Είναι κάπου άλλη χώρα
να ’χει τέτοια κατηφόρα,
σκυθρωπούς της τους ανθρώπους
και του άδικου αιχμαλώτους;
- «Τί να φταίει;». - «Όλα φταίνε»!
Πάντα τούτο όλοι λένε.
Το «εγώ» ποτέ δεν σφάλει,
φταίνε πάντα μόνο οι άλλοι.
Δυσκολίες ν’ αποφεύγουν
κι απ’ τους νόμους να ξεφεύγουν.
Δόγμα τους το «δε βαριέσαι»,
μα, «μεγάλος» να περνιέσαι.
Τη σημαία υποστέλλουν,
Το Θεό τους δεν τον θέλουν,
τους αγίους τους να βρίζουν,
τις Αξίες να ξεφτίζουν.
Κάποιοι βλέπουν πώς θ’ «αρπάξουν»,
δεν τους νοιάζει αν θα βλάψουν.
Κι άλλοι στέκουν με ραχάτι,
άλλοι για να «βάλουν πλάτη».
να ’χει τέτοια κατηφόρα,
σκυθρωπούς της τους ανθρώπους
και του άδικου αιχμαλώτους;
- «Τί να φταίει;». - «Όλα φταίνε»!
Πάντα τούτο όλοι λένε.
Το «εγώ» ποτέ δεν σφάλει,
φταίνε πάντα μόνο οι άλλοι.
Δυσκολίες ν’ αποφεύγουν
κι απ’ τους νόμους να ξεφεύγουν.
Δόγμα τους το «δε βαριέσαι»,
μα, «μεγάλος» να περνιέσαι.
Τη σημαία υποστέλλουν,
Το Θεό τους δεν τον θέλουν,
τους αγίους τους να βρίζουν,
τις Αξίες να ξεφτίζουν.
Κάποιοι βλέπουν πώς θ’ «αρπάξουν»,
δεν τους νοιάζει αν θα βλάψουν.
Κι άλλοι στέκουν με ραχάτι,
άλλοι για να «βάλουν πλάτη».
Σαν το σκέφτομαι φοβάμαι:
Αύριο, πώς τάχα θα ’ναι;
Τα παιδιά μας πώς θα ζήσουν;
Πώς το μέλλον τους θα χτίσουν;
Όμως, θέλω να ελπίζω,
μην τα βλέπω όλα «γκρίζο».
Είναι λίγο το προζύμι,
μα ψωμί πολύ μας δίνει.
Νίκος
Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 26.11.2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου