Η προσωπική εργασία ήταν μια υποχρέωση που
είχε κάθε οικογένεια σε μικρά κοινωφελή έργα. Χαρακτηρίζονταν σε τακτικές και
έκτακτες. Οι τακτικές συνήθως γίνονταν, κυρίως, για τη συντήρηση των δημοσίων δρόμων των
χωριών μας (οι ασφαλτοστρωμένοι ήταν άγνωστοι ακόμα) και των δρόμων των
συνοικιών. Οι έκτακτες αποκαθιστούσαν ζημιές ύστερα από κακοκαιρίες, γινόταν
κοπή κλώνων δέντρων που εμπόδιζαν τη διέλευση πεζών, ζώων και οχημάτων κλπ.
Η τοπική αρχή αποφάσιζε σχετικά και
συνήθως ο πρόεδρος του χωριού ή κάποιος αναπληρωτής του όριζε την ημέρα της
προσωπικής εργασίας. Από την προηγούμενη, ή και νωρίτερα, χτύπαγαν οι καμπάνες
ή και με άλλους τρόπους ο κόσμος ενημερωνόταν ο ένας με τον άλλον για την ώρα,
το σημείο συγκέντρωσης και το τι ακριβώς θα έκαναν.
Τη συγκεκριμένη μέρα και την
προκαθορισμένη ώρα ένας εκπρόσωπος κάθε οικογένειας με γεωργικό εργαλείο στον
ώμο και ανάλογα με τι απαιτούσε η συγκεκριμένη προσωπική εργασία, π.χ. ξινάρι, αξίνα, φτυάρι, κασμά, παρουσιαζόταν στο χώρο συγκέντρωσης. Ο
εκπρόσωπος της τοπικής αρχής συντόνιζε και κατέγραφε τους παρόντες. Κάθε
οικογένεια έπρεπε να συμπληρώσει συγκεκριμένο αριθμό ημερών προσωπικής
εργασίας, διαφορετικά είχε συνέπειες από τη δικαιοσύνη.
Αν μπορούσαμε να πούμε πως η "προσωπική εργασία" έχει
αντικατασταθεί με κάτι ανάλογο, αυτή είναι η εθελοντική, που με συναισθήματα
θαυμασμού τη βλέπουμε να υπηρετείται από ομάδες συντοπιτών μας. Εν όψει μάλιστα εκδηλώσεων του καλοκαιριού, την άνοιξη ή και τους πρώτους θερινούς μήνες στα χωριά λαμβάνει σάρκα και οστά αυτή η πραγματικά πολύ αξιέπαινη κίνηση.
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 9.6.2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου