Αναμνήσεις από τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, σχολικό έτος 1975-76 - ΣΤ΄/τάξιο Γυμνάσιο Κλειτορίας

     Είναι κοινή παραδοχή και ομολογία ότι τα μαθητικά μας χρόνια τα «κουβαλάμε» πάντα μαζί μας, με ανεξίτηλες τις αναμνήσεις τους. Πολλές τέτοιες αναμνήσεις ζωντάνεψαν μέσα μου, όταν ξεφύλλισα ένα παλιό, ξεχασμένο ορθογραφικό-ερμηνευτικό λεξικό των σχολικών μου χρόνων, δώρο αγαπημένου θείου. Ένα πολύτιμο εύρημα στις σελίδες του, ξεκίνησε η αλληλουχία-το «ντόμινο» των αναμνήσεων αυτών! Ας τα πάρουμε με τη σειρά, όμως!

     Σχολικό έτος 1975-76, τελειόφοιτος μαθητής στο εξατάξιο, τότε, γυμνάσιο Κλειτορίας Καλαβρύτων. Από τις πρώτες μέρες της σχολικής χρονιάς-τότε τα γυμνάσια άνοιγαν 1η Οκτώβρη-, ο φιλόλογός μας Σπύρος Κελάρης, μας ανακοίνωσε ότι εγκύκλιος του υπουργείου παιδείας όριζε στην εκδήλωση για τη «γιορτή της σημαίας», στις 27 του μήνα, να δοθεί έμφαση στη συμμετοχή των μαθητών και στην πρόσκληση γονέων, κηδεμόνων και τοπικών αρχών και παραγόντων. Προς αυτή την κατεύθυνση, ο καθηγητής ρώτησε:

     «Ποιος θα μπορούσε ν’ αναλάβει να εκφωνήσει τον πανηγυρικό της ημέρας, για την 28^η Οκτωβρίου;».

     Προθυμοποιήθηκα χωρίς πολλές σκέψεις, και αφού δεν υπήρξε «ανταγωνιστής», ο φιλόλογος με κάλεσε στο διάλειμμα να μου δώσει οδηγίες. Εξεπλάγην, όμως, που με εμπιστεύτηκε, γιατί στο γυμνάσιο Κλειτορίας φοίτησα μόνο στην έκτη τάξη, και δεν γνώριζε τις επιδόσεις μου από προηγούμενα χρόνια.

     Βρισκόμαστε τότε στο «μεταίχμιο» της μετάβασης από την απλή καθαρεύουσα στη δημοτική. Το πολυτονικό σύστημα ακόμη ακέραιο, αφού δεν μπορούσαμε να το «αποβάλλουμε» πριν κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα. Επίσης, η «μείξη» της δημοτικής και της απλής καθαρεύουσας και στον γραπτό και στον προφορικό λόγο, ήταν κι αυτή «πανταχού παρούσα». Οι καθηγητές κατανοούσαν το θέμα και δεν ήταν ιδιαίτερα απαιτητικοί.

     Με τις οδηγίες του φιλολόγου μας, ξεκίνησα την σύνταξη του κειμένου της ομιλίας μου, που σε λίγες μέρες ήταν έτοιμη. Την έδωσα στον καθηγητή μου και αιφνιδιάστηκα, όταν σε λίγο με κάλεσε να μου την επιστρέψει, χωρίς να της έχει κάνει διορθώσεις! Μου είπε, μάλιστα, ότι «είναι πολύ καλή και να μην είμαι “σφιγμένος”», όταν την διαβάσω στην εκδήλωση.

     H σχολική γιορτή εξελίχθηκε με τον καλύτερο τρόπο στο πίσω προαύλιο του γυμνασίου. Εκτός από τους 350 και πλέον μαθητές του σχολείου, είχαν προσέλθει και τοπικές αρχές, ιερείς, οικονομικοί παράγοντες της Κλειτορίας και πολλοί γονείς και κηδεμόνες. Παρών, όπως «πανταχού παρών» σε κάθε εκδήλωση του σχολείου, ακόμα και στις εκδρομές, και ο φωτογράφος Βασίλης Βαγενάς, όμως, κάποια φωτογραφία από την εκδήλωση εκείνη και την ομιλία μου δεν έχω διασώσει. Σάστισα στο τέλος, από την «βροχή συγχαρητηρίων» του γυμνασιάρχη, των καθηγητών μας, των συμμαθητών μου, άλλων μαθητών του σχολείου και πολλών προσκεκλημένων!

     Οι αναμνήσεις δεν ξεθώριασαν και παραμένουν ολοζώντανες στην έκτη δεκαετία της ζωής μου! Μα πολύ πρόσφατα, όταν ξεφύλλισα το παλιό λεξικό, όπως προανέφερα, βρήκα την ομιλία μου αυτή διπλωμένη στα τέσσερα στις σελίδες του! Και μάλιστα, το εύρημα συνέπεσε στον εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου! Ανείπωτη η συγκίνηση, βέβαια, μα και τόσες πολλές αναμνήσεις μαζί! Αναμνήσεις που δεν μπορώ να κρατήσω μόνο για μένα, αλλά και τις μοιραστώ με φίλους και συγγενείς, πρωτίστως όμως με συμμαθητές μου και καθηγητές μου που έχω συγκρατήσει στη μνήμη μου. Πιθανόν κι αυτοί «κάτι» μπορεί να θυμηθούν!

Συμμαθητές:

Γεώργιος Παπαδόπουλος(+) (Σκοτάνη)-συγκάτοικός μου, Γιάννης Ζήκος (Σκοτάνη), Κώστας Κόλντηρης (Φίλια), Βλάσης Τρυφωνόπουλος (Φίλια), Γεώργιος Ντακόλιας (Κλειτορία), Αντιγόνη Ορφανού (Κλειτορία), Ντίνα Μαντά (Κλειτορία), Νίκος Ντούπας (Άγιος Νικόλαος), Βλάσης Τσιάνος (Φίλια), Πόπη Σκάρπα (Πράσινο-;-), Χρήστος Παπουτσής (Κλειτορία), Αθανάσιος Τεμπέλης(+) (Κλειτορία), Γιώτα Τσιακούλια (Σκοτάνη), Πάνος Μούσης (Παγκράτι), …….. Μαρίνη (Κλειτορία), Νίκος Διαμαντόπουλος (Παγκράτι-;-), Γιώργος Μητρόπουλος (Καλλιθέα-Κάνι), Πάνος Καμζόλας (Κλείτορας-Καρνέσι), …….. Καλύβας (Κλειτορία), Νίκος Ροϊδούλιας.

Καθηγητές:

……. Παπαδημητρίου θεολόγος-γυμνασιάρχης, Σπύρος Κελάρης φιλόλογος, Παναγιώτης (Τάκης) Παπαδέλος φιλόλογος, Παντελής Κουβαράς μαθηματικός, …….. Κομισόπουλος φυσικής αγωγής, Ανδριάνα Γκλαβά(+) φιλόλογος, Ανδρέας Αγγελόπουλος φιλόλογος, …….. Αγγελοπούλου φιλόλογος, Βασίλειος Σταμούλης φυσικός.

     Παραθέτω, τέλος, ως ντοκουμέντο και σε αντίγραφο την ομιλία μου, όπως τη βρήκα στο λεξικό, σημειώνοντας ότι οι φωτογραφίες της ανάρτησης είναι από πρόχειρη σχεδίαση, πριν ακόμα το κείμενο καθαρογραφεί:

28^η Οκτωβρίου 1940

 

     Η 28^η Οκτωβρίου είναι μια ξεχωριστή ημέρα και επέτειος δια την πατρίδα μας. Και όχι μόνον δια την πατρίδα μας, διότι άλλαξε τον ρουν της έκβασης του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

     Αδύναμη η μικρή Ελλάδα, αλλά όρθωσε το ανάστημά της σε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία. Το «ΟΧΙ» που ειπώθηκε εξ ονόματος όλων των Ελλήνων, δια στόματος του πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά στο τελεσίγραφο που του επιδόθηκε από τον πρέσβη της Ιταλίας Γκράτσι, δεν αιφνιδίασε τους Έλληνες, οι οποίοι είχαν αντιληφθεί για τα σχέδια του ύπουλου εισβολέα δύο και πλέον μήνες πριν: Ο τορπιλισμός της Έλλης, ανήμερα του εορτασμού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Τήνο, ήταν ένα σαφές προμήνυμα και η εισβολή ήταν μάλλον αναμενόμενη.

     Δείξαμε για άλλη μια φορά ως Έλληνες την πίστιν μας και την προσήλωσίν μας εις τα ιδανικά μας. Τα ιδανικά τα οποία μας δίδαξαν οι Θερμοπύλες, οι Μαραθώνες, τα Χάνια της Γραβιάς, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, η Αγία λαύρα, το 1821.

     Πολλοί οι ήρωες που έπεσαν και δόξασαν την Ελλάδα μας το Έπος του ’40, χαρίζοντάς μας την Ελευθερία. Πολλά τα άταφα κορμιά εις την Πίνδον, εις τον Γράμμον, εις το Βίτσι, εις τα βουνά της Αλβανίας και αλλού. Αν και «κανείς δεν έκαψε γι’ αυτά λιβάνι», όπως λέει και ο ποιητής, πότισαν το δέντρο της Ελευθερίας με το αίμα τους. Οι ήρωες έπεσαν, αλλά η Γαλανόλευκη υψώθηκε και εκυμάτιζε υπερήφανα εις τα ιστορικά βουνά μας. Χρυσές σελίδες γράφηκαν τότε εις το μεγάλο βιβλίο της ιστορίας μας.

     Εις αυτόν τον πόλεμον επολέμησαν με το ίδιον σθένος και οι άνθρωποι του πνεύματος μέσα από τα λογοτεχνήματά τους. Επολέμησαν το ίδιο και οι γυναίκες της Πίνδου. Επολέμησαν το ίδιο και οι μητέρες των στρατιωτών, οι γιαγιάδες, οι θείες, οι γειτόνισσες, οι άγνωστες, πλέκοντας την «φανέλα του στρατιώτη».

     «Οι ήρωες πολεμούν ωσάν Έλληνες», είπε ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Ουίνστων Τσώρτσιλ. «Χρωστούμε ευγνωμοσύνην εις τους Έλληνας», είπαν και άλλοι λαοί, δια στόματος των κυβερνήσεών των. Και η Ελλάδα μας δοξάσθηκε για άλλη μια φορά κι εμείς σήμερα ζούμε ελεύθεροι. Το 1821 ξανάζησε. Όπως και τότε, κανένας δεν πίστευε πως η Ελλάδα θα μεγαλουργήση. «Τρέλα» χαρακτήρισαν άλλοι λαοί που τότε, το 1821, όταν οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν εναντίον μιας αυτοκρατορίας και την αποτίναξαν. «Παραλογισμό» χαρακτήρισαν και το 1940 την αντίστασίν σε μια άλλη παντοδύναμη αυτοκρατορία, ορισμένοι από εκείνους που συνθηκολογούσαν. Όμως η μικρή Ελλάδα τους δίδαξε την υπέρβαση και αν θα χρειαστεί θα τους την ξαναδιδάξει!

Ζήτω το «ΟΧΙ» του 1940!

Ζήτω οι αθάνατοι ήρωες!

 

                                                                       Νικόλαος Παπακωνσταντόπουλος

                                                                                           ΣΤ΄ τάξη

 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 31.10.2023

(Σύντομο βιογραφικό σημείωμα δείτε ΕΔΩ)