Ευλαβικό
προσκύνημα στο ξωκκλήσι
του αγίου
Ιωάννου του Θεολόγου,
στο Βεσίνι
Καλαβρύτων
 |
| Το γραφικό ξωκκλήσι του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Βεσίνι Καλαβρύτων: Αφιέρωμα ευλαβών τέκνων στη μνήμη ευσεβών γονέων |
Επόμενη κίνησή μου ήταν ν' αναζητήσω στο
διαδίκτυο τον κ. Σακκέτο, τον οποίο ευχαρίστησα, κάτι που ήταν και το «εναρκτήριο
σάλπισμα» της φιλίας μας.
Από την πρώτη στιγμή που «ξεφύλλισα» τις γεμάτες
λογοτεχνικό, λαογραφικό, δημοσιογραφικό, θρησκευτικό και ιστορικό πλούτο αναρτήσεις του, καθώς και τις πολυθεματικές έρευνες του κ.
Άγγελου στον προσωπικό του ιστότοπο, με άγγιξε – με «ταρακούνησε» θα έλεγα –, η
λατρεία του και η νοσταλγία του για το γενέθλιο τόπο! Στον ίδιο βαθμό με εντυπωσίασε και ο τρόπος του ν' αγγίζει ευαίσθητες χορδές. Σε μία από τις πρώτες αναφορές
του στην ταπεινότητά μου, μέσω της προσωπικής του διαδικτυακής σελίδας, έγραφε
μεταξύ άλλων:
[… ] Φίλε, Νίκο, απέναντι «στα ριζά του βουνού», που λέει ο ποιητής,
κοντά στη «δημοσιά» (έτσι λέγαμε παλιά τους δρόμους που περνούσαν αυτοκίνητα),
αν δεν με απατά το βλέμμα μου, αντικρίζω με συγκίνηση ένα ρημοκλήσι!».
Κι αμέσως η συγκινητική «έκκλησή» του:
Κι αμέσως η συγκινητική «έκκλησή» του:
«Σε παρακαλώ! Πήγαινε και άναψε ένα κεράκι! Και πες στο Θεό ότι τον
τελευταίο καιρό μπορεί να μας λησμόνησε και να γύρισε αλλού το πρόσωπό Του,
αλλά εμείς δεν Τον λησμονήσαμε ποτέ!.. Πότε με κρυφές ψαλμωδίες, πότε με
τραγούδια …
Ωχ!.. Θεέ μου!.. Θα μου χυθεί ο καφές, που έβαλα να βράσει στη χόβολη,
που μου άφησε η μανούλα μου λίγο πριν φύγει!. Και ν’ ανοίξω λίγο το ραδιόφωνο
που – τι σύμπτωση!- έπιασα στη μέση ένα τραγούδι, που λέει:
«… Χωριό μου
χωριουδάκι μου
και πατρικό
σπιτάκι μου
στη σκέψη μου
σας φέρνω νύχτα μέρα
εδώ στα ξένα
πέρα!
Κι άλλο δεν
θέλω απ' τη ζωή
δεν θέλω
τίποτ' άλλο να μου δώσει
παρά να μ'
αξιώσει
να ξαναδώ
κάποιο πρωί
το πατρικό
σπιτάκι μου
και το φτωχό
το χωριουδάκι μου...».2
Τα λόγια του αυτά και συγκεκριμένα το
«Σε
παρακαλώ! Πήγαινε και άναψε ένα κεράκι!...», τα θεώρησα προσωπικό μου χρέος, προσωπικό μου τάμα! Με το πρώτο ταξίδι στο χωριό μου, λοιπόν, στα
μέσα του Μάρτη του 2014, η «εκπλήρωση» του χρέους αυτού, έλαβε σάρκα και οστά.
Το συγκινησιακό μου φορτίο, φθάνοντας στο πανέμορφο Βεσίνι – παραδοσιακός οικισμός
σήμερα –, ήταν τέτοιο, που θεωρούσα ότι στη θέση μου βρισκόταν ο πολύ αγαπητός συντοπίτης κ. Άγγελος!
Αντικρίζοντας τα σπίτια του χωριού, λίγων τα τζάκια κάπνιζαν, ενώ τα περισσότερα ήταν κλειστά, το μυαλό μου είχε κολλήσει στο ποίημα μου «το πατρικό μου σπίτι»3. Με δυσκολία έβγαιναν οι λέξεις από τα χείλη μου (και την καρδιά μου, πρωτίστως από την καρδιά μου) στην δημιουργία ενός ολιγόλεπτου βίντεο-αφιερωμένο στον κ. Άγγελο. Μα το αποκορύφωμα των συναισθημάτων ήταν στην επίσκεψη/προσκύνημα για λογαριασμό του στο ξωκκλήσι του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, το εντυπωσιακότερο απ' όσα συνάντησα ανεβαίνοντας για το χωριό του.
Αντικρίζοντας τα σπίτια του χωριού, λίγων τα τζάκια κάπνιζαν, ενώ τα περισσότερα ήταν κλειστά, το μυαλό μου είχε κολλήσει στο ποίημα μου «το πατρικό μου σπίτι»3. Με δυσκολία έβγαιναν οι λέξεις από τα χείλη μου (και την καρδιά μου, πρωτίστως από την καρδιά μου) στην δημιουργία ενός ολιγόλεπτου βίντεο-αφιερωμένο στον κ. Άγγελο. Μα το αποκορύφωμα των συναισθημάτων ήταν στην επίσκεψη/προσκύνημα για λογαριασμό του στο ξωκκλήσι του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, το εντυπωσιακότερο απ' όσα συνάντησα ανεβαίνοντας για το χωριό του.
Μετά το «κεράκι» του κ. Άγγελου στο
γραφικό και σπάνιας ομορφιάς και θέσης αυτό ξωκκλήσι, και καθώς βγήκα στον αύλειο
χώρο, κάποιοι στίχοι βγήκαν αυθόρμητα από τα χείλη μου, μονολογώντας, και το ποιηματάκι-αφιερωμένο
στον κ. Άγγελο σχηματίστηκε σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα, που δεν χρειάστηκε να «χτενιστεί»
καθόλου αργότερα!
Το ξωκκλήσι την άνοιξη
Σιγοπροβάλλ’ η άνοιξη! Η φύση ξανανιώνει!
Τα πλάγια
πρασινίζουνε και η λαμπρή ζυγώνει!
Μυριάδες θα
στολίσουνε, λουλούδια, το ξωκλήσι
να περιμένει
τον παπά να πάει να λειτουργήσει.
Δυο-τρεις
ημέρες ξώλαμπρα, που θα ’χει καλοφέξει,
τ’ αηδόνια
και το σήμαντρο θα λεν’ «Χριστός Ανέστη»!
 |
| Η επιθυμία του κ. Άγγελου (και δικό μου τάμα): το κεράκι καίει στο ξωκκλήσι! |
Σ’ ένα από τα επόμενα σχόλια στο μέσο
κοινωνικής δικτύωσης, το γνωστό facebook, και
στο θαυμασμό μου για την αγάπη και τη νοσταλγία του στην ιδιαίτερη πατρίδα του,
το Βεσίνι Καλαβρύτων, μου απάντησε με λέξεις του Ομήρου: «και καπνόν αποθρώσκοντα» (Οδύσσεια α΄ 57)!
Ακολούθησαν κι άλλες αναφορές του κ. Σακκέτου
και παρουσιάσεις βιβλίων μου μέσα από την ιστοσελίδα του, με πολλά κολακευτικά
λόγια για την ελαχιστότητά μου, αναμφισβήτητα δυσβάστακτα για τους ώμους μου. Η
ευγνωμοσύνη μου, o σεβασμός μου, η εκτίμησή μου, η αγάπη, μου, ο θαυμασμός μου σ’
αυτόν τον μεγάλου πνευματικού ύψους ΑΝΘΡΩΠΟ,
όχι απλά με «Α» κεφαλαίο, αλλά με όλα τα γράμματα κεφαλαία, είναι πάντα υπερθετικού
βαθμού.
 |
| Πινακίδα στο έμπα του χωριού ενημερώνει τον ταξιδιώτη ότι φτάνει στον προορισμό του |
 |
| Μερική άποψη από το παραδοσιακό "πετροχώρι" |
 |
| Θέα από το ξωκκλήσι, με το χωριό Πάος "στα πόδια μας" και στο βάθος οι βουνοκορφές του Χελμού χιονισμένες! |
Τελευταία
ο κ. Άγγελος επανήλθε και δημοσίευσε στην ηλεκτρονική του σελίδα και αυτό το
αφιέρωμα στην ταπεινότητά μου:
Τον
ευχαριστώ και τον ευγνωμονώ για άλλη μια φορά!
Θέλω, τέλος, να ομολογήσω με παρρησία, πως η επίσκεψή μου
αυτή στο μαγευτικό Βεσίνι και το προσκύνημα στο ξωκκλήσι του αγίου Ιωάννου του
Θεολόγου, ήταν/είναι από τις στιγμές εκείνες της ζωής μου που μου έχουν
συγκλονίσει όλο μου το είναι! To χωριό και το ξωκκλήσι του αϊ-Γιάννη του Θεολόγου επισκεφθήκαμε με την παρέα μου και δύο φορές ακόμα, μα τα συναισθήματα εκείνου του ευλαβικού προσκυνήματος δεν τα ένοιωσα.
================================
1 Δείτε/διαβάστε το «Καλαβρυτινό Λεξικό» εδώ:
και
εδώ, συμπληρωμένο με περισσότερα λήμματα:
2 Δείτε/διαβάστε όλο το
αφιέρωμα εδώ:
3 Δείτε/διαβάστε το ποίημα
εδώ:
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 27.10.2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου