Είναι πολλές οι «παγκόσμιες ημέρες» το
χρόνο που έχουν επίσημα ή ανεπίσημα καθιερωθεί από διάφορους φορείς και
οργανισμούς ανά την υφήλιο. Με έναν σύντομο υπολογισμό ξεπερνάνε κατά πολύ τις
διακόσιες και στην πλειοψηφία τους αποσκοπούν να δοθεί βαρύτητα στην ενημέρωση κι ευαισθητοποίηση για πολλά θέματα, όπως για διάφορες σοβαρές ασθένειες, για το
περιβάλλον, για τη φτώχεια, για τα δικαιώματα και την αλληλεγγύη σε ορισμένες ομάδες ανθρώπων, όπως οι υπερήλικες,
άλλων που μαστίζονται, όπως οι πρόσφυγες κλπ.
Πολύ γνωστές σε όλους μας είναι κι άλλες
παγκόσμιες ημέρες, που έχουν επικρατήσει και ως «γιορτές», όπως της
μητέρας (δεύτερη Κυριακή του Μάη), ημέρα περιβάλλοντος (5 Ιουνίου), ημέρα μουσικής (21 Ιουνίου), της γυναίκας
(8 Μάρτη), και πολλές ακόμα. «Ηγετική μορφή» μεταξύ αυτών, πιθανότατα κατέχει η «γιορτή των ερωτευμένων», στις 14 του Φλεβάρη.
Γνωστή και από τη αρχαία Ελλάδα η γιορτή της μητρότητας και της γονιμότητας, όλους μας διακατέχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία για την ημέρα της μητέρας, του ανθρώπου στον οποίο οφείλουμε την ύπαρξή μας, και όχι μόνο. Ανάλογη έμφαση δίνεται και στη «γιορτή» της
γυναίκας, ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματά της, που
ενώ άρχισε να γιορτάζεται το 1909 σε διάφορες χώρες, υιοθετήθηκε το 1975 από τα
Ηνωμένα Έθνη. Και στις δύο αυτές παγκόσμιες ημέρες, εκτός των μηνυμάτων που
στέλνονται κάθε χρόνο, δίνεται και πολλή έμφαση στην εμπορική κίνηση, που ίσως
κάποιες φορές να υπερτερεί του λόγου για τον οποίο έχουν θεσπιστεί. Υπέρμετρο εμπορικό
χρώμα λαμβάνει και η «ημέρα των ερωτευμένων» κι αν θελήσει να μιλήσει κανείς και
για άλλες ακρότητες, σίγουρα μεταξύ αυτών θα είναι και η ημέρα του
μαξιλαροπόλεμου, στις 7 του Απρίλη!
Τα τελευταία χρόνια δίνεται όλο και
μεγαλύτερη βαρύτητα στην ημέρα γενεθλίων του καθενός μας και ιδιαίτερα των
παιδιών, που συνήθως γιορτάζονται φανταχτερά. Ξενόφερτη συνήθεια κατά κύριον
λόγον, που ούτε λίγο ούτε πολύ ήλθε να αντικαταστήσει τις ονομαστικές γιορτές, οι
οποίες συνεχώς υποβαθμίζονται, μέχρι και που αγνοούνται! Χαρακτηριστική είναι η
απάντηση μαθητή της τελευταίας τάξης δημοτικού, στην ερώτηση «ποια γιορτή σου
αρέσει περισσότερο, η ονομαστική του ή τα γενέθλιά σου;»: «Τα γενέθλια, φυσικά, γιατί έρχονται περισσότεροι φίλοι μου και μου
φέρνουν περισσότερα δώρα»!
Δεν
ισχυρίζεται κανείς να αγνοηθούν τα γενέθλια, ούτε έχει αρνητικό αντίκτυπο ο εορτασμός τους. Όμως, καλό θα είναι να μην δίνεται
μόνο σε αυτά βαρύτητα και να σταματάμε εκεί. Όπως διδάσκεται σε μικρή ηλικία ο
άνθρωπος, έτσι θα πορευτεί και στη μετέπειτα ζωή του κι έχουμε πολλά
παραδείγματα στην πράξη προς τούτο.
Η υιοθέτηση αυτής της τακτικής είναι ένα
ακόμα εισαγόμενο «προϊόν» που μας αποπροσανατολίζει και συμβάλει στο να
αποποιηθούμε την παραδοσιακή μας ταυτότητα μας και το σεβασμό και την προσήλωση στις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης μας, στη μνήμη των
αγίων της Εκκλησίας μας και να στραφούμε προς άλλα «μοντέρνα» ενδιαφέροντα, ενώ
ανέκαθεν ως χώρα μας χαρακτηρίζει ο σεβασμός στο Θείον. Να σημειωθεί, παράλληλα, πως
ένα ακόμα είδος «έκπτωσης» των ονομαστικών γιορτών, είναι ο όλο και περισσότερο
κοσμικός χαρακτήρας που προσλαμβάνουν, ενώ αντίθετα ο θρησκευτικός βαίνει συνεχώς
μειούμενος. Και βέβαια, τη μεταστροφή αυτή δεν την έχουν επιφέρει οι
«παγκόσμιες ημέρες», αλλά η χαλάρωση από τα θρησκευτικά μας πιστεύω και η προσήλωση σε εκκοσμικευμένες αναζητήσεις. Προσωπική
η εκτίμηση και, ίσως, όχι μακριά από την πραγματικότητα.
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 03.03.2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου