Κάποιες σκέψεις, με αφορμή την παραβολή του Σπορέως

Εικόνα: Διαδίκτυο – «Κοινωνία Ορθοδοξίας»

     Από παραστάσεις της καθημερινής ζωής οι παραβολές του Χριστού, είναι πάντα γεμάτες διδάγματα. Πρώτη μεταξύ αυτών, η παραβολή του Σπορέως (Κυριακή Δ΄ Λουκά - κεφ. Η΄, εδάφ. 4-15), που η Εκκλησία μας έχει καθιερώσει να αναγιγνώσκεται την εποχή της σποράς, το φθινόπωρο. Στη σημερινή εποχή, βέβαια, που η σπορά στη γη είναι μια εργασία, μάλλον ξεχασμένη ή άγνωστη για πολλούς, αφού το «στημόνι» της διατροφής μας – το ψωμί – όπως και όλα τα παράγωγά του, τα βρίσκουμε με μεγάλη ευκολία και χωρίς κόπο στο εμπόριο. Φαίνεται, όμως, ότι ξεχνώντας τη σπορά στη γη, κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε και κάθε είδους άλλη σπορά: Τη σπορά της αγάπης, τη σπορά της καλοσύνης, της φιλίας, της αλληλεγγύης κ.ά. Είμαστε και ζούμε σαν ξένοι στον ίδιο χώρο (στην ίδια πολυκατοικία, π.χ.). Μπορεί να περνάμε τελείως αδιάφορα μπροστά από ένα ανήμπορο. Και μην σκεφθεί κανείς να συμβουλέψει κάποιον γνωστό, φίλο, συγγενή, γείτονα. Αμέσως η απάντηση και η κριτική σε κάτι τέτοιο είναι δεδομένη: «Τί δουλειά έχει αυτός κι ανακατεύεται;». Δεν μας χωρίζουν πολλά χρόνια από τότε που η συμβουλή του μεγαλύτερου, συγγενή ή ξένου, και μάλιστα κάποιες φορές αυστηρή ή πολύ αυστηρή, ήταν άγραφος νόμος. Την λαμβάναμε υπ’ όψιν, κοκκινίζαμε και κατεβάζαμε το κεφάλι από ντροπή.
     Ο πολιτισμός που έχει φέρει η «νέα τάξη πραγμάτων», έχει στερήσει και «την γην την αγαθήν», την αρόσιμη γη, που παράγει τον «καρπό». Και τί είναι ο σπόρος; Ένα ταγάρι ή ένα «τσουβαλάκι» σιτάρι είναι και παράγει «καρπόν εκατονταπλασίονα», σύμφωνα και με την παραβολή.
     «Συγγενείς» θα λέγαμε με την παραβολή του Σπορέως είναι δύο ακόμα παραβολές Του Χριστού: Η παραβολή του κόκκου σινάπεως 1 (Ματθαίου ΙΓ΄, 13-31) και η παραβολή ζύμης 2 (Ματθαίου ΙΓ΄, 33). Παρατίθενται σε ελεύθερη μετάφραση και καλό θα είναι να «ρίξουμε μια ματιά» και να μας απασχολήσουν, αφού τα «ζιζάνια» πάντα υπάρχουν (γνωστή και η παραβολή των ζιζανίων 3, - παρατίθεται και αυτή-Ματθαίου ΙΓ΄, 24-30):
1     «Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με σπόρο σιναπιού, που ο γεωργός τον έσπειρε στο χωράφι του. Αν και μικρότερος απ' όλους τους άλλους σπόρους, όταν βλαστήσει και μεγαλώσει γίνεται φυτό, μεγαλύτερο από πολλά άλλα λαχανικά, πραγματικό δένδρο, στο οποίο μπορούν και πτηνά του ουρανού να κατοικήσουν στα κλαδιά του».
2     «Η Βασιλεία των Ουρανών μοιάζει με ζύμη (προζύμι), το οποίο η νοικοκυρά ανακατεύει με υπερπολλαπλάσιο με αυτό ζυμάρι και ζυμώνεται όλο (γίνεται ψωμί).
3     «Μοιάζει η Βασιλεία των Ουρανών με γεωργό, που έσπειρε το χωράφι του με καλό σπόρο. Την ώρα, όμως, που κοιμόταν, πήγε ο εχθρός του κι έριξε στο ίδιο χωράφι σπόρους ζιζανίων. Έτσι, όταν φύτρωσε και βλάστησε ο σπόρος ο καλός (π.χ. το σιτάρι), φύτρωσαν και βλάστησαν μαζί τους οι σπόροι των ζιζανίων. Οι υπηρέτες του γεωργού τότε, πήγαν και του είπαν: “Κύριε, δεν έσπειρες καλό σπόρο στο χωράφι σου; Πώς φύτρωσαν μαζί και ζιζάνια;”. Εκείνος απάντησε: “Ο σπόρος ήταν καλός. Κάποιος εχθρός μας πήγε κι έριξε σπόρους ζιζανίων”. Ρώτησαν πάλι οι υπηρέτες: “Να βγάλουμε τα ζιζάνια από το σιτάρι;”. “Όχι”, απάντησε εκείνος, “γιατί μαζεύοντας τα ζιζάνια, υπάρχει κίνδυνος να βγάλετε μαζί τους και βλαστούς σιταριού. Αφήστε να μεγαλώσουν μαζί και όταν φτάσει ο καιρός του θερισμού, μαζέψτε πρώτα τα ζιζάνια και κάψτε τα. Το καθαρό σιτάρι που θα μείνει, συγκεντρώστε το στις αποθήκες μου”».  
 

Επιμέλεια: Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 15.10.2023

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html