Το λευκό τυρί, η αγαπημένη μας και
πεντανόστιμη φέτα, που σήμερα έχει κατακτήσει τον κόσμο και κοντεύει να καταντήσει είδος πολυτελείας, συνοδεύοντας συμπληρωματικά
την ποικιλία των φαγητών στο τραπέζι μας, ήταν μέχρι πριν λίγες δεκαετίες μαζί
με το ψωμί του οικογενειακού ξυλόφουρνου το πλέον συνηθισμένο φαγητό όλο το χρόνο.
Η σπιτική παραγωγή εξασφάλιζε πάντα το σιτάρι για το ψωμί της χρονιάς και το
γάλα για το τυρί της, έστω κι από «λίγο χωραφάκι», έστω κι από το πολύ μικρό
κοπάδι και κάθε νοικοκυριό είχε αυτάρκεια στα δύο αυτά βασικά είδη διατροφής.
Το ψωμί και το τυρί έθρεψαν γενιές και
γενιές, ως μοναδικό φαγητό για κάθε
στιγμή. Κι αν αναλογιστεί κανείς ότι στην κατοχή ήταν κι αυτά δυσεύρετα, μπορεί
εύκολα να αντιληφθεί την ωφέλειά τους. Η θρεπτική τους αξία αναμφίβολα σημαντική,
αφού ο οργανισμός ήταν γερός και μπορούσε ν’ ανταποκριθεί στις δύσκολες και
ιδιαίτερα κοπιαστικές δουλειές της ξωμαχιάς. Τελικά, η υπερεπάρκεια αγαθών και
η ποιότητα ζωής των τελευταίων δεκαετιών, δεν είναι σίγουρο ότι μας έχουν φέρει
και ευρωστία!
Στην πολύ συχνή ερώτηση «τι θα φάμε
σήμερα;», ακουγόταν και η επίσης συνηθισμένη απάντηση «Ψωμί και τυρί» που σήμερα μπορεί να φαντάζει... απαρχαιωμένη! Ψωμί
και τυρί στην τσάντα του μαθητή για το διάλειμμα στο σχολείο, ψωμί και τυρί για
το κολατσιό και το μεσημεριανό στο ταγάρι του εργάτη στο χωράφι και του τσοπάνη
στο βουνό. Μπορεί, μάλιστα, να το έτρωγαν ακόμα και στο δρόμο, κερδίζοντας έτσι
χρόνο για τις δουλειές τους! Εύκολο, γρήγορο, πάντα χορταστικό, έλυνε και τα
χέρια της νοικοκυράς, αφού ένα τύλιγμα με την πετσέτα ήταν αρκετό για το ταγάρι ή τη σχολική σάκα. Και μπορεί πάλι
ψωμί και τυρί στη βραδινή συγκέντρωση της οικογένειας γύρω από το τζάκι και
«δόξα τω Θεώ που το έχουμε», μόλις έτρωγαν κι έκαναν το σταυρό τους! Κι αν είχε κάμποσες μέρες που είχε βγει από το φούρνο και είχε ξεραθεί, κανένα εμπόδιο. Βρεγμένο με νεράκι, το ίδιο γευστικό-απολαυστικό και χορταστικό με το σπιτικό τυρί!
Άσε που αν το φέρουμε στο νου μας ζεστό-ζεστό, μόλις έβγαινε το καρβέλι από το φούρνο με το τυρί πού έσταζε άρμη από το βαρέλι! Τι αμβροσία αξέχαστη!!!
Άσε που αν το φέρουμε στο νου μας ζεστό-ζεστό, μόλις έβγαινε το καρβέλι από το φούρνο με το τυρί πού έσταζε άρμη από το βαρέλι! Τι αμβροσία αξέχαστη!!!
Ο όρος «ψωμοτύρι» χρησιμοποιείται και
μεταφορικά για κάποιον που επαναλαμβάνει συχνά την ίδια (και όχι καλή)
συνήθεια, π.χ., «έχει τη βλαστήμια ψωμοτύρι», θέλοντας έτσι να ειπωθεί ότι ο
συγκεκριμένος βλαστημάει τόσο συχνά και εύκολα, σαν να τρώει ψωμοτύρι!
Δείτε
περισσότερα για την παρασκευή του τυριού εδώ:
Και
του ψωμιού εδώ:
Νίκος Χρ.
Παπακωνσταντόπουλος, 10 Σεπτ. 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου