Αγαπημένη και ως συγγραφέας, αγαπημένη και
ως φίλη η Άρτεμις Παπανδρέου, το νέο της πνευματικό δημιούργημα με τίτλο
«ΤΟΠΙΑ ΘΟΛΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ»-μυθιστόρημα, από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη,
δεν με άφησε αδιάφορο. Η υποτιθέμενη ραστώνη του καλοκαιριού ήταν μια καλή
ευκαιρία για την ανάγνωσή του. Και «υποτιθέμενη» η ραστώνη, γιατί πολλές δουλειές με
περίμεναν στο πατρικό μου σπίτι και στο σπίτι της συζύγου μου. Όμως, από το
πρώτο ξεφύλλισμα και την ανάγνωση των πρώτων παραγράφων, το βιβλίο, όπως και
όλα της φίλης Αρτέμιδος, κερδίζει και καθηλώνει τον αναγνώστη. Έτσι, «αναγκάστηκα»
να βάλω σε δεύτερη προτεραιότητα άλλες δραστηριότητες και το διάβασμα «βγήκε» σε
δύο μέρες και μισό ξενύχτι!
Οι εξαιρετικά δύσκολες εποχές για την Ελλάδα που εκτυλίσσεται το μυθιστόρημα, πραγματικοί «θολοί ορίζοντες», δεν εμποδίζουν συνετούς ανθρώπους να κρατήσουν ψηλά τις Αξίες τους. Αντίθετα, τους ωθούν να ενισχύσουν τις αντιστάσεις τους, αναζητώντας νέους προσανατολισμούς, να σταθούν όρθιοι. Και είναι απόλυτα βέβαιο ότι αυτοί οι καιροί και αυτές οι δυσκολίες «γράφουν βιβλία». Αυτό προβάλει και αυτό διδάσκει η Άρτεμις, με την υπόθεση να εκτυλίσσεται με πολύ προσεγμένες και αριστοτεχνικές «κινήσεις» της στα 41 κεφάλαια και στις 415 σελίδες του σπουδαίου αυτού έργου της.
Είναι εκατονταπλασίως περισσότερα από «σαράντα» τα «κύματα» μέσα από τα οποία περνούν οι πρωταγωνιστές του έργου, «σε μια Ελλάδα αλληλοσπαραγμού του εμφυλίου». Και είναι και η ίδια η ζωή που δημιουργεί/προκαλεί τραγωδίες σε ορισμένους ανθρώπους. Μεγάλο το σταυρικό τους φορτίο, με ακραίες ιστορίες πόνου. «Χωρίς Χριστό» κάποιοι άλλοι άνθρωποι, «αυτοδιορίζονται» να «ορίζουν» τις ζωές άλλων, πατώντας τους στο λαιμό, ή και επί πτωμάτων. Όμως, λένε ορισμένοι πως «όταν η ζωή σου χρωστάει, θα έρθει στιγμή που θα σε ξεχρεώσει». Αυτό συμβαίνει και στην ηρωίδα Θεώνη και στην κόρη της τη Χριστίνα, που η ίδια η ζωή «δι’ ελαίου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν».
Ακέραιες και θαυμαστές πάντα οι περιγραφές της Αρτέμιδος, με ολοζώντανες εικόνες, με έντονο το συναισθηματικό φορτίο και με κυρίαρχα συναισθήματα την αγωνία και τη συγκίνηση, που στο τέλος του βιβλίου κορυφώνονται, με πολύ καρδιοχτύπι και για τον αναγνώστη, που «ζει» τις στιγμές μαζί με τη Θεώνη και τη Χριστίνα.
Καθώς εκτυλίσσεται το μυθιστόρημα, πάμπολλα ιστορικά στοιχεία παρατίθενται, μία ακόμα αριστοτεχνική διείσδυση της συγγραφέως, με την οποία διδάσκεται και ο αναγνώστης. Πολλές και οι λέξεις ντοπιολαλιάς, με την ερμηνευτική τους υποσημείωση στο τέλος των σελίδων.
Κλείνοντας την πολύ σύντομη αυτή βιβλιοπαρουσίαση, εύχομαι από καρδιάς στην καταξιωμένη και πολυβραβευμένη συγγραφέα και φίλη Αρτέμιδα, να έχει υγεία μαζί με όλους τους αγαπημένους της, για να μας χαρίζει τα πολύ εμπνευσμένα λογοτεχνήματά της.
Οι εξαιρετικά δύσκολες εποχές για την Ελλάδα που εκτυλίσσεται το μυθιστόρημα, πραγματικοί «θολοί ορίζοντες», δεν εμποδίζουν συνετούς ανθρώπους να κρατήσουν ψηλά τις Αξίες τους. Αντίθετα, τους ωθούν να ενισχύσουν τις αντιστάσεις τους, αναζητώντας νέους προσανατολισμούς, να σταθούν όρθιοι. Και είναι απόλυτα βέβαιο ότι αυτοί οι καιροί και αυτές οι δυσκολίες «γράφουν βιβλία». Αυτό προβάλει και αυτό διδάσκει η Άρτεμις, με την υπόθεση να εκτυλίσσεται με πολύ προσεγμένες και αριστοτεχνικές «κινήσεις» της στα 41 κεφάλαια και στις 415 σελίδες του σπουδαίου αυτού έργου της.
Είναι εκατονταπλασίως περισσότερα από «σαράντα» τα «κύματα» μέσα από τα οποία περνούν οι πρωταγωνιστές του έργου, «σε μια Ελλάδα αλληλοσπαραγμού του εμφυλίου». Και είναι και η ίδια η ζωή που δημιουργεί/προκαλεί τραγωδίες σε ορισμένους ανθρώπους. Μεγάλο το σταυρικό τους φορτίο, με ακραίες ιστορίες πόνου. «Χωρίς Χριστό» κάποιοι άλλοι άνθρωποι, «αυτοδιορίζονται» να «ορίζουν» τις ζωές άλλων, πατώντας τους στο λαιμό, ή και επί πτωμάτων. Όμως, λένε ορισμένοι πως «όταν η ζωή σου χρωστάει, θα έρθει στιγμή που θα σε ξεχρεώσει». Αυτό συμβαίνει και στην ηρωίδα Θεώνη και στην κόρη της τη Χριστίνα, που η ίδια η ζωή «δι’ ελαίου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν».
Ακέραιες και θαυμαστές πάντα οι περιγραφές της Αρτέμιδος, με ολοζώντανες εικόνες, με έντονο το συναισθηματικό φορτίο και με κυρίαρχα συναισθήματα την αγωνία και τη συγκίνηση, που στο τέλος του βιβλίου κορυφώνονται, με πολύ καρδιοχτύπι και για τον αναγνώστη, που «ζει» τις στιγμές μαζί με τη Θεώνη και τη Χριστίνα.
Καθώς εκτυλίσσεται το μυθιστόρημα, πάμπολλα ιστορικά στοιχεία παρατίθενται, μία ακόμα αριστοτεχνική διείσδυση της συγγραφέως, με την οποία διδάσκεται και ο αναγνώστης. Πολλές και οι λέξεις ντοπιολαλιάς, με την ερμηνευτική τους υποσημείωση στο τέλος των σελίδων.
Κλείνοντας την πολύ σύντομη αυτή βιβλιοπαρουσίαση, εύχομαι από καρδιάς στην καταξιωμένη και πολυβραβευμένη συγγραφέα και φίλη Αρτέμιδα, να έχει υγεία μαζί με όλους τους αγαπημένους της, για να μας χαρίζει τα πολύ εμπνευσμένα λογοτεχνήματά της.
Νίκος
Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 26.7.2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου