«Το χαλασμένο μου “ντουφέκι”»! (Ποίημα)

     Το σατυρικό και με  αλληγορική σημασία ποίημα ανωνύμου ποιητή, με τίτλο «το χαλασμένο μου ντουφέκι», βρήκα γραμμένο σε κιτρινισμένη, αλλά καλοδιατηρημένη κόλα ταχυδρομικής αλληλογραφίας, μέσα σε φθαρμένο βιβλίο παλαιοπωλείου. Δεν έχει κανένα ορθογραφικό λάθος και υπολογίζεται να έχει γραφεί στη δεκαετία του 1970.

     Το παραθέτω σε πιστή αντιγραφή:

Από δεκαοχτώ χρονών

μέχρι σαράντα ένα,

δεν είχε άλλο κυνηγό

καλύτερο από μένα.

Γι’ αυτό θυμάμαι τα παλιά

κι ας ήταν λίγα τα πουλιά.

Τώρα έχει κυνήγι πράμα,

μα τ’ όπλο μου είναι δράμα.

Τώρα που βρίσκω τις φωλιές

και του λαγού το στέκι,

δεν βρίσκω ανταλλακτικά

να φτιάξω το ντουφέκι.

Βλέπω δίπλα μου πέρδικες

και καίγετ’ η καρδιά μου,

όμως δεν παίρνουνε φωτιά

τα μπαρουτόσκαγά μου.

Ρήμαξε το ντουφέκι μου

και πέφτουν οι κοκόροι,

τη μία μόνο ντουφεκιά

τη ρίχνω με το ζόρι.

Οι πιάστρες του χαλάσανε

και πέφτει η σκανδάλη,

μα δεν μου κακοφαίνεται,

γιατί το πάθαν κι άλλοι.

Επιμέλεια: Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 11.6.2019

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html