Εσένα που ετάχθηκες
τον πόνο να γλυκαίνεις,
στον άρρωστο να γέρνεις,
χαρίζοντας στοργή,
ποτίζεις την ελπίδα
και γίνεσαι σφραγίδα
σ’ αγάπη αληθινή.
Εσύ στο καλωσόρισμα
κι εσύ πρωταναγγέλλεις
την ώρα π’ ανατέλλει
η νέα η ζωή.
Και με καρδιά σφιγμένη,
εσύ είσαι ταγμένη
στην ύστερη στιγμή.
Στα μάτια σου τη μάνα του
βλέπει ο πονεμένος.
Κι όταν θεραπευμένος
στο σπίτι του γυρνά,
κι εσύ το έχεις νοιώσει
πως κάτι έχεις δώσει
να σου χαμογελά.
Στην πόρτα του Παράδεισου,
διάπλατ’ ανοιγμένη,
εκεί σε περιμένει
Θεία πληρωμή,
για να σε στεφανώσει
για όσα έχει δώσει
η αγάπη σου στη γη.
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 15.3.2020
(Σύντομο βιογραφικό δείτε ΕΔΩ )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου