Νικόλαος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος BLOG

Η ομιλία μου - επίλογος στην παρουσίαση του βιβλίου μου

«Επιλεγμένα (ποιήματα-διηγήματα)»

το Σάββατο 13 Απριλίου 2019

στην αίθουσα του πρώτου ορόφου

του Παμπελοποννησιακού Σταδίου Πατρών

Βροχή οι αναρτήσεις στο διαδίκτυο και καταιγισμός διθυραμβικών σχολίων, τιμητικών και επαινετικών πάντα, για την εκδήλωση πρωτίστως και για την ταπεινότητά μου δευτερευόντως! Ο λόγος για την παρουσίαση του βιβλίου μου «Επιλεγμένα (ποιήματα-διηγήματα)» στην αίθουσα εκδηλώσεων του πρώτου ορόφου του ΠΑΜΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ, στις 13.4.2019, παρουσία και του Δημάρχου Καλαβρύτων κ. Γεωργίου Λαζουρά.

Οι πολλές, πάμπολλες αναρτήσεις στο διαδίκτυο έχουν κάνει ευρέως γνωστό το θέμα, γι’ αυτό και δεν θα «επιμείνω» σ’ αυτό. Δεν θα ήταν αντικειμενικό, άλλωστε. Κρατάω στο κεντρικότερο σημείο της καρδιάς μου την αγάπη όλων: διοργανωτών, ομιλητών, συντελεστών παρευρισκομένων! Θα μου επιτραπεί, όμως, να υπογραμμίσω μια παράγραφο από το άρθρο της ηλεκτρονικής εφημερίδας https://www.kalavrytanews.com/ , που πραγματικά νοιώθω ότι «έπιασε το σφυγμό μου»:

[…]Αξίζει να σημειώσουμε ότι στην αποφώνησή του ο πατριδολάτρης συμπατριώτης μας, επεσήμανε πως μεγαλύτερη βαρύτητα για τον ίδιο μέσα από τις πνευματικές του δημιουργίες και εκδηλώσεις, είναι που προβάλλεται το χωριό του, το Λειβάρτζι, και γενικότερα ο τόπος μας![…].

Θεωρώντας ότι το θέμα έχει καλυφθεί «πανταχόθεν», λοιπόν, θα περιοριστώ να παραθέσω την ομιλία μου, με την οποία έκλεισε και η εκδήλωση:

« Κύριε Δήμαρχε, αγαπητοί διοργανωτές, φίλες και φίλοι,

Είναι κάποιες ξεχωριστές στιγμές με κάποια ξεχωριστά συναισθήματα που πραγματικά σου σημαδεύουν ανεξίτηλα τη ζωή. Δεν βρίσκω λόγια να πω τίποτα περισσότερο, παρά να σας ευχαριστήσω από καρδιάς όλους. Αρκετοί από σας διανύσατε πολλές δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιόμετρα για να παρευρεθείτε εδώ σήμερα. Να σημειώσω παράλληλα, πως στους δύσκολους καιρούς που μας έχουν ξημερώσει, πνευματικές συγκεντρώσεις όπως αυτή εδώ απόψε, είναι φάρος ελπίδας και προσανατολισμού.

Ευχαριστώ, λοιπόν, εν πρώτοις, τους οικοδεσπότες για την άψογη διοργάνωση, την Πρόεδρο του Συλλόγου Γυναικών Αγίου Βασιλείου, την κ. Τασία Μπιρλή, που η ίδια είναι και υπεύθυνη της Λέσχης Ανάγνωσης «ΟΜΑΔΑ» του Συλλόγου. Στο πρόσωπό της ευχαριστώ όλο το Σύλλογο και όλη την ΟΜΑΔΑ. Ευχαριστώ τον συδιοργανωτή Πρόεδρο του Συλλόγου Λειβαρτινών Πάτρας κ. Βασίλη Θούα, και στο πρόσωπό του όλο το Σύλλογο, που είναι και συγχωριανοί μου. Σας ευχαριστώ και για τη φιλοξενία και για τα κολακευτικά λόγια που είπατε για την ταπεινότητά μου.

Θέλω ακόμα να ευχαριστήσω για τις τέλειες απαγγελίες των ποιημάτων και την απόδοση των κειμένων. Και δεν θα χάσω την ευκαιρία να εξάρω την προσφορά των «Ταξιδευτών της Πρόζας». Το θέατρο δεν είναι μόνο ψυχαγωγία. Είναι και διδασκαλία, και κάποιες φορές κυρίως διδασκαλία. Και οι «Ταξιδευτές της Πρόζας» δίνουν δυναμικά το παρόν και στο ποιείν ήθος. Ήξεραν πολύ καλά το λόγο οι αρχαίοι μας πρόγονοι που επεδείκνυαν μεγάλη σημασία στον τομέα αυτό και κάθε πόλη είχε το δικό της θέατρο.

Και βέβαια, δεδομένες οι ευχαριστίες μου στον κ. Δήμαρχο και στους κύριους ομιλητές. Τον Κωνσταντίνο Νικολόπουλου-Καμενιανίτη και την Παναγιώτα Λάμπρη.

Εκτός από συμμαθητές στα γυμνασιακά χρόνια με τον Συγγραφέα, λογοτέχνη και τ. Αντιπρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών Κωνσταντίνο Νικολόπουλο-Καμενιανίτη, μας συνδέουν πολλές ακόμα ιδιότητες και δεσμοί, που τους ακούσατε πριν από λίγο από τον ίδιο. Ο Κώστας πίστεψε πολύ νωρίς στην ταπεινή μου πένα και μου έδωσε πρώτος τον τίτλο του συγγραφέα. Μα δεν έμεινε εκεί. Στα πρώτα δειλά λογοτεχνικά μου βήματα με κράτησε από το χέρι, όπως και πάντα μου δίνει το χέρι του. Και σήμερα μιλάει με τα κολακευτικότερα λόγια για την ελαχιστότητά μου. Κώστα μου, σ’ ευχαριστώ πολύ!

Με την εκπαιδευτικό, ερευνήτρια, συγγραφέα, λογοτέχνη, λαογράφο Παναγιώτα Λάμπρη, καθώς και με την πολύ πλούσια και πολυδιάστατη ακόμα πνευματική της δράση, γνωριστήκαμε σε εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη το 2008. Έκτοτε συμπορευόμεθα και πνευματικά και ως πολύ καλοί φίλοι. Να υπογραμμίσω ότι η Παναγιώτα είναι τρεις φορές δική μας: Μία φορά, γιατί προέρχεται από τα νερά της συζύγου μου, την Ήπειρο. Άλλη μία γιατί υπηρέτησε στο παρελθόν στο Αίγιο και ήταν μέλος του συνδέσμου Εκπαιδευτικών Αιγίου και Καλαβρύτων. Και μία τρίτη φορά, γιατί σήμερα διδάσκει εδώ στην Πάτρα. Γιώτα μου, Σ’ ευχαριστώ πολύ! Κρίμα που δεν είμαστε κοντύτερα, να ανταμώνουμε πολύ πιο συχνά!

Το γράψιμο είναι τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας. Είναι όμως και μοναχική ενασχόληση και αισθάνομαι πολλές φορές «παρών-απών» από την οικογένειά μου. Ευχαριστώ και τις τρεις μούσες μου, που πάντα με εμπνέουν με την αγάπη τους, τη δροσιά τους και την ομορφιά τους, τη σύζυγό μου Ελένη και τις δυο κόρες μας, τη Μαρίνα και την Αγγλική, τόσο για τη στήριξή τους όσο για την κατανόησή τους και, κάποιες φορές για την ανοχή τους! Τα δυο κορίτσια μας δεν μπόρεσαν να είναι μαζί μας απόψε…

Από τα βιβλία που βρίσκονται εδώ και που μπορείτε να πάρετε, κανένα δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Οι εισπράξεις απλά καλύπτουν τις ανάγκες έκδοσης, αφού όλα έχουν αυτοχρηματοδοτηθεί. Τρία μόνο εξ αυτών εκδόθηκαν με χορηγίες, και οι εισπράξεις τους είναι για σκοπούς και αναφέρονται στα ίδια τα βιβλία.

Κα Σκαλτσά-Δημητρακοπούλου, Αφροδίτη μου αγαπημένη, σε αφήνω για το τέλος και θα δεις το γιατί. Πριν το τέλος, όμως, θέλω να πω τούτο: ένα μεγάλο και ξεχωριστό ευχαριστώ σε όλους, γιατί έμμεσα μέσα από αυτή την εκδήλωση προβάλλεται το λατρεμένο μου χωριό και το χωριό της μητέρας μου, που είναι κι αυτό χωριό μου και για εμένα αυτό είναι το μείζον και το λέω με πολλή συγκίνηση.

Αφροδίτη μου! Αγαπημένη φίλη και φίλη του χωριού μου, υπερηφανεύομαι και υπερηφανευόμαστε όλοι μας πάρα πολύ όταν λες, και ξέρω ότι το νοιώθεις, «χωριό της καρδιάς σου» το Λειβάρτζι! Η αποψινή εκδήλωση ξεκίνησε από τη δική σου τιμητική πρόταση. Και είσαι εσύ που κίνησες και πρωτοστάτησες στις διαδικασίες, σε συνεργασία με τον Πρόεδρο του Συλλόγου Λειβαρτζινών Πάτρας, την αγαπητό μας Βασίλη Θούα. Σαν ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης στην εξαιρετική τιμή που μου κάνεις, θέλω να σου αφιερώσω ένα βιβλίο, που σχεδόν έχει ολοκληρωθεί, αλλά ακόμα δεν έχει εκδοθεί. Είναι μία προσπάθεια, με την οποία θα επιχειρήσω να «κολυμπήσω λίγο στα βαθειά». Συγκεκριμένα, πρόκειται για θεατρικό, στο οποίο το κωμικό και το συναισθηματικό στοιχείο, είτε εναλλάσσονται, είτε συνυπάρχουν. Ο τίτλος που του έχω δώσει είναι «ζωοκτονία εξ αμελείας» και σου το αφιερώνω με όλη μου την αγάπη, και αν δεν έχεις αντίρρηση να το προλογίσεις! Είσαι η πλέον ειδική! ».

Επιβάλλεται να εκφράσω ακέραιες τις ευχαριστίες μου και σε συγχωριανούς μου, καθώς και στο Σύλλογο Λειβαρτζινών Αθήνας, που δρομολογημένες δραστηριότητες δεν επέτρεψαν να παρευρεθούν, παρ' όλο που το επιθυμούσαν διακαώς. Συγκεκριμένα αναφέρομαι στις εργασίες που βρίσκονται σε εντατικούς ρυθμούς στον περιβάλλοντα χώρο του ναού του αγίου Ιωάννου του του Προδόμου στο χωριό, για την ανέγερση του κτιριακού συγκροτήματος/ξενώνα «Καλλιόπη», δωρεά στο Σύλλογο της Αθήνας της αείμνηστης Καλλιόπης Ραβαζούλα, όπου εκεί είναι απαραίτητο να δοθεί απόλυτη προτεραιότητα.

Να αναφερθώ και σε μια όμορφη και τιμητική πρωτοβουλία του συνδιοργανωτή Συλλόγου Λειβαρτινών Πάτρας: Μετά το τέλος της παρουσίασης του βιβλίου, παρέθεσε δείπνο προς τιμή του τιμώμενου και των συντελεστών στο κέντρο «Περιβόλα», στην ομώνυμη περιοχή της Πάτρας, όπου περάσαμε πολύ-πολύ όμορφα!

Προωθώ/παραπέμπω, τέλος, στο άρθρο του https://www.kalavrytanews.com/, που «έπιασε το σφυγμό μου», όπως προανέφερα, και που καθρεφτίζει την επιτυχία της εκδήλωσης:

https://www.kalavrytanews.com/2019/04/blog-post_59.html

ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

Ακολουθούν φωτογραφίες από την εκδήλωση και το δείπνο. Για μεγέθυνση, «πατήστε» επάνω σ’ αυτές.