Η ρομαντική εποχή της ευχετήριας κάρτας

     Πάντα τις γιορτινές μέρες ανταλλάσσουν ευχές μεταξύ τους οι άνθρωποι. Και όχι μόνο τις γιορτινές μέρες, αλλά και σε κάθε χαρά εύχονται στους αγαπημένους τους, εκδηλώνοντάς τους τα συναισθήματά τους και την αγάπη τους.

     Μια όμορφη συνήθεια, ειδικά τις παραμονές και τις μέρες των Χριστουγέννων, που τείνει κι αυτή να εκλείψει, αν δεν έχει εκλείψει, όπως και πολλές ακόμα, είναι η ευχετήρια κάρτα που έστελναν ταχυδρομικώς οι ξενιτεμένοι στους δικούς τους στο γενέθλιο τόπο και αντίστροφα. Η κάρτα αυτή «επείχε θέσιν» ερχομού των ξενιτεμένων και παρ’ όλο που το κείμενο των ευχών ήταν ολιγόλογο, τύπου τηλεγραφήματος, την περίμεναν με μεγάλη λαχτάρα, πολύ περισσότερο από το γράμμα, ιδίως οι γονείς από τα παιδιά τους! Απερίγραπτη η χαρά και η συγκίνηση με το που την έπαιρναν από τα χέρια του ταχυδρόμου. Δεν ήταν λίγες οι φορές που την αγκάλιαζαν, τη φιλούσαν, την γέμιζαν δάκρυα, όπως ακριβώς θα έκαναν αν έρχονταν τα ίδια τα αγαπημένα τους πρόσωπα! Μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη ένοιωθαν, ακόμα, όταν οι ευχές προέρχονταν από συγγενείς ή φίλους που δεν είχαν τακτική αλληλογραφία. Οι λέξεις «μας θυμήθηκαν», έβγαιναν αυθόρμητα τότε και με την καρδιά τους! Η αναζήτηση και η επιλογή της κατάλληλης/καλύτερης κάρτας, που θα κέρδιζε και τις εντυπώσεις, ήταν μία ακόμα παράμετρος της διαδικασίας! Ιδιαίτερα μεγάλο φόρτο εργασίας είχαν τις μέρες αυτές και τα ταχυδρομεία, που σε ορισμένα υποκαταστήματα οι ανακοινώσεις για «έγκαιρη αποστολή της αλληλογραφίας» ήταν σε πολύ εμφανή σημεία.
     Μια ακόμα συνηθισμένη χειρονομία που συνόδευε τις ευχές, ήταν και κάποιο χαρτονόμισμα για τον παραλήπτη, και μάλιστα όχι μικρής αξίας, που εσωκλειόταν στο φάκελο μαζί με την κάρτα. Ήταν ο πρωτοχρονιάτικος μποναμάς, τον οποίο πολλοί είχαν δεδομένο, είτε ως αποστολείς, είτε ως παραλήπτες των ευχών. Σε ορισμένες περιπτώσεις,, και όχι λίγες, οι κάρτες αυτές συμπλήρωναν και το στολισμό του χριστουγεννιάτικου δέντρου.  

     Ίσως η ευχετήρια κάρτα να έφτασε στο απόγειό της, όταν «εξελίχθηκε» σε «μουσική». Με το που άνοιγε ακουγόταν μουσική, π.χ. τα κάλαντα ή άλλα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια και με το κλείσιμο σταματούσε. Παράλληλα, απέκτησαν μεγάλη προβολή και διακίνηση και οι κάρτες μεγάλων οργανώσεων και συλλόγων, όπως της unicef, της Εταιρίας Προστασίας Σπαστικών κλπ.    

     Οι σύγχρονοι τρόποι επικοινωνίας και δικτύωσης έχουν περιθωριοποιήσει τη ρομαντική εποχή της παραδοσιακής ευχετήριας κάρτας και πέρα από το ότι οι ευχές στέλνονται και λαμβάνονται με την ταχύτητα του φωτός σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου, στέλνονται με τον ίδιο τρόπο μεταξύ φίλων και συγγενών ακόμα και σε απόσταση λίγων… εκατοστών!   

«Την εποχή μας τη λένε ηλεκτρονική

κι ένα κουμπί ρυθμίζει τη ζωή μας.

Σαν μαριονέτες μας κατευθύνει μια κλωστή

κι άμα κοπεί ικέτες θα βρεθούμε

στο τέλος του ονείρου…»

Eίναι κάποιοι στίχοι του τραγουδιού με τίτλο «Ηλεκτρονική εποχή», με στιχουργό Δημήτρη Κωνσταντάρα, που τραγουδήθηκε από τη Μπέσσυ Αργυράκη και μας «κερδίζει» όλο και περισσότερο!

     Με αυτό σύντομο ταξίδι στο νοσταλγικό παρελθόν, εύχομαι από καρδιάς ΕΥΦΡΟΣΥΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ σε όλους! 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 9.12.2018

http://nikolpapak.blogspot.com/2017/05/blog-post_22.html