Όταν o Σχολικός πίνακας γινόταν το facebook της εποχής μας!

     Αχ, αυτός ο σχολικός πίνακας! Πόσες φορές γινόταν στην ώρα του διαλλείματος «σάκος του μποξ» σε θυμούς από τα μαθήματα των περασμένων ή των επόμενων ωρών! Αλλά και πόσες φορές γινόταν μέσο έκφρασης των ανησυχιών και των δημιουργιών μας! «Αν είχε χέρια ο καψερός, θα σας φασκέλωνε», είχε πει  κάποτε ο μαθηματικός στο γυμνάσιο της Δάφνης (Καλαβρύτων), όταν μπήκε εν ώρα διαλείμματος στην αίθουσα και είδε τα γραφόμενά μας και τις… καλλιτεχνικές μας δημιουργίες με την κιμωλία!

     Τη μεγαλύτερη «καταπίεση» δεχόταν ο πίνακας σε μέρες βροχερές, που τα διαλείμματα δεν βγαίναμε από την τάξη, ή βγαίναμε έστω γα λίγο. Τότε μας έπιανε το «πολύ» καλλιτεχνικό μας και διάφορες «ζωγραφιές», αυθόρμητοι και αυτοσχέδιοι στίχοι της στιγμής, προσωπικά μας μηνύματα και «αποφθέγματα», ή και παιχνίδια, όπως η «κρεμάλα», έδιναν κι έπαιρναν. Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή, λοιπόν, να τον χαρακτηρίσουμε και το «facebook» της εποχής μας  !

     Άλλες φορές πάλι, με κάποια τετράστιχα παρμένα, κυρίως, από φύλλα ημερολογίων και με μια ζωγραφισμένη ανθοδέσμη, γινόταν «τοίχος» έκφρασης ευχών στους καθηγητές και στους συμμαθητές μας που γιόρταζαν. Μήπως και το μήνυμα στον καθηγητή «Μην εξετάζεις! Μπορείς», κατά το σύνθημα της εποχής «Φύτεψε κι εσύ ένα δέντρο! Μπορείς!» δεν έδινε συχνά το «παρόν»;

     Την… τιμητική του, όμως, είχε ο σχολικός πίνακας τις παραμονές των γιορτών, των Χριστουγέννων και του Πάσχα. Τότε τα τετράστιχα «παραινέσεις» προς τους καθηγητές ήταν συνεχή, με γνωστότερα τα δύο παρακάτω:

 

«Άγιες ημέρες έφτασαν,

άγιες ημέρες φτάνουν

και οι καλοί καθηγηταί

εξέταση δεν κάνουν»

και

«Ανοίξτε τα παράθυρα

να μπει καινούργιος χρόνος

και κλείστε τον κατάλογο

για να μας φύγει ο τρόμος»

     Ένα ακόμα πολύ συνηθισμένο και εύχρηστο τετράστιχο για όλο το χρόνο, που όμως τρέχαμε να το σβήσουμε με το που χτύπαγε του κουδούνι, να μην το δει ο καθηγητής(!) ήταν κι αυτό!

«Όποιος δεν έχει βάσανα

και θέλει ν' αποκτήσει,

σε τούτο το γυμνάσιο

να έρθει να φοιτήσει»

     Ποιος μπορεί να ξεχάσει και τη  μελαγχολία που μας έπιανε, όταν επιστρέφαμε στις σχολικές αίθουσες μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα και αντικρίζαμε τις ευχές που είχαμε αφήσει φεύγοντας, που πλέον ήταν παρελθόν: «Καλές γιορτές»! Μεγαλύτερη, βεβαίως, η μελαγχολία το Σεπτέμβρη, που μας περίμενε το «καλό καλοκαίρι»!

     Πολύ περιορισμένο τότε το βεληνεκές των μηνυμάτων μας και των ανησυχιών μας, όμως, όχι μόνο δε έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από το βεληνεκές του σημερινού facebook που φτάνει ως το άπειρο, αλλά ήταν πολύ καλύτερο!

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 8.11.2018

http://nikolpapak.blogspot.com/2017/05/blog-post_22.html