Κι αν το κοπάδι πούλησα
κι άφησα το μαντρί μου,
τη γκλίτσα δεν την κρέμασα*
κι ούτε ξεχνώ τη γη μου.
Δεν ήταν μόνο στήριγμα
και σκήπτρο αρχηγικό μου
σε κάθε μου περίπατο
τα βράδια στο χωριό μου.
Και συντροφιά μου ήτανε
σε ράχες και λειβάδια
τα μυστικά μου ήξερε,
στης νιότης μου τα χνάρια.
Μα τώρα, στ’ ανηφόρισμα,
έμεινε μοναχή της.
Με τη μαγκούρα περπατώ
που είναι… αδελφή της!
-----------------------
*
Συνηθίζεται να λέγεται, ως παροιμιώδης έκφραση, πως όταν ο βοσκός πουλήσει ή «χαλάσει» το κοπάδι, «κρεμάει»
και τη γκλίτσα, δηλαδή, δεν τη χρησιμοποιεί άλλο.
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 18.5.2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου