Οι παραδοσιακές συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής σήμερα

 

 

     Οι γιορτινές-χρονιάρες ημέρες είναι πάντα συνδυασμένες με το καλό φαγητό, που οι «παλιές» νοικοκυρές είχαν μυηθεί από μητέρες και γιαγιάδες στις πανηγυρικές διαδικασίες και το τελετουργικό της ετοιμασίας και παρασκευής του. Η δε διδασκαλία των παραδοσιακών/σπιτικών συνταγών ζαχαροπλαστικής, είχε πάντα μια άλλη, εορταστική αίγλη. Δασκάλες πάντα οι μεγαλύτερες, που έβαζαν όλη τους την τέχνη και τη μέθοδο διδασκαλίας, άλλοτε με αυστηρούς κι άλλοτε με παιχνιδιάρικους τρόπους, για να κάνουν το μάθημα να αφομοιωθεί καλύτερα. Μαθήτριες οι νεότερες και τα μικρά παιδιά, ιδίως κορίτσια, που στα πολυμελή «τμήματα»-στις μία, δύο, τρεις ή και περισσότερες οικογένειες που ζούσαν κάτω από την ίδια στέγη, έκαναν και τη διδασκαλία εορταστική. Ο συναγωνισμός, από την άλλη, και το αυξημένο ενδιαφέρον των μαθητευομένων να αφομοιώσουν τα διδασκόμενα και να εξασφαλίσουν καλή «βαθμολογία», έφερναν γρήγορα τα επιθυμητά αποτελέσματα. Μα ήταν και μια εικόνα μαγική, με τα παιδιά αλευρωμένα και γεμάτα ζυμάρια, να κάνουν το εορταστικό κλίμα παιχνίδι και τα χέρια όλων γεμάτα, σαν μέλισσες! Και πώς να ξεχαστούν και οι μοσχοβολιές από τα γνήσια υλικά, σπιτικά και αυτά, όπως το βούτυρο, που γέμιζαν την ατμόσφαιρα, όχι μόνο του σπιτιού, αλλά και όλης της γειτονιάς! Πανηγύρι κι όταν σε λίγο ο φούρνος άναβε να τα ψήσει κι όταν έβαιναν ζεστά-ζεστά, οι μοσχοβολιές και οι γεύσεις ήταν θεϊκές! Αμβροσία! Αναμφισβήτητα και η παρασκευή δι' ιδίων χειρών, έκανε το κάθε τι πολύ νοστιμότερο και απολαυστικότερο.
     Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και οι αποστάσεις και οι τρόποι που ζούμε δεν διευκολύνουν τη μετάδοση της γνώσης κι έτσι πολλά ξεχνιούνται. Αλλού υπεισέρχονται εκπολιτισμένες «προσμίξεις» και η ατόφια παράδοση «πάει περίπατο». Αν προσθέσουμε την αποφυγή κοπιαστικών εργασιών (π.χ. το χειροποίητο άνοιγμα φύλλου) και την ευκολία της προμήθειας εορταστικών εδεσμάτων από το εμπόριο, η παράδοση συνεχώς εκφυλίζεται και αποξενώνεται όλο και περισσότερο.
    Τη γιαγιά, τη μάνα, τη θεία δασκάλα των παραδοσιακών συνταγών έχουν «αντικαταστήσει» εν πολλοίς οι συνταγές μέσα από τα περιοδικά, την τηλεόραση, το διαδίκτυο και σε μικρότερη κλίμακα το ραδιόφωνο. Όσο, όμως, κι αν μπορούν να λογιστούν παραδοσιακές οι συνταγές αυτές, όσο κι αν προσπαθούν να μαγνητίσουν τηλεθεατές και αναγνώστες, καμία σχέση δεν έχουν με την αίγλη της διά ζώσης διδασκαλίας. Πέρα από την ψυχρή εικόνα του «γυαλιού», η αμεσότητα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων είναι μηδενική.
 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 23.12.2020

https://nikolpapak.blogspot.com/2017/05/blog-post_22.html