Από τις παροιμίες του Δεκέμβρη

                     Αγιά Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απλοήθη:

                    «Μαζέψτε ξύλα κι άχυρα και σύρετε και στο μύλο,

                    γιατί ο Αϊ-Νικόλας έρχεται με χιόνια φορτωμένος».

                   Αν πρωιμίσει η μυγδαλιά κι ανθίσει το Δεκέμβρη,

                   βαρύς χειμώνας κι όψιμος θενά 'ρθει να μας εύρει.

                   Δεκέμβρη μου με κρύωσες και πώς θα ξεκρυώσω.

                   Δεκέμβρης και δεν έσπειρες, λίγο σιτάρι θα ’χεις.

                   Δεκέμβρης μας επλάκωσε, το κρύο μας φαρμάκωσε.

                   Το Νοέμβρη και Δεκέμβρη φύτευε καταβοκλάδες

                   Tο τραγούδι με τον τρύγο, το Δεκέμβρη παραμύθι.

                   Χιόνι του Δεκεμβριού, χρυσάφι του καλοκαιριού.

                   Να ν’ τα Χριστούγεννα στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα

                   χαρά σ’ αυτόν το ζευγά που ’χει πολλά σπαρμένα.

                   Χειμωνιάτικη γέννα, καλοκαιρινή χαρά.

                   Γύρω-γύρω του Χριστού, η κορφή του χειμωνιού.

                  Τ’ αϊ-Σπυριδών η μέρα παίρνει ένα σπυρί.

                  Του Δεκέμβρη η μέρα καλημέρα, καλησπέρα.

                  Αγιά Βαρβάρα βαρβαρώνει, αϊ-Σάββας σαβανώνει, 

                  αϊ-Νικόλας παραχώνει (από το κρύο).

                  Και μία για την τελευταία μέρα του Νοέμβρη
                  (Σε άμεση σχέση με το Δεκέμβρη):
                  Τ' αγι-Αντρεώς αντριεύτει (αγριεύει) ο καιρός.

                                                         30 Νοεμβρ. 2017