Κερκόπορτα η κακή χρήση της γλώσσας μας

     Καθημερινά και πολλές φορές την ημέρα τον τελευταίο καιρό, τα αισθητήρια όργανα της ακοής και της όρασής μας βομβαρδίζονται κατακλυσμιαία με ορολογίες που εισβάλλουν ή επιχειρούν να εισβάλουν στη παιδεία μας. Κι ενώ διαπρεπέστατοι γλωσσολόγοι μας προτρέπουν και επιμένουν να χρησιμοποιούμε Ελληνικές ονομασίες για «συνέπειες» της πανδημίας, όπως ταχυμεταφορές, απαγόρευση κυκλοφορίας, παραλαβή εμπορευμάτων από μακριά, εμείς επιμένουμε πεισματικά να «εκμοντερνιστούμε».
     Ένα άρθρο του πολύ γνωστού ιστορικού, αείμνηστου Σαράντου Καργάκου, είχε τον τίτλο «και στο παρελθόν η Ελλάς έπεσε αλλ’ ουδέποτε ξέπεσε». Αναρωτιέται κανείς, μήπως η επιμονή στο πτώση (πέσιμο), φέρει και τον «ξεπεσμό». Δεν είναι πτώση να γράφουμε «γκρίκλις» εμείς οι Έλληνες, που η γλώσσα μας είναι μήτρα όλων των γλωσσών του κόσμου; Δεν είναι πτώση όταν οι πινακίδες πολλών Ελληνικών καταστημάτων (εντός Ελλάδος) έχουν ξενικές ονομασίες; Δεν είναι πτώση όταν κάποιος θέλοντας να στηλιτεύσει όλα αυτά, γράφει χωρίς κανένα τονισμό στο κείμενό του (πραγματικό γεγονός)! Ενδεικτικά τα παραδείγματα και ίσως μεμονωμένα, αλλά κάθε μεμονωμένο παράδειγμα μπορεί να είναι και μια κερκόπορτα.  Στον αντίποδα, η στάση ενός φύλακα του μουσείου του Λούβρου, που κατέβασε το κεφάλι του από ντροπή, επειδή δεν ήξερε την ονομασία του αγάλματος της Νίκης της Σαμοθράκης στα Ελληνικά (πραγματικό γεγονός και αυτό)! 
     Είναι οδυνηρή η μέχρι σήμερα διαπίστωση του αποτελέσματος των συνεχών και «μεγάλων εκπτώσεων» στη Παιδεία, που στην αρχή δεθήκαμε παθητικά, αλλά πολύ γρήγορα φτάσαμε να τις χρησιμοποιούμε ενεργητικά.  
 

Νίκος Χρ. Παπακωσταντόπουλος, 18.12.2020

https://nikolpapak.blogspot.com/2017/05/blog-post_22.html