Γλώσσα, μητέρα των
γλωσσών, μα περιφρονημένη
απ’ τα δικά σου τα παιδιά, αλλ' αναγνωρισμένη
μέχρι τις εσχατιές της γης, εσύ η πιο σπουδαία
απ’ του Ομήρου τα γραπτά, την τόλμη του Οδυσσέα.
Γλώσσα, που εσέ δανείζεται η κάθε επιστήμη
κι από τις Θείες τις Γραφές μας δίνεις πάντα φήμη,
τη δοξασμένη Ελλάδα μας πάντα θα τη φωτίζεις,
και με υπερηφάνεια το είναι μας γεμίζεις.
Ω, γλώσσα, εσύ Ελληνική, της οικουμένης γλώσσα,
μέσα σου έχεις δύναμη και μεγαλεία τόσα,
που στέκεσαι στην κορυφή στο διάβα των αιώνων,
κληρονομιά ανεκτίμητη πανένδοξων προγόνων.
απ’ τα δικά σου τα παιδιά, αλλ' αναγνωρισμένη
μέχρι τις εσχατιές της γης, εσύ η πιο σπουδαία
απ’ του Ομήρου τα γραπτά, την τόλμη του Οδυσσέα.
Γλώσσα, που εσέ δανείζεται η κάθε επιστήμη
κι από τις Θείες τις Γραφές μας δίνεις πάντα φήμη,
τη δοξασμένη Ελλάδα μας πάντα θα τη φωτίζεις,
και με υπερηφάνεια το είναι μας γεμίζεις.
Ω, γλώσσα, εσύ Ελληνική, της οικουμένης γλώσσα,
μέσα σου έχεις δύναμη και μεγαλεία τόσα,
που στέκεσαι στην κορυφή στο διάβα των αιώνων,
κληρονομιά ανεκτίμητη πανένδοξων προγόνων.
Νίκος
Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 15.12.2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου