«Ούτε γάτα, ούτε ζημιά»:

Μια μοναδική εμπειρία από τους «Ταξιδευτές της Πρόζας»!

     Κάποιες προσωπικές μου εκκρεμότητες στην Αχαϊκή πρωτεύουσα, συνδυάστηκαν με τη θεατρική παράσταση «ούτε γάτα, ούτε ζημιά», των «Ταξιδευτών της Πρόζας, στις 3/7/2019. Ήταν μεγάλη η επιθυμία μου, διακαής θα έλεγα, να παρακολουθήσω τη θεατρική αυτή παράσταση, γιατί εκτός της αξιοσύνης που διακρίνει όλη την εξαίρετη θεατρική αυτή ομάδα, έχω και παραπάνω λόγους, τους οποίους θα δείτε στη συνέχεια.

     Αφού, λοιπόν, τακτοποίησα τις άλλες προσωπικές μου εκκρεμότητες στην αγαπημένη μου πόλη, δεν έχασα την ευκαιρία να  την περπατήσω, παρά τη ζέστη που είχε. «Συνάντησα» έτσι πολλούς γνωστούς δρόμους της, τους οποίους είχα «γνωρίσει», πριν ακόμα γνωρίσω την πόλη! Συγκεκριμένα αναφέρομαι στις ραδιοφωνικές διαφημίσεις καταστημάτων της Πάτρας από το σταθμό του Μεσολογγίου στη δεκαετία του 1960! Μαζί με την νοσταλγία και τους κάποιους αναστεναγμούς που έβγαιναν για τα χρόνια που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, «θέλοντας και μη» ξανάγινα για λίγο παιδί πρώτης σχολικής ηλικίας!

     Με το που έφτασα στη αυλόπορτα του 46^ου Δημοτικού Σχολείου  στην περιοχή Γηροκομείου, εκεί δινόταν η παράσταση, αντίκρισα έναν πραγματικά οργασμό εργασιών, με πολλή διάθεση, πολύ κέφι και πολλή θέληση από τα ίδια τα μέλη της ομάδος, παρ' όλο που η ίδια διαδικασία ακολουθείται σχεδόν κάθε μέρα! Παρά την απογευματινή ζέστη και τον ιδρώτα τους που έτρεχε ποτάμι, έστηναν οι ίδιοι τα σκηνικά, προσέχοντας κάθε λεπτομέρεια! Αμέσως, σχεδόν, με την δική μου άφιξη και τέσσερα ανίψια που με συνόδευαν, ήλθε στο χώρο και η Φιλόλογος φίλη μου και φίλη των «Ταξιδευτών», κ. Παναγιώτα Λάμπρη. Τους εναγκαλισμούς και τους ασπασμούς ακολούθησε ένα συνεχές τιτίβισμα μέχρι την έναρξη της παράστασης, αφού ήταν πάρα πολλά αυτά που θέλαμε όλοι μας να πούμε μέσα σε λίγη ώρα…

     Το φιλοθεάμον κοινό όλο και γέμιζε τις κερκίδες του γηπέδου του σχολείου και λίγο αργότερα η παράσταση άρχισε. Παρ’ όλο που το έργο αυτό του Ελληνικού Κινηματογράφου, του Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου είναι πασίγνωστο και το έχουμε δει και ξαναδεί πολλές φορές στην τηλεόραση με ηθοποιούς μεγάλου βεληνεκούς, η «δουλειά» των «Ταξιδευτών της Πρόζας» δεν ήταν καθόλου ερασιτεχνική και τους απολαύσαμε με πολλές αισθήσεις!

     Οι ερασιτέχνες, αλλά με άνεση, πληρότητα και «αέρα» επαγγελματία ηθοποιοί, κατακτούν τους θεατές τους, γιατί δίνουν με την ψυχή τους τις παραστάσεις τους. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα με μεγαλύτερο βάθος: Έχοντας υπηρετήσει στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία σε Υγειονομικές Δομές και Δομές της Πρόνοιας, έχω νοιώσει/βιώσει από κοντά την επιθυμία για ψυχαγωγία ανθρώπων που την έχουν ανάγκη πολύ περισσότερο από όλους εμάς. Την προσφορά των «Ταξιδευτών» εκεί, δεν μπορούν να βρεθούν λόγια να την περιγράψουν, παρά μόνο να υποκλινόμαστε! Θα πω τούτο μόνο, που έχει ειπωθεί δια στόματος φιλανθρωπικής ομάδος επισκεπτών σε Ιδρύματα Πρόνοιας και είναι πραγματικότητα: «Ερχόμαστε σ’ αυτούς τους συνανθρώπους μας, πιστεύοντας ότι μπορούμε να τους δώσουμε κάτι από το τον εαυτό μας. Το αποτέλεσμα, όμως, είναι ότι φεύγοντας, διαπιστώνουμε ότι έχουμε πάρει περισσότερα από όσα μπορούμε κάθε φορά να δώσουμε»!!!   

