Ένας ήχος γδούπου ακούστηκε μέσα στη σπίτι,
τη στιγμή που η Γιούλα με το γιό της, τον Ηλία, καθόντουσαν στην αυλή,
απολαμβάνοντας την απογευματινή δροσιά, εκείνο το καλοκαιρινό απόγευμα. Κάπως
ανήσυχη, σηκώθηκε από τη θέση της να μπει μέσα, να δει τί έγινε. Μα μόλις έκανε
δυο βήματα, έβγαινε έξω ο άντρας της, ο Βαγγέλης.
«Τί ήταν αυτό;», τον ρώτησε.
«Τίποτα… Σκότωσα ένα σαμιαμίδι...», της απάντησε.
«Α! Ωραία! Θα σου συγχωρεθούν σαράντα
αμαρτίες», σχολίασε χαριτολογώντας η Γιούλα.
Ο Βαγγέλης έδειξε ν’ απορεί…
«Α, δεν το ξέρεις; Το σαμιαμίδι είναι καταραμένο
από τον παπά, γιατί έπεσε μέσα στο δισκοπότηρο κι άμα το σκοτώσεις, σου
συγχωρούνται σαράντα αμαρτίες!», συμπλήρωσε η Γιούλα.
«Α, έτσι;… Μείον μία που θα κάνω απόψε
μαζί σου, βάλε τριάντα εννιά!», είπε πονηρά χαμογελώντας εκείνος.
«Μαμά, τί είναι αμαρτία;», ρώτησε με
απορία ο μικρός Ηλίας.
«Να ρωτήσεις τον πατέρα σου να σου πει»,
του απάντησε, κοιτάζοντάς τον με πονηρό χαμόγελο κι εκείνη, δίνοντας στον εαυτό της και την ευκαιρίανα βγει από τη δύσκολη θέση.
«Μπαμπά, τί είναι αμαρτία;», ξαναρώτησε το
παιδί, απευθυνόμενο στον πατέρα του αυτή τη φορά.
«...Άμα μεγαλώσεις θα σου εξηγήσω…», ήταν η απάντησή του.
Την άλλη μέρα το πρωί, με το που ο Ηλίας ξύπνησε, ρώτησε τον πατέρα του:
«Μπαμπά, την έκανες απόψε την αμαρτία;».
Ο πατέρας του δαγκώθηκε, κοίταξε τη γυναίκα
του και ψέλλισε με χαμόγελο:
«Εκατό η αλεπού, εκατόν ένα τ’ αλεπουδάκι»!
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 22.11.2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου