Εύθυμες ιστορίες του χωριού: Το έγραφε η σπάλα του αρνιού!

     Ήταν γνωστή για τις… μαντικές της ικανότητες η Μέλπω. Πολλά «έβλεπε» στον καφέ, μα στη σπάλα του αρνιού ήταν αξεπέραστη! Συχνά γειτόνισσες και συγχωριανές  την καλούσαν για καφέ και τη συμβουλευόντουσαν, αλλά το Πάσχα και όσες άλλες φορές το χρόνο είχαν οι άνθρωποι αρνί στο τραπέζι τους, είχε κι εκείνη εξασφαλισμένη τη θέση της, να τους «διαβάσει» τη σπάλα.
     Είχε «βρει» προξενιά, αρραβώνες, γάμους, χαρές, είχε προβλέψει πότε θα έρχονταν ξενιτεμένοι, όπως είχε «δει» πολύ νωρίτερα και σεισμούς, μεγάλες καταιγίδες, αλλά και θανάτους.
     Δεν ήταν και τόσο στα καλά του ο γείτονάς της ο μπάρμπα-Μήτσος που είχε περάσει τα ενενήντα πέντε και η Μέλπω είχε «δει» στον καφέ ότι «δεν έχει πολλά ψωμιά ακόμα»! Σε λίγες μέρες που «χτύπησε η καμπάνα», για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε ως «πολύ καλή καφετζού»!
     Ο γαμπρός της από αδελφή, ο Χρήστος, δεν πίστευε σε κάτι τέτοια και πάντα την πείραζε καλοπροαίρετα και μη. Μια χρονιά, λίγες μέρες μετά το Πάσχα, είχε βρεθεί και η Μέλπω στο φτωχικό τους, που για το πανηγύρι του χωριού είχαν σφάξει αρνί. Ήταν και ο καιρός του η δεύτερη κόρη του προξενευόταν. Αφού τελειώσανε το φαΐ και ευχήθηκαν πάλι «χρόνια πολλά», ζητώντας και τη βοήθεια του αγίου Κωνσταντίνου, πολιούχου του χωριού τους που πανηγύριζε, με όλη της τη σοβαρότητα η Μέλπω πήρε στα χέρια της τη σπάλα, που  επίτηδες της είχε σερβίρει στο πιάτο της η αδερφή της, για να τη «διαβάσει». Την σήκωσε ψηλά στο φως του παραθύρου και αφού την κοίταξε κάμποσα δευτερόλεπτα, ανακοίνωσε τί είχε «δει»:
 -  Χαρές βλέπω!.... Προξενιό και αρρεβώνα βλέπω!... Δεν φαίνεται να είναι πολύ μακριά και ο γάμος!
     Ο Χρήστος χαμογέλασε σαρκαστικά και κάπως «πνιγμένα» για να μη δειχθεί και της είπε, πειράζοντάς την, όπως κι άλλες φορές:
-   Μωρ’, Μέλπω, αυτό το ξέρουμε! Τίποτα άλλο που δεν ξέρουμε, βλέπεις να μας πεις;
     Τα παιδιά γέλασαν, όχι όμως και η Μέλπω με την αδελφή της, η Βάσω, που κάπως ενοχλήθηκαν! Ειδικά η Βάσω, θεώρησε περιττή την κουβέντα του άντρα της!
 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 6.2.2022

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html