     Αξιοσημείωτο είναι ότι ένας μεγάλος αριθμός θεατών, τόσο την ημέρα εκείνη, όσο και σε όλες τις παραστάσεις των «Ταξιδευτών», είναι νέα παιδιά, που έχει κι αυτό τη σημασία του. Σκέφτεται κανείς: Όσο υπάρχουν τέτοιες ομάδες, που παρέχουν παιδεία και πολιτισμό και «μαζεύουν» τη νεολαία από άλλες, και όχι πάντα με καλό όνομα δραστηριότητες, τίποτα δεν έχει χαθεί!

    Οι προσωπικές μου σχέσεις με τη θεατρική ομάδα, στηρίζονται σε δύο σταθερούς και δυνατούς λόγους: Ο πρώτος, γιατί το χωριό μου το Λειβάρτζι και κατά τους «Ταξιδευτές της Πρόζας «το χωριό της καρδιάς τους»(!), ήταν από τα πρώτα που επισκέφθηκαν και ψυχαγώγησαν. Έχουν αναπτυχθεί ισχυρές σχέσεις φιλίας μεταξύ τους και μεταξύ των συγχωριανών μου, που το επισκέπτονται συχνά. Αλλά και την εκατοστή και διακοσιοστή παράστασή τους, εκεί τη γιόρτασαν!  Και ο δεύτερος λόγος, γιατί η τιμητική πρόταση της κ. Αφροδίτης Σκαλτσά-Δημητρακοπούλου για την παρουσίαση του βιβλίου μου «Επιλεγμένα (ποιήματα-διηγήματα)» στην Πάτρα, που υποστηρίχτηκε από το Σύλλογο Γυναικών Αγίου Βασιλείου, τη Λέσχη Ανάγνωσης του ίδιου Συλλόγου «Ομάδα», τους «Ταξιδευτές της Πρόζας» και το Σύλλογο Λειβαρτζινών Πάτρας, σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία και οφείλω σε όλους ευγνωμοσύνη (διαβάστε περισσότερα εδώ ).

                                         

Λίγα λόγια για τους «Ταξιδευτές της Πρόζας»

     Η θεατρική ομάδα «Ταξιδευτές της Πρόζας», δημιουργήθηκε το 2008, κατόπιν πρότασης της ταμίου της τότε «Ενώσεως Καλαβρυτινών Πάτρας», κ. Αφροδίτης Σκαλτσά-Δημητρακοπούλου και αμέσως στελεχώθηκε από ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο.

     Η ομάδα αυτή έθεσε ως στόχο της να πηγαίνει στα χωριά τα καλοκαίρια, καθώς και όπου αλλού τους καλούν (π.χ. σε οίκους ευγηρίας, ΚΑΠΗ, Συλλόγους, Προνοιακά Ιδρύματα κλπ), για να προσφέρει απλόχερα το γέλιο και τη χαρά, με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ! Απόλυτα δικαιολογημένα, λοιπόν, οι «Ταξιδευτές της Πρόζας» έχουν χαρακτηριστεί «λαϊκό μπουλούκι της προσφοράς», δεδομένου ότι πέραν της δωρεάν παροχής της ψυχαγωγίας, η ομάδα βοηθά τους σκοπούς και την ενίσχυση οικογενειών και ιδρυμάτων που έχουν ανάγκη από υλικά αγαθά. Επιβάλλεται να τονισθεί ακόμα, πως με τη λήξη του καλοκαιριού του 2019 θα «αγγίξουν» τις τετρακόσιες παραστάσεις! Για το καλοκαίρι του 2019, ανεβάζουν την κωμωδία «ούτε γάτα, ούτε ζημιά» και είναι αφιερωμένη στην Πατρινή πολυβραβευμένη Συγγραφέα και Δημοσιογράφο Τουρισμού κ. Θεοδώρα Μαρούδα-Ανεστοπούλου.

     Ακολουθούν τέσσερα σύντομα ενδεικτικά βίντεο με μικρά στιγμιότυπα από το έργο:

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 5.7.2019

( Για σύντομο βιογραφικό πατήστε  εδώ )