Είν’ η φωνή αντίσταση (ποίημα)

                                              Πώς να μπορέσω  μέσα μου

                                              να πνίξω τη φωνή μου

                                              κι ας είν’ μικρή κι ασήμαντη,

                                              όπως κι η ύπαρξή μου.

                                              Πότε μας κλέβουν τη ζωή,

                                              πότε την ιστορία

                                              κι άλλοτε την παράδοση

                                              κι άλλοτε τη θρησκεία.

                                              Τις χάρες της πατρίδας μας

                                              ξένοι πολλοί τις θέλουν.

                                              Δεσμώτες να ’μαστε εμείς

                                              κι αυτοί να διαφεντεύουν.

                                              Κι αν πατριώτες σηκωθούν
                                              και τις υπερασπίζουν,
                                              εύκολα κάποιοι... φίλοι μας
                                              «φασίστες» τους βαφτίζουν!

                                              Είν’ η φωνή αντίσταση

                                              κι αυτό μην το ξεχνάμε.

                                              Αν ενωθούν πολλές μαζί

                                              τα δίκια μας κρατάμε.

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 26.11.2018

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html