Πού θα κάνουμε φέτος Χριστούγεννα;

«Κι όλοι παν’ στην εκκλησιά

το Χριστό να προσκυνήσουν…»,

είναι κάποιοι στίχοι από το Χριστουγεννιάτικο τραγουδάκι «χιόνια στο καμπαναριό», πού όλοι ή, τουλάχιστον, οι περισσότεροι έχουμε τραγουδήσει στα παιδικά-σχολικά μας χρόνια.
     Μια ανάσα μας χωρίζει από τη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης, και η φρενίτιδα για τον «εορτασμό» που έχει ήδη ξεκινήσει από το Σεπτέμβρη(!), όλο και εντείνεται, για να φτάσει στο αποκορύφωμά της. Για ποιόν εορτασμό μιλάμε, όμως; Γιατί αν πούμε ότι μιλάμε για τον εορτασμό της πίστης μας, το σίγουρο είναι ότι θα μειδιάσουμε σαρκαστικά, αφού όλα γίνονται για τον κοσμικό και εμπορικό εορτασμό και μόνο. Πιστεύουμε ή περιμένουμε ότι την κάθε είδους κατήφεια που μας επηρεάζει, (οικονομική, κοινωνική, πολιτική, είτε από τις πολεμικές συρράξεις και ανησυχίες στον πλανήτη και στη γειτονιά μας, είτε από οποιοδήποτε άλλη αιτία), θα μας την απομακρύνει ο… κοσμικός εορτασμός! Για πνευματικό εορτασμό, ελάχιστοι θα μιλήσουν και ίσως λιγότεροι να νοιώσουν.  
      Σε μεγάλα και μικρά καταστήματα εστίασης και ψυχαγωγίας, αλλά και σε πολλά σπίτια ετοιμάζεται πυρετωδώς το ξενόφερτο «ρεβεγιόν». Σε μια κατά παράδοσιν Χριστιανική χώρα, «γιορτάζουμε» τα Χριστούγεννα – το ίδιο γίνεται το Πάσχα –, σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο. Από την παραμονή το βράδυ κατάλυση της όποιας νηστείας και «ψυχή μου, έχεις πολλά αγαθά. Φάγε, πίε και ευφραίνου». Και όταν οι καμπάνες των εκκλησιών μας καλούν στη Θεία Λατρεία της μεγάλης γιορτής, εμείς πάμε για ύπνο, ή κατακλύζουμε τις καφετέριες, συνεχίζοντας εκεί τον «εορτασμό». Οι πανάκριβες και φανταχτερές ενδυμασίες, έχουν κι αυτές τη θέση τους και εδώ.  Η «γραμμή»/οι «γραμμές» αυτές προβάλλονται κατά κόρον και από τα ΜΜΕ, επηρεάζοντας και αποπροσανατολίζοντας τις εύπλαστες νεαρές ηλικίες προς τη χαλαρότητα και την απομάκρυνση από τις Ορθόδοξες παραδόσεις μας. Και δεν μπορώ να κατανοήσω και τούτο και πάντα αναρωτιέμαι: Τι γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, άραγε, όσοι δεν αποδέχονται Χριστό και Ορθόδοξη πίστη και όμως γιορτάζουν έντονα; 

     Τι μας μένει, εν κατακλείδι, από τη μεγάλη γιορτή και από κάθε μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης μας; Μάλλον μια στιγμιαία και επιφανειακή ευφορία, που σε λίγες ώρες θα ξεφουσκώσει και τα μεγάλα κενά στην ψυχή μας θα επανέλθουν πολύ σύντομα.
     Χριστούγεννα 2023, λοιπόν, και ας σιγοτραγουδήσουμε όπως και στα παιδικά μας χρόνια μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια μας, μα προ πάντων να νοιώσουμε μέσα μας το:

«Κι όλοι παν’ στην εκκλησιά

Το Χριστό να προσκυνήσουν…»,

αρχίζοντας τη μεγάλη γιορτή από την εκκλησία, που εκεί γιορτάζονται πρώτα τα Χριστούγεννα. Γιατί αποκτήσαμε τον τελευταίο καιρό πολλά μέσα τεχνολογίας, επικοινωνίας και γενικά ποιότητας ζωής, που ανταλλάξαμε με αυτά τις Αξίες μας. Κι αν θέλουμε να νοιώσουμε κάτι ακόμα από την αγαλλίαση των ημερών, ας διαβάσουμε κι ένα από τα πολλά «Χριστουγεννιάτικα διηγήματα» του κυρ-Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη! Όσο για βραδινές και νυχτερινές Χριστουγεννιάτικες εξορμήσεις, ξεφαντώματα και «ρεβεγιόν», όλες οι επόμενες μέρες και νύχτες είναι δικές μας!
     ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 14.12.2023

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html