Βιβλιοπαρουσίαση

«ΧΟΡΩΔΙΕΣ ΑΓΓΕΛΩΝ»

Συγγραφέας: Βασίλης Γιάννης

Αυτοέκδοση

     Είναι αναμενόμενο όταν βαδίζεις σε πνευματικά μονοπάτια να συναντάς κι άλλους συνοδοιπόρους. Ένα τέτοιο, πολύ ευχάριστο συναπάντημα είχα πρόσφατα με τον κ. Βασίλη Γιάννη, που σε μια πολύ αυθόρμητη και γεμάτη αισθήματα προς το πρόσωπό μου κίνησή του, μου χάρισε ένα βιβλίο του, με τίτλο «ΧΟΡΩΔΙΕΣ ΑΓΓΕΛΩΝ».

     Ότι καλύτερο, σκέφθηκα, μόλις διάβασα τον τίτλο και είδα την εικόνα του εξωφύλλου,  «εναρμονισμένα» με τις μέρες Χριστουγέννων που διανύουμε. Το πνεύμα των ημερών ήταν ένας λόγος παραπάνω που με «ανάγκασαν» να το ανοίξω αμέσως. Μα το άνοιγμα έφερε την καθήλωση και η καθήλωση και την απνευστί ανάγνωσή του! Είναι πράγματι μια πνευματική δημιουργία που βρίθει περιγραφής και συναισθημάτων, με την εγρήγορση και τη συγκίνηση να υπερτερούν.

     Είναι αλήθεια ότι μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων είμαστε χορτασμένοι από υλικά αγαθά, αλλά πένητες σε πνευματικά. Οι κοινωνίες μας δεν αποτελούνται από κοινωνίες Αγγέλων. Οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, όμως, οι ακέραιοι άνθρωποι, οι πνευματικά καλλιεργημένοι, οι κήρυκες της αγάπης-παραδείγματα κάθε Θείας παρακαταθήκης, είναι ο σπόρος. Και ο σπόρος είναι πάντα σε μικρές ποσότητες, όμως η παραγωγή είναι μεγάλη. Αυτό είναι και ένα από τα μηνύματα του βιβλίου, στα τρία θέματα, διηγηματικού-μυθιστορηματικού αλλά και βαθειά θρησκευτικού περιεχομένου: «Δώρο Χριστουγέννων», «Λίμνη από βροχή», «Ο διψασμένος βασιλικός».

     Διαβάζοντας το έργο, ερχόταν συνεχώς στη μνήμη μου η ευχή προς τον φύλακα Άγγελο του καθενός μας, την ύπαρξη του οποίου φοβάμαι ότι πολλοί αγνοούμε: «Άγιε Άγγελε, ο εφεστὼς της αθλίας μου ψυχής και ταλαιπώρου μου ζωής, μη εγκαταλείπης με τον αμαρτωλόν, μηδὲ αποστής απ᾿ εμού δια την ακρασίαν μου[…]». Φύλακας άγγελος όμως, μπορεί να είναι και κάποιος άνθρωπος της «διπλανής πόρτας» και η τυχαία (ή μη τυχαία) παρέμβασή του στη δύσκολη στιγμή να είναι σωτήρια  κι αυτό πολλοί το έχουμε διαπιστώσει και ομολογήσει.

     Μέρες που έρχονται, λοιπόν, ας μαλακώσουμε τις καρδιές μας και ας τις κάνουμε σαν των παιδιών. Μην ξεχνάμε ότι «των γαρ τοιούτων εστὶν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθαίου ΙΘ, 14).

 

Αγαπητέ Βασίλη,

     Η ανθρώπινη, η ζεστή καλημέρα σου στις τυχαίες μέχρι τώρα συναντήσεις μας στο δρόμο, κατεδείκνυαν την ευγένειά σου, το επίπεδό σου και την πνευματική σου καλλιέργεια. Η αυθόρμητη κι ευγενική χειρονομία σου να που προσφέρεις ένα πνευματικό σου «παιδί», το επιβεβαίωσε με τον πιο ηχηρό τρόπο! 

     Τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας, αλλά και «σπορά» το γράψιμο. Συνέχισε, λοιπόν, αγαπητέ μου φίλε, να εκφράζεσαι, να επικοινωνείς, αφού τόσο όμορφα το κατέχεις και το μπορείς! Συνέχισε και τη γόνιμη σπορά σου! «Αν δεν σπείρουμε, τί θα φάμε κι εμείς και τα παιδιά μας;», ήταν πάντα μια αγαπημένη ερώτηση/ατάκα του πατέρα μου. Μην ξεχνάμε ότι ο σπόρος δεν φυτρώνει πάντα αμέσως! Θα φυτρώσει, όμως, όταν έρθει ο καιρός του!

     Είναι πολλές οι φορές που βλέπουμε κάποιο έργο χωρίς να μπορούμε να δούμε τον κατασκευαστή του. Χωρίς σκέψη τότε, λέμε ότι κατασκευάστηκε από το «τίποτα», όπως πολύ εύστοχα το επισημαίνεις στο βιβλίο σου. Σ’ αυτούς τους ζοφερούς καιρούς του «τίποτα», το αξιόλογο πνευματικό σου έργο είναι ομολογία πίστεως και «πας όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω κἀγὼ εν αυτώ έμπροσθεν Του Πατρός μου του εν ουρανοίς (Ματθαίου Ι, 32).

     Μαζί με τις ευχές μου για «καλά Χριστούγεννα», με όλους τους αγαπημένους σου, εύχομαι πάντα να συνοδεύουν κάθε βήμα σου χορωδίες Αγγέλων!

 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 13.12.2020

( Σύντομο βιογραφικό σημείωμα δείτε ΕΔΩ )