Προσευχή (ποίημα)

      Πρώτη μέρα της άνοιξης η 21 Μαρτίου. Ημέρα αισιοδοξίας, αλλά και παγκόσμια ημέρα ποίησης. Για τους δύσκολους καιρούς που μας έχουν «περικυκλώσει», αντί άλλου αφιερώματος επέλεξα ένα ποίημα – 

                                              ΠΡΟΣΕΥΧΗ

 

Στου σπιτιού το εικονοστάσι,
όταν σκέψη θα με πιάσει,
πάω, σκύβω, γονατίζω,
την ψυχή μου ανακουφίζω.
 
Πλαστουργέ μου, Συ, Θεέ μου,
τη ζωή οδήγησέ μου.
Μη μ’ αφήνεις να 'μαι μόνος,
είν’ αγκαθωτός ο δρόμος.
 
Βλέπω γύρω δυστυχία,
πόλεμοι, παρανομία,
την απάτη προσκυνάμε,
την αγάπη την ξεχνάμε.
 
Έδαφος κερδίζ’ ο φθόνος
και του δυνατού ο νόμος.
Οι μικροί, δεν αγνοούμε,
σύγχρονη σκλαβιά περνούμε.
 
Ποιος τη φτώχεια συμπονάει
και το ορφανό βοηθάει;
Τον ανήμπορο; Το γέρο;
Λίγοι ειν’ αυτοί που ξέρω.
 
Σαν το σκέφτομαι, φοβάμαι.
Αύριο, πώς, τάχα, θα 'ναι;
Τα παιδιά μας πώς θα ζήσουν;
Πώς το μέλλον τους θα χτίσουν;
 
Νοιώθω να μ’ ακούς, Χριστέ μου,
Κύριέ μου κι Οδηγέ μου.
Φώτισέ μας, κράτυνέ μας
και σε Σένα γύρισέ μας.
 
Δώσε σύνεση και γνώση
κι η αγάπη μας να δώσει
τη γαλήνη στις ψυχές μας,
να μερέψουν οι καρδιές μας.
 
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 19.3.2022
https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html