Κάποιες γαλακτοβιομηχανίες τον τελευταίο
καιρό έχουν προωθήσει στην αγορά ένα «νέο» προϊόν τυριού, δίνοντάς του τη δική της
ονομασία κάθε εταιρία. Το προϊόν αυτό είναι είδος άρμης (άλμης) της παραδοσιακής
φέτας, που μικρή ποσότητα με επίστρωση («άλειμμα») σε μια φέτα ψωμί, μπορεί να
συνοδέψει το φαγητό, ειδικά το πρωινό.
Ποτέ δεν έλειψε από την μεσογειακή μας
διατροφή το τυρί σε διάφορες μορφές του, «αλειμμένο» στο ψωμί, ιδίως στο πρωινό.
Κι αν ανατρέξουμε και στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν, μια φέτα ψωμί με άρμη (άλμη)
από το βαρέλι (που τη συναντάμε και με διάφορες άλλες ονομασίες, π.χ. αρμόγαλο, αρμούτσα), «αλειμμένη» στο ψωμί, ήταν πολλές φορές το μοναδικό πρωινό μας,
αλλά και κάποιες άλλες το κύριο (και μοναδικό) φαγητό μας, νόστιμο, θερεπτικό και χορταστικό, για μεσημέρι και
βράδυ. Αν μάλιστα ήταν και το ψωμί ζεστό, βγαλμένο εκείνη την ώρα από το σπιτικό ξυλόφουρνο, τότε απολαμβάναμε πραγματική αμβροσία!
Ειδικά στις αγροτικές περιοχές, θα ήταν
αδιανόητο να υπήρχε νοικοκυριό χωρίς ζώα και παραγωγή τυριού, έστω και σε
μικρές ποσότητες. Το τυρί ωρίμαζε σε ξύλινα βαρέλια και ως μέσο συντήρησης σε
αυτά ήταν η άρμη, δηλαδή γάλα με το ανάλογο αλάτι. Η άρμη αυτή δεν ήταν άχρηστη
μετά την κατανάλωση του τυριού του βαρελιού, αλλά άρταινε και νοστίμιζε πολλά
φαγητά, όπως λαχανικά και ζυμαρικά. Το «ψωμί με άρμη» ήταν το πιο συνηθισμένο,
ίσως και το πιο γνωστό.
Αναμφισβήτα η άρμη στη σύγχρονη
βιομηχανική παραγωγή της, που φαίνεται να έχει και μεγάλη ζήτηση στην αγορά, με
συνήθως το πρώτο συνθετικό της ονομασίας «αλειφο»,
μας φέρνει έντονα στο νου την παράδοση, τα παιδικά μας χρόνια και το πρωινό της
φτωχολογιάς!
Παρόμοια
άρθρα:
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 28.9.2020
( Σύντομο βιογραφικό σημείωμα δείτε ΕΔΩ )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου