση χώρου. Το αυτοσχέδιο ξύλινο κρεβάτι με σανίδες και στρώμα από μαλλί προβάτου ή «μπούσ(ι)α» (φύλλα καλαμποκιού), αντικατέστησε σταδιακά το μεταλλικό, αρκετά πριν μπει στη ζωή μας το ξύλινο-έπιπλο. Το στρώμα του, με «γέμισμα» από μαλλί προβάτου ήταν ζεστό, άρα και ιδανικό για τη χειμερινή περίοδο, ενώ αυτό με μπούσ(ι)α για το καλοκαίρι.
     Ο χώρος κάτω από το κρεβάτι ήταν, σχεδόν πάντα, και μια μικρή αποθήκη, στην οποία «έκρυβαν» διάφορα αντικείμενα, όπως βαλίτσες με ρούχα, δοχεία με λάδι ή τυρί, κιβώτια με μικροπράγματα κλπ. Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, όμως, δεν ήταν ό,τι καλύτερο μια τέτοια εικόνα σ’ ένα σπίτι και μάλιστα γιορτινές μέρες. Γι’ αυτό, στο πλάι και περιμετρικά έβαζαν μια στενή λωρίδα από σεντόνι, όμορφα κομμένη και ραμμένη, στο κάτω μέρος της οποίας είχαν ράψει καλοκεντημένη πλατειά δαντέλα. Άλλες φορές πάλι, ήταν όλος ο γύρος μια καλοκεντημένη δαντέλα, μεγάλου πλάτους. Πέρα από την κάλυψη που παρείχε στα αποθηκευμένα πράγματα, είχε και διακοσμητικό χαρακτήρα, προσδίδοντας ξεχωριστή αρχοντιά. Εναλλακτικά, και ειδικά σε κρεβάτια πολυσύχναστων δωματίων, χρησιμοποιούσαν ως κρεβατόγυρο κάποιο καλαίσθητο ύφασμα.
     Σημείωση για την εικόνα της ανάρτησης: Προέρχεται από «αναπαράσταση του Λειβαρτζινού σπιτιού», στο Κέντρο Λαογραφίας και Λειβαρτζινής Παράδοσης, (ΚΕ.ΛΑ.ΛΕΙ.ΠΑ.) που έκλεισε ήδη δέκα χρόνια λειτουργίας το 2023. Για το Λειβαρτζινό σπίτι και το  Κέντρο Λαογραφίας και Λειβαρτζινής Παράδοσης μπορείτε να δείτε/διαβάσετε περισσότερα σε άλλο αφιέρωμά μας, ΕΔΩ. 

 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 15.5.2023

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html