Άνοιξη ανθοστόλιστη,
της μάνας φύσης νιότη
της ομορφιάς χαμόγελο,
των εποχών η πρώτη.
Ο Άγγελος στην Παναγιά
το μήνυμά του φέρνει
και το χορό του ο
έρωτας με σένανε τον σέρνει.
Της Λευτεριάς ολόδροσο
φυσάει μαϊστράλι
κι από τη Λαύρα πλάι
σου περήφανα προβάλλει.
Εσένα διάλεξ’ η Λαμπρή
και το «Χριστός Ανέστη»
και της μητέρας η γιορτή
σφιχτά μαζί σου εδέθη.
Στο Ξόδι τα λουλούδια
σου το Λυτρωτή στολίζουν,
να Του γλυκάνουν τη χολή, που οι θνητοί ποτίζουν.
Εσέ καλωσορίζοντας κι η
ποίηση γιορτάζει,
μηνύματα με στίχους της απλόχερα
μοιράζει.
Φέρνεις τον κούκο στα
βουνά, στις ρεματιές τ’ αηδόνια,
φέρνεις ελπίδα και
χαρά, στεφάνια στα μπαλκόνια.
Χαρά σε όποιον μέσα του
άνοιξη πάντα νοιώθει.
Μεγάλος είν’ ο πλούτος
του και πιο κοντά του οι πόθοι.
Νίκος Χρ.
Παπακωνσταντόπουλος 19.3.2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου