Ήταν μεγάλη ευλογία τα εγκαίνια του
Λαογραφικού Μουσείου Γυμνοτόπου Πρεβέζης, στις αρχές του Αυγούστου του 2022 και
μάλιστα για τρεις λόγους: Ο πρώτος, για την δημιουργία και έναρξη λειτουργίας
ενός αξιόλογου Λαογραφικού Μουσείου. Ο δεύτερος, για την κατά κοινή
ομολογία πολύ μεγάλη επιτυχία της
εκδήλωσης και ο τρίτος, γιατί εκεί γνώρισα, μεταξύ άλλων, και τον πολύ αξιόλογο
και άριστα καταρτισμένο δάσκαλο Ευθύμιο Ρέντζιο, συνομιλητή στην
εκδήλωση, ο οποίος ανέπτυξε και το θέμα της ομιλίας του με θαυμαστό τρόπο. (Για
ένα σύντομο πισωγύρισμα στα εγκαίνια του Λαογραφικού Μουσείου Γυμνοτόπου, δείτε
ΕΔΩ).
Πρόσφατα ο πολύτιμος φίλος πλέον, Ευθύμιος Ρέντζιος, μου προσέφερε με ιδιόχειρη αφιέρωσή του και με λόγια εκτίμησης και σεβασμού στο άτομό μου, το βιβλίο του «ΑΝΩΓΕΙΟ, η αετοφωλιά του Ξηροβουνίου», ένα πολύ αξιόλογο πνευματικό έργο-δώρο, που πραγματικά με έχει ενθουσιάσει. Η αξία του έργου αυτού του Ευθύμιου, γίνεται ορατή από τους προλόγους των πρώτων σελίδων, που προϊδεάζουν τον αναγνώστη για πραγματικό μεγαλείο, κι αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολή! Ο αναγνώστης καθηλώνεται στις σελίδες του, μα και ταυτόχρονα περπατάει μέσα στους δρόμους και στα δρομάκια του χωριού, μαθαίνει την ιστορία του, αγναντεύει από ψηλά όλη την γύρω περιοχή που μαγεύει, κάθεται στο καφενείο, συναντιέται με τους χωριανούς στις εκκλησίες και στα πανηγύρια, ξεναγείται σε ιστορικά κτίρια, γνωρίζει απλούς, ντόμπρους και φιλόξενους Ανωγειάτες με σιωπηλή αλλά σημαντική δραστηριότητα για τον τόπο τους, μα και σημαίνοντα πρόσωπα που έχουν παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αξιοθαύμαστη ακμή του χωριού τους και πολλά ακόμα.
Ένα ακόμα μεγάλο και πολύ αξιόλογο μέρος του βιβλίου, είναι οι λαογραφικές καταγραφές. Εξαιρετικές, ολοζώντανες και με λεπτομέρειες κι εδώ οι περιγραφές του συγγραφέα, αναφέρονται σε κάθε πτυχή του τρόπου ζωής των κατοίκων του Ανωγείου, από την καθημερινή ζωή ως την παραγωγή τοπικών παραδοσιακών προϊόντων, ως και κάθε αξιοθαύμαστη δραστηριότητα, που σε νεότερους μπορεί και να φαντάζουν ως «παραμύθια». Μα οι στιγμές αυτές είναι τόσο κοντά μας χρονικά και τόσο ολοζώντανες στη μνήμη των μεγαλύτερων. Ειδική αναφορά και στη ζωή των γυναικών, που πάντα σιωπηλή, αλλά με κρυφή και ήρεμη δύναμη η συμβολή τους.
Εμφανής, εμφανέστατη και διαρκής η αγωνία του συγγραφέα για τις Αξίες, τα έθιμα και τις συνήθειες που έχουν χαλαρώσει ή χαθεί και για άλλες που συνεχίζουν να χάνονται στις μέρες μας, η μία μετά την άλλη. Εκφράζει με πόνο τα κενά δημιουργεί ο σύγχρονος πολιτισμός και ο επίσης σύγχρονος τρόπος ζωής, χρησιμοποιώντας για μότο στίχους του Κωστή Παλαμά, στην αρχή του δευτέρου μέρους του βιβλίου του:
Στο δεύτερο κεφάλαιο του έργου του ο συγγραφέας, αναφέρεται στις ρίζες που συνδέουν του Αθαμάνες με τον βασιλιά Αθάμα και στους Ρεντζαίους του Ορχομενού του Βοιωτίας. Κλείνει δε, το 272 σελίδων βιβλίο του, παραθέτοντας την πολύ πλούσια βιβλιογραφία και τις πηγές στις οποίες ανέτρεξε για τη συγγραφή του, κάτι που μαρτυρεί την πολυετή και επισταμένη έρευνα και την ανυπολόγιστη αφιέρωση χρόνου.
Είναι και κάτι ακόμα, που θεωρώ απαραίτητο να ειπωθεί σ’ αυτή την σύντομη βιβλιοπαρουσίαση, και μάλιστα σε δεύτερο πρόσωπο, αγαπητέ Ευθύμιε: Το βιβλίο σου, «ΑΝΩΓΕΙΟ η αετοφωλιά του Ξηροβουνίου», έχει εξαντληθεί. Για να το προσφέρεις/αφιερώσεις στην ελαχιστότατα μου, φωτοτύπησες το τελευταίο αντίτυπο που έχεις και μου το παρέδωσες επιμελώς βιβλιοδετημένο! Η κίνησή σου και η χειρονομία σου αυτή καταδεικνύουν την εκτίμησή σου και το σεβασμό σου στο άτομό μου, αισθήματα για τα οποία Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, βεβαιώνοντάς σε ότι είναι ΑΜΟΙΒΑΙΑ! Και, ναι! Με το βιβλίο σου αυτό, μου μίλησες με τον πιο όμορφο τρόπο για ό,τι κι εγώ αγαπάω!
Πρόσφατα ο πολύτιμος φίλος πλέον, Ευθύμιος Ρέντζιος, μου προσέφερε με ιδιόχειρη αφιέρωσή του και με λόγια εκτίμησης και σεβασμού στο άτομό μου, το βιβλίο του «ΑΝΩΓΕΙΟ, η αετοφωλιά του Ξηροβουνίου», ένα πολύ αξιόλογο πνευματικό έργο-δώρο, που πραγματικά με έχει ενθουσιάσει. Η αξία του έργου αυτού του Ευθύμιου, γίνεται ορατή από τους προλόγους των πρώτων σελίδων, που προϊδεάζουν τον αναγνώστη για πραγματικό μεγαλείο, κι αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολή! Ο αναγνώστης καθηλώνεται στις σελίδες του, μα και ταυτόχρονα περπατάει μέσα στους δρόμους και στα δρομάκια του χωριού, μαθαίνει την ιστορία του, αγναντεύει από ψηλά όλη την γύρω περιοχή που μαγεύει, κάθεται στο καφενείο, συναντιέται με τους χωριανούς στις εκκλησίες και στα πανηγύρια, ξεναγείται σε ιστορικά κτίρια, γνωρίζει απλούς, ντόμπρους και φιλόξενους Ανωγειάτες με σιωπηλή αλλά σημαντική δραστηριότητα για τον τόπο τους, μα και σημαίνοντα πρόσωπα που έχουν παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αξιοθαύμαστη ακμή του χωριού τους και πολλά ακόμα.
Ένα ακόμα μεγάλο και πολύ αξιόλογο μέρος του βιβλίου, είναι οι λαογραφικές καταγραφές. Εξαιρετικές, ολοζώντανες και με λεπτομέρειες κι εδώ οι περιγραφές του συγγραφέα, αναφέρονται σε κάθε πτυχή του τρόπου ζωής των κατοίκων του Ανωγείου, από την καθημερινή ζωή ως την παραγωγή τοπικών παραδοσιακών προϊόντων, ως και κάθε αξιοθαύμαστη δραστηριότητα, που σε νεότερους μπορεί και να φαντάζουν ως «παραμύθια». Μα οι στιγμές αυτές είναι τόσο κοντά μας χρονικά και τόσο ολοζώντανες στη μνήμη των μεγαλύτερων. Ειδική αναφορά και στη ζωή των γυναικών, που πάντα σιωπηλή, αλλά με κρυφή και ήρεμη δύναμη η συμβολή τους.
Εμφανής, εμφανέστατη και διαρκής η αγωνία του συγγραφέα για τις Αξίες, τα έθιμα και τις συνήθειες που έχουν χαλαρώσει ή χαθεί και για άλλες που συνεχίζουν να χάνονται στις μέρες μας, η μία μετά την άλλη. Εκφράζει με πόνο τα κενά δημιουργεί ο σύγχρονος πολιτισμός και ο επίσης σύγχρονος τρόπος ζωής, χρησιμοποιώντας για μότο στίχους του Κωστή Παλαμά, στην αρχή του δευτέρου μέρους του βιβλίου του:
«Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν,
πέρασαν, θα ’ρθούνε, θα περάσουν.
Κριτές θα μας δικάσουν
οι αγέννητοι, οι ΝΕΚΡΟΙ»
Η αγάπη για τον γενέθλιο τόπο - την πατρική
γη του συγγραφέα, το Ανώγειο Πρεβέζης, Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου
Ζηρού (Φιλιππιάδας), όπλισαν την πένα του να γράψει αυτό το βιβλίο. Την «πιάνεις»
την «ακουμπάς», σε «ταρακουνάει» αυτή η πατριδολατρία και αποτυπώνεται ανάγλυφα
στις σελίδες του βιβλίου και με την παράθεση ιστορικών φωτογραφιών, χειρογράφων
και χαρτών. Μια ατόφια παρακαταθήκη!Στο δεύτερο κεφάλαιο του έργου του ο συγγραφέας, αναφέρεται στις ρίζες που συνδέουν του Αθαμάνες με τον βασιλιά Αθάμα και στους Ρεντζαίους του Ορχομενού του Βοιωτίας. Κλείνει δε, το 272 σελίδων βιβλίο του, παραθέτοντας την πολύ πλούσια βιβλιογραφία και τις πηγές στις οποίες ανέτρεξε για τη συγγραφή του, κάτι που μαρτυρεί την πολυετή και επισταμένη έρευνα και την ανυπολόγιστη αφιέρωση χρόνου.
Είναι και κάτι ακόμα, που θεωρώ απαραίτητο να ειπωθεί σ’ αυτή την σύντομη βιβλιοπαρουσίαση, και μάλιστα σε δεύτερο πρόσωπο, αγαπητέ Ευθύμιε: Το βιβλίο σου, «ΑΝΩΓΕΙΟ η αετοφωλιά του Ξηροβουνίου», έχει εξαντληθεί. Για να το προσφέρεις/αφιερώσεις στην ελαχιστότατα μου, φωτοτύπησες το τελευταίο αντίτυπο που έχεις και μου το παρέδωσες επιμελώς βιβλιοδετημένο! Η κίνησή σου και η χειρονομία σου αυτή καταδεικνύουν την εκτίμησή σου και το σεβασμό σου στο άτομό μου, αισθήματα για τα οποία Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, βεβαιώνοντάς σε ότι είναι ΑΜΟΙΒΑΙΑ! Και, ναι! Με το βιβλίο σου αυτό, μου μίλησες με τον πιο όμορφο τρόπο για ό,τι κι εγώ αγαπάω!
Νίκος
Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 10.9.2024
