Μια νύχτα στην κορυφή του Χελμού, μαζί με τον «Αρίσταρχο»!

Περιεχόμενα:

-  Σύντομος πρόλογος, η φιλοξενία και η πρόταση, προετοιμασία, διαδρομή, άφιξη και διανυκτέρευση (Α΄ΜΕΡΟΣ).

-  Κατάβαση, «βάπτισμα» στα ύδατα της Στυγός, μυθολογικά και ιστορικά στοιχεία, πολύ επιγραμματικά (Β΄ ΜΕΡΟΣ).

Σύντομος πρόλογος

     Μια ξεχωριστή εμπειρία σε κάποια βουνοκορφή, βράδυ καλοκαιριού με το φεγγαρόφωτο, είναι, ίσως, κρυφή επιθυμία πολλών. Σ’ εμάς, που τα παιδικά μας χρόνια  ήταν ορεσίβια, όμως, σκιρτάει πάντα η καρδιά μας. Και η ευχάριστη πρόταση ήλθε αναπάντεχα ευχάριστα από έναν πολύ καλό φίλο, το Γιώργο Δαλιάνη.

     Σ’ αυτό το πολύ όμορφο ταξίδι, που η καταγραφή του γίνεται όσο το δυνατόν πιο «συμπιεσμένα», για μην κουράσει τον αναγνώστη, θέλω να πιστεύω ότι η παρέα μας θα μεγαλώσει πολύ, η εμπειρία θα μοιραστεί και η χαρά θα γίνει κι αυτή πολύ πιο μεγάλη.

     Για πρακτικούς λόγους το «ταξίδι» αυτό χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ η διαδρομή, η άφιξη και η διανυκτέρευση στο Χελμό και στο ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ η κατάβαση και το «βάπτισμα» στα ύδατα της Στυγός, καθώς και ορισμένα μυθολογικά και ιστορικά στοιχεία, πολύ περιληπτικά.

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

Η φιλοξενία και η πρόταση, προετοιμασία

     Ήταν υπέροχο και εύφρανε τις αισθήσεις μας το αγριογούρουνο στιφάδο, στο γεύμα που μας είχε καλέσει με την σύζυγό μου στο πατρικό του σπίτι, στην Ψωφίδα (Χόζοβα) Καλαβρύτων, ο πασίγνωστος εκφραστής της δημοτικής μας μουσικής παράδοσης, προσωπικός φίλος και συντοπίτης Γιώργος Δαλιάνης. Η χρυσοχέρα νοικοκυρά-σύζυγός του, η εξαίρετη Ευγενία, είχε επιμεληθεί με όλη της την τέχνη και αξιοσύνη το κάθε τι: την υποδοχή μας, το φαγητό, το τραπέζι με το σπιτικό κρασί τους, την εν γένει Αβραμιαία φιλοξενία μας.

     Την πολύ ευχάριστη ώρα του γεύματος συμπλήρωσε μια άκρως δελεαστική πρόταση του Γιώργου: Την επόμενη μέρα, τελευταία του Ιουλίου 2020, να ανέβουμε στην κορυφή Χελμό για ξενάγηση στο αστεροσκοπείο «Αρίσταρχος», να διανυκτερεύσουμε εκεί με δωδεκαμελή ομάδα και το πρωί της άλλης ημέρας να πάμε στα νερά της Στύγας! Ανταλλάξαμε στιγμιαίες ματιές με τη σύζυγό μου και το πρώτο ελαφρύ μειδίαμα του ενός στον άλλον, σήμαινε πανηγυρική αποδοχή!

     Είναι από τις φορές που άλλες προγραμματισμένες προτεραιότητες τις «βάζεις στην άκρη», γιατί τέτοιες ευκαιρίες δεν τις αφήνεις να χαθούν! Με την επιστροφή στο σπίτι, στο χωριό μου, είχαν μπει «στη θέση» τους στο μυαλό μας τα πράγματα που θα παίρναμε μαζί μας για τη διανυκτέρευση και την πεζοπορία και άρχισαν οι ετοιμασίες: ρούχα για τον ύπνο, φαγητά και νερό, κατάλληλη ένδυση και υπόδηση, αντηλιακή προστασία, μπαστούνια (γκλίτσες) για στήριγμα στα δύσκολα σημεία της διαδρομής.

Ετοιμασίες για τη διανυκτέρευση στο βουνό…

    Την επόμενη μέρα το απόγευμα, συναντηθήκαμε με το Γιώργο και την Ευγενία στο σημείο που είχαμε συμφωνήσει και με τα δύο αυτοκίνητα, ακολουθώντας το ένα το άλλο, κατευθυνόμαστε στον τόπο προορισμού. Σε αρκετά σημεία της διαδρομής σταματήσαμε να απολαύσουμε τη φύση, που όσο ανεβαίναμε «αγρίευε» και «ξεγυμνωνόταν», λόγω του υψομέτρου. Πολλές και οι πέτρινες βρύσες, μας κέρναγαν αφειδώλευτα το νερό τους κι εμείς για αντάλλαγμα υποκλινόμαστε ενώπιών τους, να το πιούμε στη χούφτα. Αναγκαία και μια ολιγόλεπτη στάση στα Καλάβρυτα, για τον απαραίτητο ανεφοδιασμό σε μικροπράγματα που μας έλειπαν για τη νύχτα.

     Ο ήλιος έγερνε προς τη δύση του κι ένα μεγάλο κοπάδι πρόβατα μας «ανάγκασε» να σταματήσουμε να το απολαύσουμε στη βοσκή, αλλά να ακούσουμε και την τέλεια μουσική αρμονία των κουδουνιών του. Πιστοί φύλακές του τα μεγάλα τσοπανόσκυλα, μας ενημέρωναν με τα γαβγίσματά τους να μην πλησιάσουμε. Ο Γιώργος Δαλιάνης δεν έχασε την ευκαιρία να καλέσει στην παρέα μας το βράδυ και τους δύο τσοπάνηδες που τα βοσκούσαν, οι οποίοι υποσχέθηκαν ότι θα ανταποκριθούν ευχαρίστως.

Η τέλεια η μουσική αρμονία των κουδουνιών, λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα! (βίντεο)

     Σχεδόν ταυτόχρονα με τη δύση του ήλιου ανέτειλε και το φεγγάρι, που αν και λίγες μόνο μέρες πριν την πανσέληνο, σκόρπισε σε λίγο άπλετο το φέγγος του σε βουνά, κάμπους και θάλασσες.

     Λίγα μόλις μέτρα από τη δεύτερη ψηλότερη κορυφή του Χελμού, τηνΝεραϊδοράχη, σ’ ένα πραγματικά Αλπικό τοπίο, μας υποδέχθηκε ο Αρίσταρχος, σε υψόμετρο 2340 μέτρων. Το λευκό του χρώμα είχε βαφτεί απαλό πορτοκαλί από τις ακτίνες του ήλιου, λίγο πριν τη δύση του. Έτσι «μεταμορφώνεται» κάθε δειλινό, αντανακλώντας στο φωτοδότη του γαλαξία μας τη δική του μεγαλοπρέπεια από την κορυφή του ιστορικού βουνού, εφ’ όσον τα σύννεφα το επιτρέπουν. Πρώτη μας σκέψη ήταν να φωτογραφηθούμε μπροστά του, αλλά και με το σε αντίθετη κατεύθυνση ηλιοβασίλεμα, που χρύσιζε τα νερά του Ιονίου πολύ μακριά μας!

Στον «Αρίσταρχο»…

Ο ήλιος καθρεφτίζεται στο Ιόνιο, πριν βυθιστεί στα νερά του!

     Δεν άργησαν να έλθουν και οι άλλοι δυο Γιώργηδες με τις οικογένειές τους που συμπλήρωσαν την παρέα της βραδιάς μας στο βουνό. Όλοι μαζί δεκατρείς! Σε λίγο έφτασαν και οι δύο βοσκοί που συναντήσαμε ανεβαίνοντας και η παρέα μας έγινε δεκαπενταμελής. Μετά τις απαραίτητες συστάσεις και τις γνωριμίες, ακολούθησε μια σύντομη ξενάγηση στις εγκαταστάσεις του αστεροσκοπείου από το προσωπικό του, το οποίο, προς απογοήτευση όλων μας, μας ενημέρωσε ότι δεν είναι δυνατή και δεν επιτρέπεται η πρόσβαση του κοινού στο μεγάλο τηλεσκόπιο. 

     Μοναδικές οι στιγμές! Μικρά και μεγάλα αγριοπούλια πέταγαν προς τα νυχτερινά τους καταλύματα και τα πρώτα τρελά φτερουγίσματα των νυχτερίδων μας έδιναν μια ακόμα διαβεβαίωση ότι η μέρα έφυγε και η νύχτα έρχεται. Κοπάδια από χιλιάδες πρόβατα έβοσκαν αμέριμνα, στέλνοντας στ’ αυτιά μας τις μελωδίες των κουδουνιών τους. Το ελαφρύ παγωμένο αεράκι, που λίγο τους ανακάτευε τα μαλλιά και μας προϊδέαζε για το επερχόμενο κρύο της νύχτας, σε τίποτα δεν τα πτοούσε, αφού έχουν μάθει να ζουν μαζί με μικρές και μεγαλύτερες Αιολικές δυνάμεις.

     Ακολούθησε το στήσιμο των σκηνών, με δεδομένη την αλληλοβοήθεια. Μια εφεδρική σκηνή που είχε η οικογένεια του ενός Γιώργου, μας παραχωρήθηκε ευγενώς και πολύ πρόθυμα, για μην κοιμηθούμε στο αυτοκίνητο με τη σύζυγό μου, όπως είχαμε προγραμματίσει. Χωρίς προστασία από το κρύο η διανυκτέρευση σε τόσο υψόμετρο είναι αδύνατη, αφού η θερμοκρασία πέφτει κάτω από τους δέκα βαθμούς Κελσίου, τις ίδιες ώρες που σε πόλεις και πεδινές περιοχές μπορεί και να παραμένει πάνω από τριάντα!

     «Στα πόδια μας» τα φώτα των Καλαβρύτων και του Σκεπαστού υπερτερούσαν έναντι του φωτισμού των άλλων χωριών της επαρχίας. Ανατολικά τα φώτα άλλων χωριών της Αχαΐας και της Κορινθίας, που τρεμόσβηναν κι αυτά σαν αδύναμες πυγολαμπίδες. Δυτικά και πολύ μακριά φαίνονταν τα δυνατά φώτα της Πάτρας, δηλώνοντας τη «μεγάλη ζωή» της πόλης.

     Όλα ήταν έτοιμα, πλέον, για το λιτό δείπνο μας, που μόνο λιτό δεν αποδείχθηκε. Τα μεσάλια στρώθηκαν και του Αβραάμ και του Ισαάκ τα καλά έβγαιναν από τα σακίδια και τα φορητά ψυγεία, οι μοσχοβολιές έφταναν στο αισθητήριο όργανο της όσφρησης του καθενός μας και σε λίγο σε αυτό της γεύσης, αφήνοντας επιφωνήματα απόλαυσης και πολλά παινέματα για τα άξια χέρια που τα ετοίμασαν! Οι πρώτες γουλιές από κρασί και τσίπουρο έφεραν ακόμα μεγαλύτερη ευφορία και η φλογέρα του άριστου δεξιοτέχνη Γιώργου Δαλιάνη ξεκίνησε το γλυκό της κελάηδημα. Επεκράτησε απόλυτη σιωπή, που ερμηνευόταν θαυμασμός στον καλλιτέχνη. Σε λίγο, σειρά πήρε το κλαρίνο του γιού του, του Νικόλα, και αυθόρμητα όλοι μας, αν και ανεκπαίδευτοι ως «χορωδία», τους σιγοσυνοδεύαμε στα τραγούδια.   

Του Αβραάμ και του Ισαάκ τα καλά!

Το φαγοπότι άρχισε! (βίντεο)

                                      
                                  Φλογέρα και κλαρίνο, σε απόλυτη σιωπή! (βίντεο)

«Φέξε μου φεγγαράκι μου»! (βίντεο)

     Και ενώ το ξεχωριστό αυτό νυχτερινό γλέντι στην κορυφή του Χελμού ήταν σε πλήρη εξέλιξη κάτω από το φεγγαρόφωτο, ένα αυτοκίνητο κατευθυνόταν προς το μέρος μας, που όμως σταμάτησε σε κάποια απόσταση. Υποθέσαμε ότι είναι από το προσωπικό του αστεροσκοπείου και δεν δώσαμε περισσότερη σημασία. Σε πολύ λίγο ακούστηκε ένας γνώριμος ρυθμικός ήχος τυμπάνου, εναρμονισμένος με της νότες της φλογέρας και του κλαρίνου, που αμέσως οι περισσότεροι αναγνωρίσαμε ότι ήταν ο Γιώργος Γκλαβάς με το ταβούλι (νταούλι) του, ο τέταρτος Γιώργος και δέκατος έκτος της παρέας! Ο καλό φίλος είχε σκηνοθετήσει έτσι την άφιξή του, που έγινε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, αφού η προσυνεννόηση με το Γιώργο Δαλιάνη δεν μας ήταν γνωστή.

Μεγάλη και πολύ ευχάριστη έκπληξη η εμφάνιση του Γιώργου Γκλαβά! (το βίντεο δικό του)

     Δεν περιγράφεται τί έγινε με τον ερχομό του τέταρτου Γιώργου! Το τραγούδι, το κλαρίνο, η φλογέρα και ο ήχος του νταουλιού ξεσήκωσαν και τους πιο «δύσκολους» στο χορό. Η νύχτα εκείνη, με το υπέροχο φεγγαρόφωτο, θα μείνει αξέχαστη σε όλους εμάς του κοινωνούς της και στον μεγάλο φιλόξενο οικοδεσπότη μας, τον Αρίσταρχο!

     Συνεχίζεται, με το ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ, σύντομα.

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 5.8.2020

( Σύντομο βιογραφικό σημείωμα δείτε ΕΔΩ )