ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: «Με ένα κερί στη Άγιας Νύχτας την υμνολογία», Του Παναγιώτη Αθ. Τσιακούλια, αυτοέκδοση, 2020

                                                                                       

«Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη λυγούν τα πόδια

και προσκυνούν γονατιστά στη φάτνη τους τ’ άδολα βόδια.

Κι ο ζευγολάτης ξάγρυπνος θωρώντας τα σταυροκοπιέται

και λέει με πίστη απ’ της ψυχής τ’ απόβαθα, Χριστὸς γεννιέται!».

     Είναι παραπάνω από βέβαιο ότι ο συγγραφέας Παναγιώτης Τσιακούλιας, ένοιωσε πολλές φορές αυτούς τους στίχους από το ποίημα «Νύχτα Χριστουγεννιάτικη», του Γ. Δροσίνη, γράφοντας το βιβλίο του, με τίτλο «Με ένα κερί στη Άγιας Νύχτας την υμνολογία». Εφαλτήριο για το πνευματικό του αυτό έργο στάθηκαν ένα προσκυνηματικό ταξίδι του στους Αγίους Τόπους πριν λίγα χρόνια και η θέση του στο δεξιό αναλόγιο.

     Ίσως να σκεφθεί κανείς, ότι μπορεί να είναι «άκαιρο» το βιβλίο αυτό του πολύ αγαπητού φίλου και συντοπίτη Παναγιώτη Τσιακούλια, αφού εκδόθηκε και παρουσιάζεται εν μέσω καλοκαιριού και όχι σε περίοδο Χριστουγέννων, που θα ενίσχυε, υποτίθεται  περισσότερο, τα θρησκευτικά συναισθήματα του αναγνώστη τις συγκεκριμένες μέρες, ως «συγκεκριμένο» βιβλίο. Η απάντηση εδώ μπορεί να έλθει από την ίδια την Εκκλησία μας, αφού κάθε μέρα δυνητικά είναι και ημέρα Χριστουγέννων, Αναστάσεως, Πεντηκοστής, Μεταμορφώσεως, Ευαγγελισμού κλπ. Και γίνομαι πιο σαφής: «Η Παρθένος σήμερον Τον Υπερούσιον τίκτει» (κοντάκιο των Χριστουγέννων), «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου» (από την ακολουθία των Αγίων Παθών της Μεγάλης Πέμπτης), «Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον» (από την υμνολογία της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου) «Σήμερον τα κάτω τοις άνω συνεορτάζει και τα κάτω τοις άνω συνομιλεί» (από την ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού των Θεοφανείων), «Σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω ἐγένετο» (Λουκά ΙΘ΄-9, Ευαγγέλιο του Ζακχαίου) κλπ.

     «Τρισδιάστατο» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το παρουσιαζόμενο βιβλίο, αφού αριστοτεχνικά, λογοτεχνικά και θεολογικά ο συγγραφέας «παντρεύει» το τότε και το τώρα με το Τυπικό της Εκκλησίας μας, τις άγιες μέρες της ενανθρωπίσεως Του Κυρίου. «Ακούει» τις πριν αιώνες προφητείες, «επισκέπτεται» το ξυλουργείο του Μνήστορα Ιωσήφ, «ταξιδεύει» μαζί του και μαζί με τη Μαρία (την Παναγία) από τη Ναζαρέτ στη Βηθλεέμ για την απογραφή, «ακολουθεί» τους μάγους, «βρίσκεται» στο βουνό με τους βοσκούς, πού πήραν από τον Άγγελο τον μήνυμα της Θείας Γεννήσεως, νοιώθοντας απέραντα την ευτυχία και την αγαλλίαση του άχυρου του στάβλου, του Κωστή Παλαμά:

«Να ’μουν του στάβλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι

την ώρα π’ άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι»!

     Με ανάλογο λογοτεχνικό και θεολογικό τρόπο ο συγγραφέας είναι «συνταξιδευτής» και «μοσχοβολιέται από την ευωδία» (Παλαμάς και εδώ-στίχος από το ίδιο ποίημα)  και σε πολλά ακόμα προσκυνήματα της Αγίας Γης, Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές του έτους, παρασύροντας τον αναγνώστη στα προσωπικά του βιώματα και συναισθήματα, με παράλληλη αναφορά στις κατανυκτικές ακολουθίες των εορτών αυτών. Άλλωστε, «σκοπός της Γεννήσεως ήταν η Ανάσταση», όπως σημειώνει και ο ίδιος στο προλογικό σημείωμα του «πρώτου παραρτήματος», σελίδα 198, στο οποίο παραθέτει τα Εωθινά Ευαγγέλια με τη μετάφρασή τους, καθώς και ψαλμούς που τα πλαισιώνουν. Υπάρχει κι ένα «δεύτερο παράρτημα», στη σελίδα 245, όπου παραθέτει προσωπικά παιδικά του βιώματα, ως «προσλαμβάνουσες παραστάσεις» κατά τη συγγραφή του βιβλίου του. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι, κάνοντας λόγο για τη σφεντόνα του Δαυίδ κατά του Γολιάθ ο Παναγιώτης Τσιακούλιας, ξαναζωντανεύει στη μνήμη μας την πολύ γνωστή σφεντόνα των παιδικών μας χρόνων, μέσα από δικές του θύμισες!

     Το διακοσίων πενήντα πέντε (255) σελίδων βιβλίο είναι καλογραμμένο, δεν κουράζει των αναγνώστη και σίγουρα προσφέρεται για μυημένους και μη. Τους μυημένους αναμφισβήτητα θα τους αγγίξει, αλλά έχει και τη δύναμη να μυήσει και τους «μη». Πολλές, αλλά απαραίτητες και οι παραπομπές για επεξηγήσεις, αλλά και ως πηγές βιβλιογραφίας. Οι εικόνες και με τον τρόπο που παρατίθενται, καταδεικνύουν τη συγγραφική αξιοσύνη του πνευματικού δημιουργού.  

     Αγαπητέ μου φίλε και συντοπίτη Παναγιώτη Τσιακούλια, ευτύχησα που σε γνώρισα και είναι πολύ Λίογο να πω ότι μένω εκστασιασμένος με το βιβλίο σου! Μου αγγίζεις τις ευαίσθητες χορδές του θρησκευτικού μου είναι, που μπόλιασαν καλά μέσα μου οι γονείς μου, οι δάσκαλοί μου και ο παπάς του χωριού μου, ο μακαριστός π. Σωτήριος Κλεπετούνας, τον οποίο διακόνησα ως «παπαδάκι». Με το τέλος του διαβάσματος του εξαίρετου πονήματός σου, «η λαμπάδα δεν κάηκε»! Καίει και με φωτίζει, όπως είμαι απόλυτα βέβαιος ότι θα καίει και θα φωτίζει καθέναν που θα το διαβάζει, γιατί είναι «Φως Χριστού» που «φαίνει πάσι» (εκφώνηση στη Θ. Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων). Είναι «σπόρος», που αναζητεί την «καλή γη» (Λουκά Η΄-15, παραβολή του Σπορέως) και σίγουρα θα τη βρει!

     Σου εύχομαι καλή δύναμη για τη δεδομένη καλή συνέχεια, ως συλλειτουργός του Υψίστου από το δεξιό αναλόγιο, ως πνευματικός δημιουργός, ως δάσκαλος, ως οικογενειάρχης, ως Άνθρωπος.

     Τελειώνοντας, δεν θα μπορούσα ν’ αφήσω «απέξω» αυτούσια την έκφραση ευχαριστιών του συγγραφέα στην ταπεινότητά μου και στην έγκριτη ΩΡΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ, για την παρουσίαση του βιβλίου του:

   « Νίκο!!!  Νίκο μου, καλή μέρα σε εσένα και σε όλη σου την ευλογημένη οικογένεια. Κάθε επόμενη μέρα μου, έχει να μου δώσει εκπλήξεις από την προσωπικότητά σου, τις γνώσεις σου, τον αδαμάντινο χαρακτήρα που σου έδωσαν οι τραχείες κλιτύες του Ερύμανθου, η αύρα του Χελμού απέναντι, οι στιβαροί γονείς-παιδαγωγοί σου, μα πάνω απ’ όλα η καλή σου προαίρεση, να επιλέξεις τον δρόμο της Αρετής, ο οποίος δρόμος λόγω του ότι λίγοι τον διαβαίνουν, έχει το χρόνο και τον τρόπο να προσφέρει στο διαβάτη του, μαζί με τα αγριόχορτα, τα γαϊδουράγκαθα, και πολλά ταπεινά πανέμορφα αρωματικά λουλούδια.

     Η φτωχή φαντασία μου - και το γράφω όχι ταπεινολογώντας αλλά με πάσαν ειλικρίνεια και επίγνωση-, αδυνατούσε να φαντασθεί μια τόσο καλή, αναλυτική, περιεκτική, εμπεριστατωμένη παρουσίαση του βιβλίου μου. Με άριστη γνώση περί τα εκκλησιαστικά και Θεολογικά θέματα, στα οποία αναφέρεσαι.

     Πολλά τα «ευχαριστώ» μου προς εσέ, προς τον Διευθυντή και το αναγνωστικό Κοινό της  ΩΡΑΣ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ».

Λίγα λόγια για το συγγραφέα

     Ο Παναγιώτης Τσιακούλιας γεννήθηκε στη Σκοτάνη Καλαβρύτων. Διαμένει στον Πόρο, όπου είναι πρωτοψάλτης στο Μητροπολιτικό Ι. Ναό Αγίου Γεωργίου. Εκτός από τ. ανώτατος υπάλληλος στη διεύθυνση τελωνείων του υπουργείου οικονομικών, είναι πτυχιούχος βυζαντινής μουσικής και έχει στο ενεργητικό του πολλές συμμετοχές σε θρησκευτικές συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, καθώς και σε συναυλίες με κορυφαίους καλλιτέχνες, π.χ. το Γιάννη Μαρκόπουλο. 

       Ταπεινός και αθόρυβος, ως άνθρωπος και ως συγγραφέας, αφού πολλές και αξιόλογες είναι οι πνευματικές του δημιουργίες που δεν έχουν εκδοθεί ή δημοσιευθεί. Μεταξύ των ελάχιστων εκδοθέντων πονημάτων του, είναι και «οι Χαιρετισμοί της Υπεραγίας Θεοτόκου», (πρωτότυπο, με μετάφραση και σχόλια από τον ίδιο), πολυτελής και πολύ προσεγμένη αυτοέκδοση, το 2016.

------------------------------------

Σημείωση: Η ανάρτηση δημοσιεύεται και στην έγκριτη εφημερίδα ΩΡΑ των ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ, φύλλο Ιουλίου 2020.

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 4.8.2020

Σύντομο βιογραφικό δείτε ΕΔΩ