Πέμπτη 8 Μαΐου 2025

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: «Μαθήματα αγάπης», του Σωτηρίου Χριστόπουλου


     Ένα ακόμα βιβλίο του πρόσφατα εκδοθέν -συλλογή είκοσι πέντε ποιημάτων-, μου χάρισε με ιδιόχειρη αφιέρωση ο πολύ αγαπητός Σωτήριος Α. Χριστόπουλος, με τον τίτλο «Μαθήματα αγάπης», από τις εκδόσεις «ακακία», τιμώντας τη φιλία με την οποία άρρηκτα έχουμε συνδεθεί και την ταπεινότητά μου προσωπικά. Αυτά τα «μαθήματα αγάπης» είναι όπως «του τα δίδαξαν οι πρόγονοί του, οι γονείς του και οι απόγονοί του», στους οποίους και τα αφιερώνει. Με το ίδιο σημείωμά του ο ποιητής, αφιερώνει την ποιητική αυτή συλλογή, και σε κάθε αναγνώστη του!
     Πόσο μεγάλη, στ’ αλήθεια, είναι η έκφραση ευγνωμοσύνης του στους προγόνους του και στους γονείς του που του δίδαξαν τα «25 μαθήματα αγάπης»! Μα και πόση ταπεινοφροσύνη διδάσκει ο ίδιος, αφιερώνοντας τα ποιήματά του και στους απογόνους του, που κι αυτοί του δίδαξαν τα μαθήματα αυτά! Πόσοι  μπορούμε να ομολογούμε ότι διδασκόμαστε από τους απογόνους μας;    
     Ας σταθούμε ενδεικτικά σε κάποια σημεία της συλλογής, με υποκειμενικό πάντα το βλέμμα: 
-    Χαρακτηριστικοί και οι πρώτοι στίχοι του πρώτου ποιήματός του, που δάνεισε τον τίτλο του και σε όλη τη συλλογή:
«Πάνω που είχα μάθει να λέω: δικό μου,
ήρθες και μ’ έμαθες να λέω δικό σου[…]»!
-    Αν κάποτε οι καρδιές «ραγίζουν», γιατί έτσι τα φέρνουν κάποιες συγκυρίες,
«Δεν υπάρχει ράγισμα, που δεν μπορεί να βγάλει άνθος»!
     Τι μεγαλείο!
-    Μπορεί, άραγε, να υπάρξει κάτι πιο όμορφο, κάτι που να κρύβει μεγαλύτερη αγάπη στη ζωή, απ’ όταν τα βλέμματα συντονίζονται και συμβαδίζουν;
«Δεν ήταν όσα εσύ, εγώ: είπαμε, ακούσαμε, είδαμε ·
παρά το βλέμμα σου βλέμμα μου»!
-    Δεν μένει καθόλου απαρατήρητο στη συλλογή του και το ποίημα του «Άνθρωπος», που αποτελείται από μόνο μία λέξη(!), με τελεία και παύλα:
«Διάκονος.-»!
      Θα ήταν περισσότερο αγγελική από τη ζωή των Αγγέλων η ζωή μας, αν κάθε άνθρωπος διακονούσε ανιδιοτελώς το συνάνθρωπό του! «Τελεία και παύλα» εδώ! Και Ο Ίδιος ο Χριστός που ήρθε στη γη διακήρυξε με παρρησία: «Ουκ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι», (Ευαγγέλιο Μάρκου, κεφ. Ι΄, εδάφ. 45). Όμως, «ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή (παρά) το φως, ήν γαρ αυτών πονηρά τα έργα» (Ευαγγέλιο Ιωάννου, κεφ. Γ΄, 19».    
-    Σαν ευλαβικό προσκύνημα, σαν προσφορά θυμιάματος, σαν ιερή συντριβή και εξομολόγηση προς τον Ύψιστο και το ποίημα του «Μέγα Σπήλαιο, 1944», που καταλήγει:
 
«[…]Κι αν λίγος είμαι και μακριά
βρεθώ από Σε όταν φύγω,
μου φτάνει που σ’ αντάμωσα
σ’ αυτόν εδώ το γύρο.
 
Μου φτάνει που μου φίλησες
τα μάτια μου πριν κλείσω,
γλυκά που με οδήγησες
την κτίση ν’ αγαπήσω»!
 
      Αγαπητέ μου Σωτήριε, πόσο περισσότερο μ’ έκαναν να σε γνωρίσω μέσα από τα ποιήματα της συλλογής σου «μαθήματα αγάπης» και πόσο ευτυχής νοιώθω γι’ αυτό! Δυο λέξεις μόνο, αλλά με κεφαλαία: Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
      Μου δίνει την ευκαιρία αυτή η σύντομη βιβλιοπαρουσίαση να υπογραμμίσω ότι ο Σωτήριος Χριστόπουλος έχει Καλαβρυτινές ρίζες, είναι οικονομολόγος και την φετινή σχολική χρονιά (2024-2025) υπηρετεί στο γυμνάσιο Καλαβρύτων, το οποίο συμμετείχε στο Διαγωνισμό Οικιακής Οικονομίας 2025 του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, με θέμα: «ο ρόλος της διαφήμισης στη διαμόρφωση της καταναλωτικής συμπεριφοράς στη σύγχρονη οικονομία». Με την καθοδήγηση του καθηγητή Σωτηρίου Χριστόπουλου, απέσπασε την πρώτη καλύτερη επίδοση, στον διαγωνισμό αυτό! Η διάκριση αυτή αποτελεί έπαινο για την μαθήτριά του-όλους τους μαθητές του, τον ίδιο και το γυμνάσιο Καλαβρύτων!
 
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 8.5.2025

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου