- Οι περισσότεροι γεννηθήκαμε στα βουνά και στα
χωράφια.
- Ταξιδέψαμε μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια και
με τα ζώα.
- Μεγαλώσαμε με ένα φαγητό στο τραπέζι κι αυτό
πολλές φορές λιγοστό.
- Η πρώτη μας «παιδική κρέμα» ήταν ο τραχανάς.
- Η πρώτη μας κούνια και το πρώτο μας κρεβάτι,
ίσως να ήταν φτιαγμένο από τα χέρια του πατέρα μας. Το ίδιο και το στρώμα από
φύλλα καλαμποκιού [μπούσ(ι)α] ή με μαλλί προβάτου».
- Το κρέας στη διατροφή μας ήταν λίγες φορές το
χρόνο. Ίσως και λιγότερες από δέκα.
- Τα σχολικά συσσίτια ήταν μια μεγάλη
ανακούφιση για την οικονομία μας, ειδικά των πολύτεκνων οικογενειών.
- Τα περισσότερα παιχνίδια μας ήταν ομαδικά,
που πραγματικά τα ευχαριστηθήκαμε.
- Δεν χορτάσαμε το βιομηχανικό-εμπορικό
παιχνίδι, λόγω οικονομικών δυσχερειών.
- Τα περισσότερο γνωστά «φάρμακα» για τις
αρρώστιες ήταν τα ξόρκια.
- Τρέχαμε σχεδόν πάντα πίσω από τα αυτοκίνητα. Όχι
σπάνια, ανεβαίναμε στην σκάλα του λεωφορείου, αφού έτρεχε με μικρή ταχύτητα στο
χωματόδρομο και το «φτάναμε».
- Δεν ξέραμε στα πρώτα παιδικά μας χρόνια τί
είναι ο κινηματογράφος και τί είναι η τηλεόραση.
- Τα γόνατά μας ήταν σχεδόν μόνιμα
τραυματισμένα. Συχνά και τα κεφάλια «ανοιγμένα».
- Ακούσαμε πρώτη φορά ραδιόφωνο σε κάποιο
καφενείο-παντοπωλείο του χωριού.
- Τα βάζα με το γλυκό κουταλιού της μητέρας και
της γιαγιάς στο ντουλάπι, άδειαζαν πολύ γρήγορα και κρυφά.
-
Ρολόι στο χέρι δεν φορέσαμε πριν το γυμνάσιο, εκτός ελαχίστων. Αν φορέσαμε,
αυτό ήταν ψεύτικο.
- Τα πολύ μεγάλα (και σπάνια) ταξίδια μας ήταν
μόνο με λεωφορείο και τραίνο.
- Πολλοί από εμάς περπατούσαμε καθημερινά
μεγάλες αποστάσεις για το σχολείο, μπορεί και 2-3 ώρες το πρωί για να πάμε και
άλλες τόσες το μεσημέρι να γυρίσουμε.
- Τα σχολεία δεν σταματούσαν να λειτουργούν,
ακόμα και με πολύ χιόνι (π.χ. 30 εκατοστά) και με χιονοθύελλες.
- Μετά το σχολείο δεν είχε ούτε διάβασμα, ούτε
ξεκούραση. Μας περίμεναν οι δουλειές στο χωράφι ή το κοπάδι. Διάβασμα το βράδυ
με τη λάμπα πετρελαίου.
- Το πρώτο βιβλίο που πολλοί «πιάσαμε» στα
χέρια μας, ήταν το σχολικό (το «αλφαβητάριο») κι αυτό αγορασμένο με τις
οικονομίες των γονιών μας. Η «δωρεάν παιδεία» ήταν ακόμα άγνωστη.
- Το αεροπλάνο το ξέραμε μόνο επειδή το βλέπαμε
να περνάει πολύ ψηλά.
- Η πειθαρχία και στο σχολείο και εκτός
σχολείου ήταν στρατιωτική και μάλιστα αυστηρά στρατιωτική.
- Η καλύτερη και αποτελεσματικότερη παιδαγωγική
«μέθοδος» πολλών δασκάλων ήταν το ξύλο.
- Μαθητής γυμνασίου-λυκείου που θα έπεφτε στην αντίληψη
του καθηγητή ότι κάπνιζε, είχε εξασφαλίσει την αποβολή.
- Σε ηλικία δέκα ετών και βάλε είδαμε πολλοί
για πρώτη φορά ηλεκτρικό ψυγείο.
- Δεν ξέραμε τί είναι το παγωτό και, φυσικά, αν
υπάρχει.
- Οι πόρτες των σπιτιών δεν κλείδωναν το βράδια. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ήταν ανοιχτές μέρα και νύχτα για κάθε περαστικό, ακόμα και τελείως άγνωστο.
- Στο γειτονικό-φιλικό σπίτι μπαίναμε χωρίς να
χτυπήσουμε την πόρτα.
- Ποδήλατο μάθαμε μεγάλοι, κάπου στα δεκαπέντε,
που κι αυτό ήταν ξένο (π.χ. κάποιου φίλου μας).
- Οι οικονομικές δυσχέρειες μας έκαναν ν’
αποκτήσουμε το «κατοχικό σύνδρομο». Συχνά οι μεγαλύτεροι μας έλεγαν: «Κανείς δεν πέθανε από το φαΐ. Από την πείνα
πέθαναν πολλοί στην κατοχή».
- Σε πολλές υγειονομικές υπηρεσίες είχαν
αναρτηθεί αφίσες με τροφές πλούσιες σε λιπαρά, όχι προς αποφυγή, αλλά προς προτίμηση.
- Το πρώτο μας αυτοκίνητο ήταν «σαραβαλάκι». «Καλό»
αυτοκίνητο αποκτήσαμε κάπου στα σαράντα ή και αργότερα.
- Τα νέα των ξενιτεμένων τα μαθαίναμε αρκετά
ετεροχρονισμένα, με την ταχυδρομική αλληλογραφία.
- Το πρώτο κινητό μας τηλέφωνο δεν το θεωρούσαμε
πολύ απαραίτητο κι όταν το αποκτήσαμε (μετά τα σαράντα-σαρανταπέντε), τις
περισσότερες ώρες το είχαμε κλειστό.
- Σε μεγάλη ηλικία αποκτήσαμε ηλεκτρονικό
υπολογιστή και «μπήκαμε» στο ίντερνετ, γι’ αυτό και σε γενικές γραμμές είμαστε
ηλεκτρονικά αναλφάβητοι.
…Και
ίσως πολλά ακόμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου