Εύθυμες ιστορίες του χωριού:

Το σκυλάκι ο Αρτέμης

     Ζούσε πολλά χρόνια  στην πόλη ο Αρτέμης. Έφυγε από τον τόπο του, αναζητώντας καλύτερη τύχη, όπως πολύ κοσμάκης στη δεκαετία του 1950. Δεν είχε καν τελειώσει το δημοτικό, αλλά η δουλειά στην οικοδομή του εξασφάλιζε μια πολύ καλύτερη ζωή από τα ξεροβούνια της ιδιαίτερης πατρίδα του.  Οι γονείς του στο χωριό είχαν πεθάνει κι αυτός πήγαινε πού και πού να ειδωθούνε με τ’ αδέρφια του που είχαν μείνει εκεί.

     Σε μια από αυτές του ετοιμασίες και, λίγες ώρες πριν φύγει, ένα χαριτωμένο μπεζ-κανελί κουταβάκι τόν ακολουθούσε. Μάλλον είχε χαθεί από τους δικούς του και βρήκε αποκούμπι στον Αρτέμη, που τόν κοίταζε στα μάτια, τού κούναγε παιχνιδιάρικα την ουρά και δεν ξεκόλλαγε από τα πόδια του. Και πώς να φύγει το ζωντανό από κοντά του, αφού πονόψυχος καθώς ήταν κι αυτός, μοιράστηκε μαζί του το κουλούρι που είχε πάρει για πρωινό.

     «Βρε, δεν το παίρνω να το πάω στην αδελφή μου στο χωριό;… Στα δύο που έχει τί είναι κι ένα ακόμα…», σκέφθηκε και σύντομα έκανε πράξη τη σκέψη του. Ένα κουτί που βρήκε έξω από εμπορικό κατάστημα, έγινε το πρόχειρο σπιτάκι και μαζί η αποσκευή του μικρού φίλου του. Του άνοιξε τρύπες γύρω-γύρω, αλλά και πολύ χαλαρά το έδεσε, να εξασφαλίζει στο σκυλάκι επαρκή αερισμό.

     Την ίδια μέρα το απόγευμα, ο μικρός φίλος του Αρτέμη γνώριζε τους νέους του φίλους και το νέο του περιβάλλον. Με την αγάπη όλων προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα και στα χάδια των παιδιών απαντούσε με τα δικά του τρισχαριτωμένα παιχνιδίσματα.

     Λίγες μέρες μετά και αφού ο θείος Αρτέμης είχε φύγει, τα δυο παιδιά της αδελφής του, της Φρόσως, ρώτησαν τον πατέρα τους τον Αλέκο, πώς να βαφτίσουν το νέο σκυλάκι. Πάντα με το χιούμορ «στο τσεπάκι» ο εκείνος,  τούς είπε:

     «Ο θείος ο Αρτέμης δεν μας το έφερε; Αρτέμη θα το λέμε!».

     Πέρασε ένα οκτάμηνο και ο Αρτέμης με τη γυναίκα του ξαναπήγαν στο χωριό, που στο μεταξύ το μικρό κουταβάκι είχε μεγαλώσει και γίνει κανονικό σκυλί. Αφού εκεί τους καλωσόρισαν με Αβραμιαία όπως πάντα φιλοξενία, ο Αρτέμης βγήκε για λίγο από το σπίτι να απολαύσει την ανοιξιάτικη φύση. Σε λίγο η γυναίκα του, που δεν κατάλαβε πού είχε πάει ο άντρας της, ρώτησε τον Αλέκο:

     «Αλέκο, πού είναι ο Αρτέμης;».

     Ετοιμόλογος και γνωστός σε όλους για τα αστεία του εκείνος, απάντησε προσπαθώντας να συγκρατήσει τα γέλια του:

    «Δεμένος!».

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 21.6.2019

( Σύντομο βιογραφικό διαβάστε εδώ )